ESİNTİ

KURT ve VAMPİR

" Geç kaldın ! "
" Sinirlendin mi ufaklık ?  "
" Evet sinirli halimi görmek ister misin ? " Öfkeyle Mete'ye bakarken o gülerek ormanın içinde yürümeye başlamıştı.

" Tamam özür dilerim. Yolu karıştırdım. "
" Nasıl oluyor da ben ilk defa geldiğim bir yeri bulurken sen çocukluğunun geçtiği bir yerde kayboluyorsun ? "
Mete hala bana bakmadan yürümeye devam ederken ben gittikçe havanın ne kadar karardığını farkediyordum. Tamam bu kasaba her zaman karanlıktı ama şimdi neredeyse 5 metre önümüzü göremiyorduk.
" Çünkü senin cadı güçlerin var benim yok. Bu yollar büyülerle dolu. "

" Öyleyse nasıl buldun. "
" Kokundan. " Ben kendimi tutamayarak gülerken Mete durarak meraklı gözlerle bana baktı.
" Ne oldu ? "
" Karaca bana büyülerle dolu bir yerde kurtların bile koku duyularının çalışmayacağını söylemişti. Sadece çok sevdiğin insanları bir şekilde hissedebilirmişsin " Mete sanki 1 saniye utanmış gibi baktıktan sonra dönerek yürümeye devam etti.

" Yanlış söylemiş, o sıradan kurtlar için geçerli. Ben bir alfayım. "
" Ya eminim o yüzdendir. "
Neredeyse yarım saat sonra Mete'nin bana göstereceği yere gelmiştik.  Güneş az önceki yolun aksine tüm gücüyle parlarken önümde sonu gözükmüyormuş gibi büyük çimenlik bir alan vardı, ortasındaki ahşap bina ise şu ana kadar gördüğüm en büyük binaydı.
" Mete... Burası harika. "
" Öyle. Küçükken vampirler bizi her yerde avladıkları zaman burada saklanırdık. Yıllar geçmesine rağmen içinde hala görmediğim odalar var. "
" Burası kurtlar için bir sığınak mı yani ? "
" Biz onun için kullanıyorduk ama hayır bir sığınak değil.
Eminim Olca sana iki kardeşin hikayesini anlatmıştır. " 
Evet, bu hikayeyi herkes bilir. Bin yıl önce iki kardeş kavga ederek iki okul açıyorlar. Biri bizim okulumuz diğeri ormanın içindeki okul.
Ben onaylayarak kafamı sallarken Mete tekrar anlatmaya başladı.
" Kimsenin bilmediği şey ise onlar 2 kardeş değillerdi. 3 kardeşlerdi. Bir kurt, bir vampir ve bir cadı. Bu üç kardeş kavga edip sadece kendi ırklarından olacak öğrencilerin girebileceği okulları açmadan önce bu okulu yaptılar. Tüm ırkların aynı anda okuduğu bir okul. Bu sonsuz barış için bizim önümüzdeki tek fırsat. " Bu gerçekten mükemmel bir fikirdi. 3 ırk birbiriyle birleşmedikten sonra bu savaşların sonu asla gelmeyecekti. 
Ben bir kahkaha atarken Mete'de bana bakıyordu.
" Ne oldu ? "
" Bu okul açılsa ben hani ırkdan girerdim acaba. Yani Yarı kurt yarı cadıyım  ayrıca vampirlerin okulunda okuyorum " Mete'de dayanamayarak gülmeye başlamıştı. Zaten gülünmeyecek gibi değildi ki sıradan bir insan olarak geldiğim kasabadan kurt ve cadı olarak çıkmıştım. 
" Hadi gidelim. Ayarlamam gereken şeyler var. "
" Savaşa yanında getirdiğin kurtlar kimdi ? "
" Övünmek gibi olmasın ama dünyanın her yerinde beni taparcasına seven kurtlar var. " Ben bir kez daha kahkaha atarken Mete'de gülümsüyordu.
" Çokta alçak gönüllüsün. " 

                                                                                                          &
                                                                                                          &

