Heart Mountain [WATTY WINNER 2020]

T I E N : Dominee Lockwood en de kerktoren

Dominee Lockwood en de kerktoren

De volgende dag hadden Dundee en Jamie elkaar kort gesproken. Ze hadden voorbereidingen getroffen voor het plan wat ze vannacht of vanavond uit zouden voeren. Dundee zorgde weer voor e touwen, Jamie zou genoeg licht meenemen zodat ze toch een soort van veilig te werk konden gaan.

Eerst wouden ze natuurlijk weten wat er nu precies opgekocht zou worden. Jamie was er van overtuigd dat het gebied door zal lopen tot Feather Woman, wat echt niet praktisch zou zijn. Het was het beste land wat hij had voor de schapen. Hij zou niet weten wat hij zonder dat land moest.

De zaal was weer vol en het geroezemoes stopte zodra de ondernemer, John Stone en zijn aanhang binnenkwam. Dundee en Jamie stonden achter in de zaal, tegen de muur waar ze alles konden overzien. Jamie wierp een blik op Lauren, ze liep achter John aan en nam plaats, voor in de zaal.

'Beste mensen,' begon John. Hij tikte voor de zekerheid even op de microfoon en keek de zaal door, 'zoals jullie weten komen we steeds dichter bij de uitvoering. We zijn hier vandaag om de vooruitgang te bespreken en jullie vragen te beantwoorden.' Zei hij en haalde wat papieren tevoorschijn.

'Wij hebben besloten om jullie te laten zien waar het zonnepark komt,' zei de man en hij keek naar het scherm achter hem. Op het scherm verscheen een luchtfoto van Heart Mountain, Jamies boerderij lag rechts van het zonnepark. Dundees bedrijf lag te midden van het zonnepark en hij schudde zijn hoofd. Het zal betekenen dat hij zijn bedrijf helemaal kwijt zal raken. Ook mevrouw Rathford lag in het kader wat ze hadden aangewezen. Tot Jamies verbazing hadden ze nog niks laten zien over het windmolenpark die er ongetwijfeld ook zou komen. Hij wist dat ze tot Feather Woman zouden bouwen, zou dat park daar worden gevestigd? Zonde van het landschap, zijn land en de bergen.

'Ongelooflijk,' siste Dundee tegen niemand in het bijzonder en hief zijn handen gefrustreerd in de lucht.

'Voor ons en jullie is dit de beste plek, de zon zal hier de hele dag schijnen en zo kunnen wij dit optimaal benutten. Dominee Lockwood heeft ons er van verzekerd dat dit de beste keuze is die wij kunnen maken en we zullen hier geen spijt van krijgen. Ook zijn wij al in overleg geweest met de eigenaren van de grond en hier zal een akkoord in komen,' zei John rustig. Dundees ogen werden groot. Hij opende zijn mond en probeerde ondanks zijn woede zich in te houden.

'Vuile leugenaar, ik heb nog niks van jullie gehoord! Ga zo door, ik bel mijn advocaat en sleep jullie voor de rechter,' vuurde hij naar John die er even verslagen bij zat door deze felle reactie. Dundee schudde zijn hoofd vol ongeloof.

Het werd rumoerig in de zaal en iedereen begon te praatten, een enkeling gooide wat scheldwoorden naar John. Jamie wierp een blik op Lauren die naar de twee jongens keek, ze zuchtte en wist dat dit iedereen raakte, inclusief de twee bijzondere jongemannen die ze had leren kennen. Het gaf haar een ander perspectief, ze leefden van de grond die deze ondernemer zou opkopen. De staat stond erachter en het zal hoe dan ook uitkomen.

Dundee stampte de zaal uit en Jamie volgde hem. Dit was de druppel, misschien wel precies op het moment wanneer ze die nodig hadden.

Samen stapten ze in de pick-up van Jamie en reden richting de kerk. Dundee keek strak voor zich uit. Jamie kon zien dat hij razend was.

'Je hebt helemaal geen advocaat,' zei Jamie om de stilte te verbreken.

Dundee grinnikte en keek hem aan, 'nee.'

Dundee zat op het randje van het dak en grijnsde.

'Waarom zijn wij het altijd die deze dingen moeten doen?' hij pakte de pop en sleurde die over de rand van de toren. Met beide handen hield hij de pop vast en wachtte op Jamie. Jamie lachte en haalde zijn schouders op.

'Na elf jaar vrienden te zijn heb ik nog steeds geen idee,' Jamie trok de touwen strakker om de nek van de pop. Hij legde een strakke knoop om de houten balken en trok er even aan. Tevreden knikte hij en keek naar Dundee.

'Toe maar,' zei hij. Dundee gooide de pop van de toren en deze bleef netjes bungelen aan het touw.

De pop werd elk jaar gebruikt tijdens een van de vele toneelstukken die opgevoerd werd op de jaarmarkt. Deze pop moest dominee Lockwood voorstellen. Het masker wat iemand ooit had gemaakt leek er zelfs op de oude man. Doordat Dundee had meegeholpen de kerk te bouwen, wist hij hoe ze kerk binnen konden komen. Zonder iets te vernielen of lawaai te maken. Dundee wist waar de pop verborgen lag. Hij wist precies hoe ze via het dak naar de toren konden komen en waar de draagbalken zaten waar ze op konden staan.

Ze klommen weer naar beneden en samen stonden ze voor de toren omhoog te kijken. De nacht was donker en er waren geen sterren te zien. Het enige licht was hetgene wat de toren verlichtte. En precies waar die het felste scheen, hing de pop. Dominee Lockwood.

'Goed werk,' zei Jamie en keek Dundee aan. Dundee knikte en schudde zijn hoofd. Er heersde een vreemde sfeer, alsof ze allebei wisten dat het een verloren zaak was.

'Ik weet niet of we hun kunnen tegenhouden,' zei Dundee zacht. Jamie perste zijn lippen op elkaar en knikte.

'Het enige wat we kunnen doen is ons best,' zei Jamie.

De volgende ochtend reed Jamie langs de oude kerk. Het plein stond vol met mensen die verontwaardigd naar de toren keken. Jamie glimlachte en keek naar de pop. Het zag er geweldig uit, de boodschap was zeker overgekomen en net als de vorige trok het veel bekijks. Het enige wat anders was, was dat dit onverwachts kwam. Als een storm op een zonnige dag. het wakkerde aan voordat iemand het doorhad en dan barste het los.

Er was niemand die het dak op durfde om het ding er weg te halen. Jamie glimlachte, voordat de brandweer ter plaatse zal zijn, zou wel even duren. Jamie en Dundee waren namelijk de enige vrijwilligers van dit dorp die als oproep stonden vandaag. Het was een rustig seizoen en twee vrijwilligers waren meer dan genoeg.

Allebei hadden ze een melding gekregen om het ding weg te halen. Dundee had al laten weten aan de burgemeester dat hij zelf erg druk was op het bedrijf. Niemand kon zeggen dat dat niet zo was. Jamie had gewoon niks van zich laten horen. Hij zal het vanavond wel doen als hij zin had. Met een tevreden glimlach reed hij terug naar zijn boerderij.