Heart Mountain [WATTY WINNER 2020]

T W E E Ë N D E R T I G : De waarheid

De waarheid

Jamie schudde zijn hoofd en sprong van Blondie af. Hij bond de paarden vast aan de veranda en rende achter Lauren aan naar binnen. Hij liep de gang door, opende de deur van de kamer en zag Lauren daar zitten. Ze schrok en keek hem aan met tranen in haar ogen.

'Dat park komt er niet, go green zal nooit winnen, het kan gewoon niet. Vertel nou wat er is Lau, hier kan ik toch niks mee?' zei hij en haalde zijn handen gefrustreerd door zijn haar. Hij had geen idee waardoor Lauren van stuur was geraakt en hij wist niet wat hij ermee aan moest. Vanaf het moment dat hij het gesprek begon had hij al aangevoeld dat ze anders reageerde. Lauren schudde haar hoofd en haalde diep adem. Hij ging naast haar zitten op de bank en keek haar aan.

'Dat park is een feit Jamie.' Ze schonk hem een kwade blik. De woorden die ze uitsprak gaven het effect van benzine op vuur en er knapte iets in Jamie. Dat Lauren, wie zo voorzichtig met zijn hart was omgegaan, hem erop wees dat hij er niks aan kon doen. Dat zij degene was die hem wakker schudde en hem met zijn neus op de feiten drukte. In zijn ogen was het nog altijd niet haalbaar, misschien ontliep hij toch de waarheid door zich te verhullen in zijn werk en het beeld van een norse boer aan te nemen die erop uit was om rellen te schoppen. Hij schudde zijn hoofd en zal voor de laatste keer aan Lauren uitleggen dat het park geen goed idee was voor het dorp, voor haar vrienden en hun leven.

'Je ziet het niet! Verdomme, denk eens na,' zei Jamie en hij pakte een papier. Hij griste een pen van het aanrecht en ging zitten.

'Kijk,' hij tekende een vierkant wat het landschap van Heart Butte moest voorstellen. 'Hier,' hij maakte een cirkel en keek haar aan, 'zitten wij.' Hij tekende een rechthoek en kraste het door.

'En dit is al ons land, daar,' hij tekende nog een rechthoek. 'is waar het park komt, mijn land, Dundees land, Mr. Rathford en alle anderen die hier wonen. Ze verliezen alles en dan heb ik het nog niet eens over de emotionele waarde van het landschap!' hij schreeuwde bijna.

'Jamie,' begon ze. Ze snapte zijn frustratie. 'Jamie, denk aan alles wat jullie ermee winnen,' zei hij. Jamie lachte en schudde zijn hoofd.

'Mr. Rathford krijgt zijn geld, als ik of Dundee via de regels, wat nodig is, het geld willen krijgen moeten we ten eerste een advocaat laten inhuren. Ik moet mijn bedrijf laten taxeren, mijn land is niet veel waard, het zijn stenen en rotsen en prima voor de schapen maar niet als bouwgrond. Daar krijg ik de minimale waarde van. En als ik dat allemaal heb gedaan, is het geld wat ik krijg misschien net genoeg om de berg schulden af te betalen die ik daarmee heb gemaakt. Het klopt niet Lauren en je weet dat,' hij haalde diep adem en keek naar buiten. 'Ik moet verder.'

Hij stond op en liep weg. Lauren bleef verslagen achter. Ze wist dat er bedrijven moeten stoppen om plaats te maken voor de plannen van de staat. Nooit had ze gedacht dat de staat het zo vuil zou spelen. Jamie had gelijk, het laten taxeren kost geld, de subsidies ontvangen is niet makkelijk en je kon het simpelweg niet alleen doen.

Jamie had gelijk dat het niet eerlijk was. Ze keek hem na en schudde haar hoofd. Jamie had recht om het hele verhaal te weten. Ze rende achter hem aan de gang in en pakte hem bij zijn arm vast. Hij schrok en bleef stil staan. Abrupt draaide hij zich om.

'Jamie ik,-'

'Nee Lauren, je snapt er geen bal van en je kan geen sorry zeggen want je "kan er niks aan doen"' zei hij en maakte haakjes met zijn vingers. Haar mond viel open en ze keek hem aan met een donkere blik.

'Als je me nou eens uit laat praten!'

'Ga je gang.'

'Weet je nog dat ik ruzie had met John? Die dag dat je in...' ze wou verder praatten maar Jamie onderbrak haar door simpel "ja" te brommen.

'De ruzie ging over het project. Er is veel meer dan alleen het gedeelte om groene stroom op te wekken. John is eigenaar geworden van een bedrijf waar veel stroom en energie voor nodig is. Het stroom is voor hem en Dominee Lockwood word betaald om hem hierin te steunen. Het plan is om binnen een paar jaar het dorp plat te gooien en er verbranders heen te zetten, omringd door windmolens en zonneparken die zorgen dat ze kunnen bestaan. De stroom is niet voor het dorp, de stroom is voor hemzelf,' zei ze. De hele tijd was Jamie stil geweest en had aandachtig geluisterd. Hij had een denkrimpel op zijn voorhoofd. De ader in zijn hals begon op te zetten en ze zag in zijn vurige ogen dat hij laaiend was.

'Verdomme.' Was het enige wat hij zei en liep haastig weg.

'Waar ga je heen?' riep ze hem na. Hij draaide zich om en schudde zijn hoofd, hij gaf geen antwoord en liep weg.

De maan scheen als een wazige lamp door de bossen en de bomen veroorzaakten kriebelige schaduwen op de onverharde weg. Hij had de hele avond wat gereden, in zijn woede was hij naar de hoogvlakte gereden waar hij zelfs nog een hek had gemaakt die hij die middag had opgemerkt. Hij had zijn woede weggeslagen met spijkers die het hout doorboorden.

Zijn hoofd was vol en hij wist niet meer of hij zijn eigen waarheid vertrouwde, of dat hij moest toegeven aan wat Lauren had gezegd. Als haar woorden waar waren hadden ze echt een probleem en konden ze er niks meer aan doen. Het was een lastige situatie, hij hield van Lauren maar ze begreep hem niet.

Het was een ongrijpbare situatie en een klotetoestand.