/3/ Weapon Summoner's Cry

31.9K 1.3K 262
                                    

Chapter 3:
WEAPON SUMMONER'S CRY

Martes couldn't move. The vines coiled into her limbs. The thorns of the vines pierced through her white skin where blood dripped and the poison started to enter. "Aaaahh!" she screamed in agony.

Egar who was frozen that time was brought back to his consciousness because of his wife's scream. His heart ached upon seeing his wounded wife. He was about to help his wife when...

A vine with concentrated poison stabbed Martes' back. Tumagos ito hanggang sa kaniyang dibdib dahilan ng pag-ubo niya ng dugo. Nanumbalik sa normal ang kaniyang mga mata na naging kulay kayumanggi na ulit, tanda na hindi na dumadaloy ang kaniyang signus sa kaniyang katawan. Martes glanced to her husband for the last time.

Gamit ang kaniyang natitirang buhay at lakas, she showed him her sweetest smile.

'I never regretted it,' she mouthed and a tear has escaped her eyes. Unti-unting naghulma ang itim na mga ugat sa kaniyang mukha dulot ng lason na kumakalat ito sa buo niyang katawan. Hanggang sa tuluyang nang nagsara ang talukap ng kaniyang mata.

Iwinasiwas ng baging ang walang buhay na katawan ni Martes hanggang sa tumilapon ito malapit sa kinaroroonan ni Egar.

"Noooo!" Egar ran to where his wife's body landed. It was now lying on the ground, lifeless.

"Wife wake-up! Wake-up, please!" But Martes' lifeforce was gone. She was not breathing anymore nor her pulse beating. Humagulgol sa iyak si Egar.

One of the soldiers felt his heart ache. Naaawa siya sa sinapit ng pamilya ni Egar. Nais niya itong lapitan but a woman beside stopped him from doing it. He couldn't do anything.

Tumayo si Egar at kinuha ang walang-buhay na katawan ng dalawa niyang anak at itinabi ito sa katawan ng kanilang ina. Niyakap niya sa kaniyang bisig ang kaniyang asawa't mga anak. He was in vain. He was crying silently. He was blaming himself for not being able to protect his family. He was blaming himself for being weak.

Suddenly, the skies glowed in yellow. The whole forest was lighted-up. Daan-daang portal ang nagpakita sa kalangitan. They hovered in the sky.  Libu-libong iba't ibang klase ng mga sandata ang nagsilabasan mula rito. Bumuo ito ng higanteng ipu-ipo na pumalibot kay Egar habang yakap-yakap ang kaniyang walang buhay na asawa't mga anak.

Nagliliwanag ang mga sandata kapag tinatamaan ng liwanag ng buwan. The tornado was glittering. It was majestic and amazing. But behind that was a sad father, crying for his family's death. Hikbi at iyak ang tanging naririnig ng mga sundalo, kawal, mga hari at reyna na nasa labas ng umiikot na mga sandata.

"He is planning to escape! Get him!" The leader of the warriors shouted. Inatake nila ang ipu-ipo gamit ang kanilang mga sandata at signus para pahintuin o sirain ito ngunit hindi ito naaapektuhan.

They thought it was Egar's plan to escape but it was not. He had something in mind other than that. Patuloy ang mga sandata sa pag-ikot habang nasa loob nito sina Egar. Tumulong ang mga sundalo sa mga kawal at inatake nila ito ng kanilang signus. Vines were attacking it, countless rocks were smashing it, wind blades were trying to slice it, and fires were trying to incinerate the weapons. Many other signus tried to destroy the tornado but they failed. The swords were like a shield protecting the summoner and his family inside.

'If I had done this before, my family would still be breathing. I hate myself! I hate myself more than the others,' Egar thought to himself.

"Because of me, my family died. Because of me, my loved ones are now gone. I might as well join them," pagsusumamo niya.

Limang sandata ang kumislap at humiwalay ng direksiyon mula sa ipu-ipo. Tila mayroon itong sariling buhay na pumasok sa loob ng ipu-ipo. Makalipas ng limang segundo, huminto sa pag-ikot ang mga sandata at sabay-sabay na nagsibagsakan. Bumungad sa lahat ang katawan ni Egar, nakaluhod sa tabi ng namatay niyang pamilya. Nakabaon sa dibdib niya ang kaninang limang sandata na humiwalay ng direksiyon.

Nagulantang ang lahat sa nangyari. Hindi nila akalaing sa ganoong paraan mamamatay si Egar, ang tinuturing na huling Silverharth.

Umabante si Fuego, ang kinikilalang hari ng mga taga-Archania, at nag-utos. "Dalhin sila sa palasyo. Ipakita natin sa mga mamamayan na patay na ang huling Silverharth, na hindi na mangyayari ang nasa propesiya. Wala ng Silverharth na magiging dahilan ng pagkasira ng Archania!"

Kaagad na sinundan ito ng mga hiyawan at sigawan ng pagkagalak, na sa wakas ay mamumuhay na sila nang payapa at walang pangamba.

Kagaya ng utos ng hari, dinala ng mga kawal ang mga labi ng buong pamilya sa palasyo ng Archania. Sa gabi mismong iyon, sa harap ng maraming tao, sinunog ang mga labi nina Egar, Martes at ng kanilang mga anak.

On that night, the twins were killed. Martes was also killed. Then Egar killed himself out of it.

Everyone thought that the Silverharths were completely gone.

Never do they know, one of the twins miraculously survived using her unique signus.

And they just gave her enough reason to make the prophecy happen.










***

A/N:

This will be the last chapter about the past.

New year's resolution ko talaga ito so sana sipagin akooooo. Alam niyo ba ang gamot para sipagin kaming mga author?

Reading your comments are our pill!

So what do you think about the first three chapters? Comment it down below.

If you like the firts three chapters,
CLICK THIS and make it shine!

  👇
  👇
  👇

Shadows Of A Silverharth [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon