Heart Mountain [WATTY WINNER 2020]

E L F : Alles goed schat?

Alles goed schat?

Lauren zat op zijn veranda toen hij thuis kwam. De veranda was oud en gaf haar het nostalgische gevoel dat het nooit moest veranderen. Het oude hout gaf een rustieke sfeer af en de verweerde kleur was in geen jaren overgeverfd. Het gaf haar uitzicht over het dorp en over de helling van Heart Mountain. Ze dacht aan hoe hij hier alle dieren kon zien lopen in de ochtend als de zon verscheen achter de bergen. Ze stond op toen ze zijn auto hoorde. Ze volgde hoe hij uitstapte en zich naar de veranda begaf. Hij wierp een snelle blik op haar en deed alsof hij haar niet zag. Hij ging er in ieder geval geen stap harder van lopen.

'Hé, we moeten praten,' zei ze.

Hij keek haar aan en trok zijn wenkbrauw op, 'vertel,' zei hij en liep naar de deur.

'Nee, écht praten,' zei ze. Hij begon te lachen en schudde zijn hoofd. Hij opende de deur en wenkte dat ze naar binnen moest komen. In een snelle beweging trok hij zijn jas uit en gooide die over de kapstok. Ze liep achter hem aan en hield haar jas aan. Iets in haar zei dat ze hier snel weg was. Vooral met de boodschap die ze wou brengen die hem in geen enkele manier aan zou staan.

Jamie ging zitten en keek haar vragend aan. Ze haalde diep adem en ging ook zitten.

'Die pop, dat waren jij en Dundee, of niet?' vroeg ze, ze wou er zeker van zijn. Straks ging ze tegen hem tekeer en had ze de verkeerde persoon. Jamie knikte opgewekt.

'Het zag er goed uit toch? Misschien leren jullie het zo,' zei hij met een dubbele toon in zijn stem, sarcastisch en dreigend. Lauren kneep haar ogen tot spleetjes en schudde haar hoofd.

'De wereld is niet van jullie, denk aan alles wat jullie hiermee redden! En dat het dorp het er niet mee eens is kan niemand veranderen,' zei ze en keek hem streng aan.

'Jawel, als jij hen verteld dat het simpelweg niet mogelijk is? Als jij hen stopt?' zei Jamie bitter.

'Ik sta er tussen in. Ik heb geen recht van spreken bij dit plan, ik kan niks betekenen voor jullie. Het enige wat ik moet doen is alles in kaart brengen zodat de dieren kunnen blijven leven. Ja, het is triest en ik drijf in een bittere zee van ellende en kan er helemaal niks aan doen!' zei ze nog voordat ze ging zitten.

'Je bent een drama queen,' zei hij en schoof zijn stoel naar achteren.

'Was dat alles?' vroeg hij en liep naar de deur om haar uit te laten. Er kwam geen antwoord en hij keek om. Ze was gaan zitten, had haar armen over elkaar geslagen en liet ze rusten op de tafel.

'Nee, laten we elkaar leren kennen,' zei ze en keek hem streng aan.

'Waarom?'

Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond en ze wende even haar blik af. Ze wou hem simpelweg leren kennen. Nadat hij bij haar langs was geweest, was ze van mening dat hij wel wat vaker sociaal zou mogen doen. En daarnaast had zij ook wel behoefte aan iemand waar ze haar verhaal bij kwijt kon.

'Waar kom je vandaan?' vroeg ze.

Hij glimlachte en haalde zijn schouders op, 'hier.'

'Wat doe je voor je plezier?'

'Van alles,' hij keek haar verveeld aan en haalde diep adem. Dit was niet bepaald een bezigheid waar hij tijd voor wou vrij maken. Hij had werk te doen.

'Ga je uit?'

'Soms,'

Ze gooide haar armen in de lucht en stond op.

'Man, je hebt zoveel te vertellen, niet?' ze stampte weg en liet hem verbaasd achter. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij haar in haar auto zag stappen. De jeans die ze aanhad, paste perfect en hij verwonderde zich over de pasvorm. Ze wierp nog een gehaaste blik op hem en reed toen weg. Stof laaide op nadat ze wegreed en ze verdween erin.