Mete beni eve bırakırken , yol boyunca okul hakkında konuşmuştuk. Gerçekten muhteşem olabilir.
" Hiç sıradan bir hayat yaşamayı düşündün mü ? "
" Buda nereden çıktı ? "
" Çıktı işte soruma cevap ver. " Mete ince bir gülümseme attıktan sonra gözlerimin içine baktı.
" Hayatımın her dönemi savaşlarla, sevdiğim insanların ölümleriyle geçti Almila. Her dönemi ! İnsanlar artık buna alıştığımı zannediyorlar ama hayır alışmadım. Soruna gelirsek Evet. Sıradan bir hayat yaşamak için bütün güçlerimden vazgeçebilirim. " Mete'nin ilk defa bu kadar üzgün olduğunu görebiliyordum, vampirlerin deli gibi korktuğu, herkesin yenilmez gördüğü birinin bile içinde ne fırtınalar koptuğunu asla bilemezsiniz. 
" Umarım bundan sonra sevdiğin kimseyi kaybetmezsin. "
" O zaman kendine dikkat et. " Mete'nin lafıyla gülerek kemerimi çıkartıyordum ki onun durması dikkatimi çekti.
" Sen neden inmiyorsun, Elif'i görmeyecek misin ? "
" Elif şu anda ormanda. Karaca kurt yeteneklerini öğretiyor. "
" Doğru ya Elif'inde artık bir kurt olduğunu unutmuşum. Sonra görüşürüz o zaman. " Tam arabadan iniyordum ki Mete hızlıca elimi tutup kafasını eve doğru çevirdi.
" Dur. "
" Ne oldu ? "
" Evinin içinde karanlığı hissedebiliyorum. " Mete'yle beraber arabadan inip eve doğru yürürken, Mete arkasında kalmamı söylemişti. Mete'nin aksine ben hiçbir şey hissetmesem de kapı biz tıklatmadan açılmıştı.
" Almila arkadaşının geleceğini söylememiştin ? " Elbette kapıyı açan annemdi başka kim olacaktı ki ?  Ancak Mete yinede bir hayli şaşırmış gözüküyordu, sanki içeriden bir canavar falan çıkacağına emin gibiydi.
" Şey Mete, Elif'în erkek arkadaşı anne, o yok mu ? " Mete donmuş gibi anneme bakarken ben durumu toparlamaya çalışıyordum.
" Demek Elif'în sürekli bahsettiği genç delikanlı sensin. Kaçırdın ama çıkalı yarım saat oluyor. "
" Daha önce bu kasaba mıydınız ? Çok ama çok tanıdık geliyorsunuz. " Mete neden böyle garip davranıyordu anlayamıyordum.
" Hayır delikanlı, sanırım birine benzettin. " Annem başka bir şey demeden içeriye giderken ben Mete'ye dönmüştüm.
" Gördün mü içeride karanlık falan yok. Hem öyle olsa bende hissederdim. "
" Daha önce hiç yanıldığım olmadı. "
" Her şeyin bir ilki vardır. " Tam içeriye giriyordum ki son anda aklıma gelmişti.
" Dur biraz. Bize hala seni kimin kurtardığını söylemedin. " Mete'nin dikkati şimdi annemden dağılmış gibiydi, doğrusu hala anlatıp anlatmamakta kararsız gözüküyordu.

1 HAFTA ÖNCESİ

Kökenlerden biri büyük bir hırsla doğruca Mete'ye saldırırken Mete tek eliyle kökeni rahatça boğazından tutup yere çarpmıştı, Tolgay ve Oytun ise 2 alfayla zorlukla mücadele ediyorlardı, her ne kadar kendileri alfa olmasa da her zaman cesur ve yetenekli 2 genç olmuşlardı. Yinede uzun süre dayanmaları mümkün değildi. Mete'nin etrafı ise şimdi 4 köken ve 3 alfayla çevrilmişti. Hepsi bir anda saldırıya geçerken Mete kendisine doğru zıplayan bir kökenin kalbini sökmüştü, arkasından gelen bir kurt alfanın kafasını kopartırken diğer kökenler ve alfalar Mete'nin üstüne çullanmışlardı. Mete yerde pençeler ve yumruklarla kanlar içinde kalırken son bir hamleyle bir kökeni daha öldürebilmişti ama artık tamamen güçsüz durumdaydı, çok fazla yara almıştı ve karşısında hala 2 alfa ve 2 köken vardı. Kökenler geri çekilirken alfalar tırnaklarını Mete'nin boğazına getirdiler.
" Böyle ölmeyi haketmiyordun Mete ama yolun sonuna geldik üzgünüm. " İki alfada aynı alda ellerini kaldırdılar ki karanlıktan gelen biri hızlıca ellerini iki alfanın göğsüne soktu. 
" Bence de böyle ölmeyi haketmiyor " Alfalar yere düşerken konuşan kız doğruca geri kalan kökenlerle alfalara döndü. Onlarda gelen kişi tanıyor olmalıydılar ki korkuyla bir kaç saniye içinde gözden kaybolmuşlardı. 
Mete acıyla yerde dururken merakla kendisini kurtaran kişini görmeye çalışıyordu, Tolgay ve Oytun ise bir hayli yaralanmış olsalar da hala nefes alıyorlardı. 

" Mete ayağa kalkıp bana hoş geldin demeyecek misin ? Doğru kalkamıyorsun. " Kız gülerek doğruca Mete'nin göğsüne oturdu.

" Ah bir çok erkek şu anda senin yerinde olmak için can atardı. Ağzın, taytımın önüne bu kadar yakınken sende bir hayli mutlusundur herhalde ? "
" Kalçalarını yaralı göğsümden kaldırırsan daha mutlu olacağım. "
" Yapma, o yüzden mi pantolunun gittikçe kabarıklaşıyor ? Bence beni gördüğüne gerçekten mutlu oldun. "
" Hadi bu boş muhabbeti keselim de asıl meseleye gelelim. Bu hayatta en çok nefret ettiğin kişiyi durup dururken kurtarmazsın ya. Ne istiyorsun ? "
" Seninle aynı şeyi Alabörü. 1 senedir sende benim gibi cadının geri geldiğinden şüpheleniyorsun öyle değil mi ? "
" Evet. "

" Güzel geri zekalı abim onun köpeği olmaktan çekinmiyor ama ben kimseye boyun eğmem. Anlaşma çok basit Mete'cik. İttifak yapacağız ve önümüze çıkan herkesi yeneceğiz, ta ki geriye sadece sen ve ben kalana kadar. Anlaştık mı ? " Mete şimdi doğruca kıza bakıyordu, kendisini ölümden kurtarmıştı, hatta bu kadar yara almış bir şekilde yerde yatarken kız rahatlıkla kalbini bile sökebilirdi. 
" Sanırım başka şansım yok ? "
" Akıllı çocuk " Kız eğilerek Mete'nin kanla dolu ağzının kenarını diliyle yaladı.
" O zaman anlaştık ? "
" Evet. Anlaştık Klara ! "