Heart Mountain [WATTY WINNER 2020]

A C H T E N V E E R T I G : Eeuwig vuur

Eeuwig vuur

Twee dagen later vlogen ze naar Washington, ze reden nog een paar uur om bij de locatie te komen in Tacoma. Net onder Seattle, waar een enorme arena stond voor rodeo's. Het was een geweldige opening en Dundee was blij dat Ed hem had over gehaald.

Hij liep op krukken, zijn enkel was opgezwollen en zo dik geworden dat hij geen schoenen meer aankreeg. Laat staan zijn boots. Hij had een dikke sok aangetrokken om zijn voet warm te houden. Het zal een paar weken duren voor hij weer op een stier zal kunnen klimmen. En het gaf hem rust, even geen prestaties leveren voor het publiek.

Het was gezellig met Ed en voor het eerst in tijden dacht Dundee niet meer elke dag aan Jamie. De wedstrijd was werkelijk geweldig en het was een opening waar de organisatie zeker zijn best op had gedaan. Ed had genoeg punten om de volgende wedstrijd minder te kunnen presteren en dan nog in de top vijf te blijven staan.

De tweede wedstrijd was in Spokane, in het oosten van Washington. Vlakbij de grens met Idaho. Het was kleiner en toch geweldig. Dundee keek vanaf de tribune hoe Ed over het hek klom en zich liet zakken op de stier. Hij dacht na over de vlucht. Ed had hem voorzichtig gevraagd over zijn leven voor de rodeo en zijn werk in Texas. Hij kwam duidelijk uit het noorden als hij zijn accent moest geloven, toch waren de klanken anders dan het normale accent.

Dundee had hem verteld over Australië en over zijn boerderij in Montana. Nu leek zijn accent logisch dacht Ed. Ed had hem verder gevraagd over Montana. Dundee had wat huiverig antwoord gegeven, voorzichtig alsof hij zich kon verpraatten over iets wat hij meedroeg in zijn hart.

'Dundee, wat is er gebeurd in Montana?' had Ed gevraagd. Recht uit, recht aan. Dundee had hem aangestaard met open mond en het duurde een paar minuten voordat hij de goede woorden vond.

'Hoe bedoel je?' had hij nonchalant gezegd. Ed had gelachen en zijn schouders opgehaald.

'Weet ik veel, je gaat toch niet zomaar weg van de plek waarvan je houd.'

'Oh.'

'Ik zal het niet doen, ik bedoel Montana moet prachtig zijn nietwaar?' Ed keek hem aan en Dundee leek verward. Zijn ogen waren groot en zijn huid was bleker dan normaal.

'Uh-huh.'

'Dus, laat je me het zien? We hebben twee dagen vrij, we kunnen daarheen rijden en je kan me alles laten zien.'

'Ik weet het niet hoor, weet je wel hoe ver dat rijden is.' Ed kon daar niet komen, hij kon daar niet komen. Alles hield hem tegen om daarheen te gaan.

'Ja dat weet ik, maar het is wel gaaf.'

Dundee kon er niks aan doen en na de wedstrijd in Spokane reden ze door de Rocky Mountains naar Heart Mountain. Ed reed en merkte dat Dundee steeds stiller werd. Hij praatte niet meer en leek gekluisterd aan zijn stoel waar hij zichzelf in probeerde te begraven. Het bord waar Heart Butte Estate op stond was nog nooit veranderd, de kleuren waren valer en het aantal inwoners was niet meer accuraat. Het land was wel veranderd. Dundee zag al vanuit verte windmolens oprijzen tegen de horizon. De wieken draaiden synchroon en hij knipperde even, het was dus echt gebeurd.

'Ik weet niet eens of mijn boerderij er nog staat. En het dorp...'

'Wat bedoel je?' vroeg Ed die fronste en de afslag nam naar Heart Butte. De weg was herkenbaar en Dundee kende elke bocht van de weg die ze afreden.

'De staat heeft het gekocht.' Vertelde hij, Ed knikte en was verder in het verleden van Dundee dan hij tot nu toe had geweten.

'Ben je daarom weg gegaan?'

Dundee schudde zijn hoofd en kon geen antwoord geven, ze reden langs het plein waar de kerk was herbouwd. De kerk die Jamie jaren geleden in de fik had gestoken. Hij kon het voor zich zien hoe Jamie daar liep, zijn capuchon over zijn hoofd en een jerrycan in zijn hand. Klaar om te verwoesten.

'Dundee?' vroeg Ed die een blik op Dundee wierp, wie in shock zat te kijken naar een vernieuwde kerk. De witte houten muren stonden stralend in het licht van de ochtendzon en het zwarte dak glom als een ruwe diamant.

'Ter nagedachtenis aan James McMorrow,' las hij voor en hij fronste, 'de klootzak. Stop nu!' zei Dundee en hij klikte zijn gordel los. Ed remde en zette zijn auto naast de weg. Dundee stapte uit en hinkte naar het bord wat hij vanuit de auto had gezien. Een bord van dominee Lockwoord, het hout van de kerk was gesponsord door Go Green en hij voelde de woede in hem opborrelen. Ter nagedachtenis, zij hadden hem de dood ingejaagd en dan durfden ze zijn naam voor de kerk te zetten die hij zelf had afgebrand. Hij trok het bord uit de grond en sloeg deze tegen de hoek van de kerkmuur aan.

'Dundee?' vroeg Ed die hem als een gek tekeer zag gaan. Dundee sloeg het bord aan flinters en er was geen moment waarop hij aarzelde aan zijn handelingen. Hij werd gestuurd door de herinneringen die bovenkwamen en de woede die hij aan zichzelf te verwijten had, hij was zelf weggegaan. Hij had Lauren verlaten door toe te geven aan zijn zwakte, aan zijn verdriet. Wat was hij een sukkel en wat een klotezooi had hij achtergelaten.

'Dundee, ben je klaar?' vroeg Ed. Dundee haalde zijn schouders op en keek naar de kerk.

'Ik kan dit ding ook in de fik steken.' Zei hij en wees naar de kerk, Ed fronste en dacht voor even dat Dundee zijn verstand aan het verliezen was.

'Waar in vredesnaam ben je wel niet mee bezig? Kwajongens die zich niet fatsoenlijk kunnen gedragen zullen moeten boeten!' schreeuwde een oude bekende stem. Dundee haalde zijn neus op en draaide zich om.

'Waar in vredesnaam dacht u mee bezig te zijn? De kerk neerzetten ter nagedachtenis van Jamie?' zijn stem klonk dreigend en zwaarder dan hij wou. Ed had geen idee wat er aan de hand was en stond met een mond vol tanden te kijken naar de twee oude bekenden die verdronken in de stilte die er tussen hen viel.

'Dat was een mooi gebaar, en ik wil je nu vragen om van dit terrein af te gaan.'

'Vuile flikker.' Schold Dundee hem uit en hij hinkte terug naar de auto. Ed bleef nog even staan en keek van de man naar Dundee. Wat er gaande was leek niet veel goeds te betekenen en misschien was hier komen niet de beste keus geweest.

Ed stapte ook in de auto en keek Dundee aan.

'Mag ik een uitleg?'

'Nee.'