Shadows Of A Silverharth [COMPLETED]

/24/ His Warm Side

Chapter 24:
HIS WARM SIDE
*************

Ester's POV

Hindi ko lubos maisip. Hindi ko kayang isipin na ang lalaking nakaaway ko nang una kaming magkita, ang lalaking muntik nang makipagpatayan sa akin, ang lalaking ayaw na ayaw kong makita, ang lalaking simula't sapul ay pinagkakakakuluan ng dugo ko ang siyang nagbubuhat sa akin ngayon.

Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman ko. Dapat bang matuwa ako?

Walang sumubok na magsalita sa aming dalawa kaya puro huni ng mga insekto ang maririnig. Napaka-awkward ng paligid. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko? Iginalaw ko ang aking mga kamay at inilagay ito sa batok ni Finnix upang sana'y ibsan ang awkwardness na nadarama ko. Ngunit imbes na mawala ito ay mas lalo pang nadagdgan ang pagkailang ko nang bigla niya akong tinitigan nang napakaseryoso. His cold eyes are directly staring into mine.  Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung bakit.  Tama ba ang ginawa ko?

Iniwas ko nalang ang aking paningin at nag-isip ng kahit na anong magpapawala sa ilang na nadarama ko. Ngunit kahit anong gawin ko'y naaalala ko pa rin ang mga matang 'yon.

Ramdam ko ang kaniyang mga bisig na hindi mahigpit ang pagkakahawak sa katawan ko. He is carrying me in a bridal style... gently.

Yes, he has a broad shoulder and sculpted biceps. Many women would dream to be carried by this man, but not me. Hindi ako gano'n. Walang halong malisya ang pagkarga niya sa akin. For me, it is just a part of the play.

Alam kong mabigat ako pero hindi ko man lang nakikitang nahihirapan siyang dalhin ako. Seryoso at tahimik niyang tinatahak ang madilim na daan habang karga-karga ako. Wala akong narinig ni isang salitang lumabas sa kaniyang mga bibig simula nang buhatin niya ako

All I can see right now is his face. Kahit na medyo madilim ay nakikita ko pa rin ang bawat detalye ng kaniyang mukha dahil sa liwanag na dulot ng buwan. Ang kaniyang pulang buhok. Ang kaniyang makapal na kilay na bumabagay sa maangas niyang mga mata. Ang matangos niyang ilong. Ang Ang kaniyang hugis puso at pulang-pula na labi, at higit sa lahat ay ang kaniyang tila inukit na panga. Each part of his face complemented each other. Hindi maitatangging napakagwapo niya.

"Am I really that handsome?"

Nagulat ako sa sinabi niya. Napansin niya sigurong kanina ko pa kinikilatis ng tingin ang mukha niya.

"Handsome? Sino? Ikaw?" paged-deny ko.

"Kaya pala kanina mo pa ako tinititigan. Don't  worry, you are free to stare at my face. Grab the opportunity while you are near me and see it this close. Not everyone has this opportunity," nakangisi niyang sabi. Yumuko pa siya upang maiharap niya ang kaniyang mukha sa akin.

"As if I am like those women. To tell you, I am different."

Hindi ako umiwas ng tingin. Nakipagtitigan ako sa kaniya at gano'n din siya sa akin.

Siguro kung ibang babae ang nasa pwesto ko ngayon, hindi niya siguro maiwasang mahulog sa taglay na kagwapuhan ng lalaking ito. Mabuti nalang at hindi ako katulad nila. Siguro may parte sa akin na humahanga sa angkin niyang kagwapuhan pero hanggang doon lang 'yon.

Hindi ako basta-bastang nahuhulog sa mga lalaking gwapo tulad niya. Siguro mahuhulog pa ako sa isang lalaki maalaga at nagpapakita sa akin ng concern---

"By the way, are you okay now?" biglaang pagtanong niya. Nakatitig ako sa mga mata niya at nakikita kong may bahid ng pag-aalala mula rito.

Dug* Dug* Dug* Nagsimulang lumakas ang tibok ng puso ko.

"I mean, does your wound still hurt?" He said with his concerned eyes.

Ramdam ko ang pag-init ng katawan ko. This time alam kong hindi ito dahil sa galit. Ito ay dahil sa hindi ko alam na dahilan.