Shadows Of A Silverharth [COMPLETED]

Chapter 61: Death and Tears

"Aack!" Pagdaing ni Lucas nang unti-unting hinatak ng wala sa sariling si Egar ang kaniyang sandata mula sa katawan ni Lucas at humalakhak ng malakas. Bago pa man matumba ang katawan ni Lucas ay kaagad na bumangon si Magnus at sinuntok nang malakas si Egar hanggang sa tumilapon ito. Mabilis niyang sinalo ang katawan ni Lucas at maingat niyang ihiniga sa lupa.

Tumayo muli si Egar. He summoned hundreds of swords. "Now, I want you to die just like how I tried to kill myself that night!", he moved his hand forward kasabay ng pagbulusok ng mga ito papunta kay Magnus na lumuluha sa sinapit na Lucas. Ester flashed in front of Mr. Magnus to protect them but aside from that, a strange force came out of nowhere. Tinaboy nito ang mga sandatang bumubulusok. Nakarinig silang lahat pati na sila Hydra na nasa malayo ng isang malakas na pagkulog kaya lalo pa nilang bilisan ang pagtakbo. Isang pigura ng lalaki ang bumababa mula sa itaas. Nakasuot ito ng puting kasuotan. He looks like a diety descending from the heavens.

Nang makalapat sa lupa ang paa nito ay kaniyang tinuro si Egar. "Ikaw! Sino ka upang pumaslang ng mga taong pagmamay-ari ko?"

Nagulantang si Egar dahil sa pagsalita pa lang nito ay batid na ang kapangyarihan nitong higit pa sa kaniya. He turned his undead army into ashes and he summoned them again beside him. He commanded them to kill the the white-clothed man. They charged forward to erase the threat to their master's existence ngunit hindi pa sila nakakasampung hakbang nang iwasiwas ng lalaki ang hawak nitong sandata na lumikha ng kakaibang pwersa. Tinamaan nito ang mga drakos at kaagad na naging abo.

Tumama din ang kaparehas na pwersa kay Egar at kaagad siyang napaduwal ng dugo. It seems his intenal organs were damaged by that force. Pinahiran ni Egar ang dugo na tumatagas sa kaniyang bibig at sumugod sa lalaki habang hawak ang kaniyang espada. Sinalubong rin siya nito at nakipaglaban gamit rin ang dalawa niyang espada. The sound of clanging of swords filled the quiet field.

Humarap naman si Ester kila Magnus. Lucas smiled as soon as he sees Ester kahit na dumadaloy ang sariwang dugo sa kaniyang bibig.

"You brat! Why did you do it?" Panenermon ni Magnus. Pero sa kabila nito ay ang pamumuo ng luha sa kaniyang mga mata. Nasa mga hita niya lang naman ang kaniyang nag-iisang anak na unti-unting nang namumutla.

"I did it for you, Pa! Are you proud of me now?", sagot ni Lucas nang nakangiti. Sa tanang buhay ni Lucas, hindi niya narinig ang mga salitang "mahal kita anak" at "proud ako sa iyo anak". Ito ang rason kung bakit uhaw siya sa mga salitang ito.

Tuluyang tumulo ang luha ni Magnus dahil sa sinabi ni Lucas. "I am always proud of you, Lucas, anak ko!" garagal na sagot ni Magnus nang sabihin niya ang mga katagang iyon. Isinubsob niya ang mukha ni Lucas sa dibdib niya uoang mayakap ito.

Magnus is always proud of Lucas. He loves him very much but he doesn't want him to see it. Ito ang paraaan ni Magnus upang lumaki si Lucas bilang matatag, malakas at kayang tumayo sa sarili niyang mga paa. Hindi niya alam na nangungulila pala si  Lucas sa kaniyang pagmamahal dahil hindi naman ito pinapakita ni Lucas. Kaya inakala niyang tama ang paraan niya ng pagpapalaki sa kaniya. Kung alam niya lang na ganito ang mangyayari, sana ay araw-araw niyang sinabi ang mga katagang ito kay Lucas. But now it's too late. Unti-unti nang binabawian ng buhay si Lucas.

"Mabuti naman, papa. Now I can finally sleep in peace!" nahihirapan man ay pinilit na ngumiti ni Lucas.

"What do you mean by sleep in peace Lucas?" Lumuhod na rin si Ester sa harap ni Magnus. "I will heal you Lucas! I will definitely heal you!"

Pinadaloy ni Ester ang signus ni Tres sa kaniyang katawan. Her eyes and hair glowed in yellow. Inilapat niya ang kaniyang kamay sa sugat ni Lucas but nothing happened. Nilakasan pa niya ang signus ni Tres but still nothing happened. His wound didn't heal at all.