Heart Mountain [WATTY WINNER 2020]

É É N : Welkom in Heart Butte

Welkom in Heart Butte

Het geschreeuw van de menigte die zich verzameld had in het dorpshuis, liet hij achter zich. Dundee volgde hem. Ze schonken elkaar een snelle blik, Dundee knikte en Jamie liet een kleine glimlach zien. Ze glipten door de deur aan de achterkant van de zaal en niemand zal merken dat ze verdwenen waren. Het hele dorp was uitgelopen om de bijeenkomst bij te wonen.

Ze maakten haast om het gebouw uit te komen. Uit de deuren die zich aan de lange gang begaven konden mensen verschijnen. Dat mocht niet, niemand mocht weten dat zij weg waren.

Het duurde nog geen twee minuten voordat ze gepakt waren voor hun missie. Dundee had het enorme doek uit zijn auto gehaald en Jamie had de touwen over zijn schouder geslagen. De regen stroomde over hen heen en ze waren in een mum van tijd doorweekt. Niet dat het hen zal stoppen, ze waren het gewend. Weer of geen weer, ze gingen altijd door.

Dundee keek hem aan met een avontuurlijke blik in zijn ogen. Hier leefden ze voor. Het strijden voor gerechtigheid en het behouden van hun natuur, de omgeving van Heart Butte. Jamie was geboren in Heart Butte en zal hier dood gaan. Hij zal zijn leven geven voor dit dorp. Voor Dundee gold hetzelfde, Dundee was hier dan niet geboren, toch was het zeker zijn huis. Tien jaar geleden was Dundee naar het dorp verhuist en had in een mum van tijd heibel met een paar truckers. Jamie was gestopt naast de weg om het tafereel te bekijken, een jongen van amper zestien jaar, met een onverstaanbaar accent die twee geharde truckers uitschold om geen specifieke reden. Toen de truckers de jongen in elkaar begonnen te slaan had Jamie ingegrepen, het was mooi geweest. Nadat de truckers weg waren bleek dat Jamie maar een jaar ouder was, wat hij overigens niet verwacht had door het enorme verschil in lengte en breedte. Dundee, wiens echte naam John was, was kleiner en had een gedrongen postuur terwijl Jamie lang was en minder breed.

Jamie klom via de regenpijp, aan de zijkant van het gebouw, het dak op, Dundee volgde hem. De regenpijp kraakte en trilde onder het gewicht van de jongemannen. Jamie sloeg zijn been over de rand van het platte dak en trok zich omhoog. Hij rolde over de rand, merkte niet eens dat hij in een plas water lag, en hielp Dundee met de touwen die inmiddels niet meer netjes opgerold waren. In het donker kon geen mens hen hier zien, in het donker waren ze ook niet te herkennen. Sowieso was elk persoon van de stad binnen. Het geschreeuw van de mensen klonk als een echo van de avond door het dak. Voorstanders, tegenstanders, geldschieters en geldwolven. Iedereen had hier evenveel mee te maken en niemand kon dat ontkennen.

De hoeken van het, nog opgerolde spandoek, knoopten ze vast met de touwen aan de dakgoot. Dundee knikte naar Jamie en tegelijk lieten ze het kleed los. De gruwelijke tekening werd zichtbaar en de nare tekst stond er in rode, uitgelopen letters duidelijk op. Jamie en Dundee glimlachten tevreden en klommen snel weer naar beneden. Voordat iemand hen zal zien.

De ruitenwissers deden hun best om de vallende regen weg te vegen. Ze reed langzaam over de verlaten weg. Haar rode Nissan patrol had moeite om grip te houden op het gladde wegdek. Ze voelde hoe de banden van de auto zo nu en dan volliepen met water en af en toe grip verloor. Waar ze was wist ze niet meer precies, ergens tussen Missoula en Great Falls. Onderweg naar een godvergeten plaats, genaamd Heart Butte. Ze had geen idee waar de eigenaardige naam precies vandaan kwam. Wel wist ze dat het dorpje niet meer dan 600 inwoners had, er drie kerken waren, een bar, een postkantoor en een saloon, Heart Butte's Saloon. Aan de ene kant was het rustiek en je kon er alle kanten opkijken, je laten opslokken door het uitgestrekte heuvelachtige landschap. Aan de andere kant was het begin van de Rocky Mountains, Heart Butte mountain was zichtbaar vanaf het dorp, daarachter lag Feather woman mountain en Major Steele backbone. Ze had een huis gehuurd op een geweldige plek, niet in het dorp en ook niet te ver weg. Een lokale boer had haar het verlaten huis verhuurd, het huis lag in de heuvels, een paar honderd meter naast Heart Butte Road. Ook al had ze geen idee in welke staat ze het huis aan zal treffen, ze was zeker blij met de deal die ze had kunnen sluiten. Een glimlach ontstond op haar gezicht ondanks de regen. Ze passeerde het oude bord naast de weg, waar met grote letters Heart Butte District op stond. De namen alleen al gaven haar hoop dat het niet lastig werd om haar werk hier te doen.

Ze reed vanaf Heart Butte road het dorpsplein op, ze zou zich eerst melden. De vergadering was allang begonnen, het noodweer had haar tegengewerkt en ze was veel te laat. Haar ogen werden groot. De parkeerplaats was een grote chaos. Ze fronste en keek naar de mensenmassa die zich buiten verzameld had. langzaam stapte ze uit de auto en hield haar adem in.

Ze hield zich vast aan de deur van de auto en liet haar ogen over de mensen glijden. De mensen schreeuwden boven het geluid van de regen uit. Ze zag hoe mensen elkaar in elkaar sloegen. Rake klappen werden uitgedeeld. Vrouwen huilden en sommigen deden net zo hard mee. Het vredige idee wat ze bij dit dorp had, was in een klap weggevaagd. Haar oog viel op een doek die aan het dak van het dorpshuis hing. Haar mond viel open toen ze de tekst las.

"Go green = No green "

Naast de rode uitgelopen letters was een doodshoofd geschilderd, hun logo stond er op met een enorm, eveneens uitgelopen, kruis erdoor. Een rilling trok over haar rug en ze liep terug naar haar auto. Ze was inmiddels doorweekt en ze had niet eens door hoe koud ze het had.

Een klein dorp, weinig mensen, veel meningen en een plan waarvan ze niet mochten afwijken. Het ging tegen alle idealistische plannen van de dorpelingen in. Ze waren kwaad, woedend, en vooral niet bang om dat te laten zien. Een zucht ontsnapte uit haar mond.

Welkom in Heart Butte.