Heart Mountain [WATTY WINNER 2020]

Z E S T I E N : Siroop op de veranda

Siroop op de veranda

De volgende dag had Jamie rustig aan gedaan. Hij had de schuur wat opgeruimd en het wol was opgehaald. Het was middag en hij was net aan het eten toen zijn blik viel op een jas. Hij pakte de jas op en bekeek hem, het was een damesjas, de pasvorm was veel te smal voor een man. Het zal vast van Lauren zijn.

Hij besloot eerst boodschappen te gaan doen. Tijdens het boodschappen doen kwam hij John tegen. Jamie probeerde hem eerst te ontlopen. Wat hem goed afging totdat John achter hem kwam staan in de rij voor de kassa.

'Meneer McMorrow, toch?' klonk zijn stem. Jamie deed alsof hij het niet hoorde en keek strak voor zich uit. Hij klemde zijn kaken op elkaar.

'Meneer,' zei John streng en Jamie zuchtte, hij draaide zich om en keek hem nonchalant aan.

'Meneer McMorrow, wanneer u besluit voorstanders te bedreigen op privéterrein, begaat u een strafbaar feit,' zei John alsof hij het voorlas van papier. Jamie rolde zijn ogen en haalde diep adem.

'Wie heb ik bedreigd?' vroeg Jamie, alsof hij niks wist. John schudde zijn hoofd en deed een intimiderende stap dichterbij.

'Pas maar op, wij hebben de staat achter ons en alles wat jullie hebben is een nietig dorp,' fluisterde John dreigend.

'Dus?' vroeg Jamie. Hij hield zich van de domme, hij wou vooral niet laten merken dat hij zich wel degelijk ongemakkelijk voelde door de man. John zuchtte en zette een stap achteruit. Hij hief zijn vinger in de lucht en wees naar Jamie.

'Jij en je vriendje moeten heel goed oppassen nu,' zei John en hij prikte in Jamies borst. Hij gooide zijn boodschappen op de band en liep zo de winkel uit. Jamie fronste en keek hem na.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Dit deed hem realiseren dat John bang was voor tegenslagen. Zij hadden een project te verliezen terwijl Jamie in feite niks te verliezen was. Het was actie voeren of zijn bedrijf verliezen, zijn keuze was snel gemaakt.

Jamie en Dundee hadden immers meer dan de helft van het dorp zo opgehitst dat ze fel tegen de plannen waren. En John was degene die iedereen rustig moest houden. Toch baarde het Jamie zorgen, zij hadden inderdaad de staat. De zeshonderd, werkklasse bevolking van Heart Mountain zou nooit tegen de diplomatieke meneren van de staat op kunnen. Was het geen verloren zaak geweest vanaf het begin?

Die middag reed hij met de jas richting Lauren. Hij zal haar eens vragen over de plannen, of ze er überhaupt iets in kon veranderen. Hierin was zij de enige die hij wou vertrouwen.

Hij zette zijn pick-up naast haar auto en stapte uit, hij wierp een laatste blik in de spiegel en haalde zijn hand even door zijn haar. De jas had hij netjes opgerold en had hij in zijn handen. Ze was niet in de tuin zag hij en hij liep de veranda op. De bel was stuk wist hij en hij klopte op de deur.

'Lauren?' vroeg hij en wachtte op reactie. Hij hoorde wat gestommel en toen ging de deur open.

'Oh, hallo. Is er iets?' vroeg ze en keek hem aandachtig aan. Hij zag er redelijk netjes uit vandaag. Zij daarentegen. Ze had zijn blik niet gemist, hoe hij haar aankeek. Ze was gekleed in een lange tuinbroek, in haar hand had ze een verfroller en waarschijnlijk zat overal verf. Haar haar zat in een warrige knot op haar hoofd en ze had geen schoenen of sokken aan.

Kort keken ze elkaar aan, ze glimlachte en draaide zich om. Zijn blik liet hij door de gang glijden en hij had het nog nooit zo mooi gezien.

'Kijk, ik ben de gang aan het opknappen. De lambrisering maak ik wit en daarboven ga ik een behang doen,' vertelde ze.

Hij keek door de gang en het zag er nu al prachtig uit.

'Het is echt mooi,' zei hij zacht en glimlachte. Hij wende zijn blik weer naar haar en haalde diep adem.

'Is deze jas van jou?' vroeg hij en wou haar de jas geven. Ze schudde haar hoofd.

'Nee, die is niet van mij,' zei ze. Ze keek hem aan, hij trok de jas weer naar hem toe en klemde hem onder zijn arm.

'O, heb je tijd? Ik heb wat vragen,' zei hij en keek haar hoopvol aan. Ze haalde haar schouders op en knikte.

Samen zaten ze op de veranda. Lauren had heerlijke siroop gemaakt van bessen die ze had geplukt in het bos en Jamie verbaasde zich daarover.

Lauren vertelde hem over wat ze had gezien in het bos en alles wat ze had ontdekt, van de planten tot aan de dieren. De vogels en de bomen. Elke dag had Lauren systematisch het landschap in kaart gebracht. Hoewel het de laatste week iets had stilgestaan, ze kon inmiddels weer normaal lopen en zal volgende week weer op tocht gaan. Voor Jamie was alles wat ze te weten gekomen, allang bekend en voor de meeste dorpelingen waarschijnlijk ook. Het was niet moeilijk om te weten hoeveel beren of wolven er waren in dit gebied. De coyotes niet te vergeten en dan had je nog altijd de vossen en elanden. Hij besloot dat niet te vertellen aan haar.

Toch bracht het hem op een idee. Hij zal haar meenemen naar de mooiste plek waar ze zoveel meer zou ontdekken dan dat ze tot nu toe had gedaan. Het enthousiasme waarmee ze alles vertelde toverde een glimlach op zijn gezicht en hij luisterde met plezier naar hoe ze uitwerpselen had gevonden van een beer of hoe ze zag aan de bomen zag hoeveel eekhoorns er waren.

Haar haar danste in de wind en de bruine lokken gingen alle kanten op. Ondanks haar poging om het tot een bedaard geheel te maken in een knotje boven op haar hoofd. Haar glimlach wanneer ze alles vertelde, vol passie en liefde. Zonder dat hij het wist glimlachte hij naar haar en vergat hij waarvoor hij hier was gekomen.

'Ik moet je morgen iets laten zien,' zei hij zacht toen ze klaar was. Ze keek hem verrast aan en trok haar wenkbrauwen omhoog.

'Oh, ik ben benieuwd,' zei ze opgewekt. Hij glimlachte om hoe verbaasd ze klonk.

De zon stond al laag, de bergen hadden een gouden gloed. Alsof het een juweel was waar je erg voorzichtig mee moest zijn. Iets kostbaars wat nooit mocht verdwijnen.

'Ik moet gaan,' zei hij en stond op. Er was nog genoeg werk wat hij moet doen en daarbij kwam dat het dorpsfeest over twee weken al was en hij nodig zal gaan moeten repeteren. Hij had elk jaar de eer om op te treden met de enige echte Heart Mountain E-street band. Zelf speelde hij gitaar, Dundee zong geweldig en een paar jongens uit het dorp maakten de band compleet. Ze hadden zelfs een trompettist en een saxofonist. De dorpelingen vonden het een waar genoegen om naar hun te luisteren en het was dan ook het optreden waarnaar iedereen erg uitkeek.

Ze ging ook staan en glimlachte, ze was erg nieuwsgierig, wat moest hij haar laten zien? Nooit had ze van hem verwacht dat hij haar ergens naar toe zou nemen.

[A/N] Kan je dat een date noemen? ;)