Heart Mountain [WATTY WINNER 2020]

D R I E Ë N T W I N T I G : Bonkende harten

Bonkende harten

'We kunnen gelijk wel een maken! Ik heb er zelfs de ingrediënten ingedaan,' zei ze met een enorme lach. Jamie schrok op uit zijn gedachten en knikte wat afwezig. Ze zag het aan hem, hij was anders, bedachtzamer en stiller. En misschien was het wel het beste om daar niks over te vragen.

Die avond stonden ze in de keuken. Jamie las aandachtig het recept. Ze zouden beginnen met de walnoten taart. Lauren stalde alle ingrediënten uit op het aanrecht en zette haar handen in haar zij.

'Zo, dit is alles,' zei ze. Ze keek naar Jamie die de verpakking las. Jamie wende zijn blik van het doosje en keek haar aan.

'Dan moeten we eerst de beslagkom ontvetten, heb je het eigeel en eiwit al gescheiden?' vroeg hij. Ze schudde haar hoofd en begon met de eieren. Jamie ontvette de beslagkom en zette die voor haar neer.

Ze waren al een tijdje bezig en het was donker geworden buiten. Jamie haalde de mixer uit de kast en begon alles wat ze in de kom hadden gedaan te mixen. Lauren had de vele walnoten allemaal gebroken tot kleine deeltjes die een heerlijke bovenste laag zal vormen. Het beslag wat Jamie mixte spetterde overal heen en Lauren zette een paar stappen achteruit. Onverstoorbaar ging hij een paar minuten door. Hij stopte en draaide zich om.

'Zo is het wel klaar toch?' vroeg hij en keek haar vragend aan met de beslagkom in zijn handen. Lauren kon niks anders dan lachen, Jamie zat onder de spetters van het beslag. Zijn armen waren bedekt met beslag, het zat op zijn gezicht en zelfs in zijn haar. Ze schudde haar hoofd en stak haar vinger in de kom en daarna in haar mond. Ze likte haar vinger af, Jamie keek haar vol verwachting aan. Haar ogen werden groot en ze haalde diep adem.

'Dit is heerlijk!' zei ze hard. Jamie glimlachte en proefde het zelf ook. De zoete aromatische smaak vulde zijn mond en hij knikte instemmend. Ze vulden de cakebodem met het beslag en streken het glad. Ze strooiden er walnoten overheen en maakten het af door er nog wat geraspte chocolade over te strooien. De taart zal een uur in de oven moeten en allebei konden ze niet wachten om hem te proeven. Lauren zette de taart zorgvuldig in de oven en zette de timer. Ze keek nog even naar de taart en besefte dat ze écht honger had.

'Dus, als ik...' ze draaide zich om naar Jamie en wou hem vragen over het werk wat er zal moeten gebeuren, ze stopte met praatten. Een glimlach trok over haar gezicht. Jamie stond als een kind de beslagkom uit te likken.

'Wel delen,' zei ze lachend een ging naast hem staan. Ze leunden tegen het aanrecht en deelden de beslagkom. Om de beurt staken ze hun vingers in de kom en probeerden zoveel beslag eruit te halen als kon.

Lauren likte haar vingers af, Jamie keek haar aan en glimlachte tevreden. Hij zag Lauren genieten van haar eigen idee om te gaan bakken en haalde adem om iets te zeggen. Lauren fronste en keek hem aan. Hun ogen ontmoetten elkaar, haar ogen hadden alle woorden die hij wilde zeggen gestolen. Hij wist het niet meer. Het was alsof haar ogen meer vertelden, ze vertelden meer dan hij ooit had kunnen bedenken, ooit had kunnen uitspreken. Ze stonden roerloos naar elkaar te kijken in de rommelige keuken, waar de taart de ruimte vulde met haar heerlijk geur en misschien keken ze net te lang naar elkaar om gewoon vrienden te zijn.

Jamie wende zijn blik af en wreef in zijn nek, hij werd overvallen door het warme gevoel vanbinnen wat zijn wangen deed gloeien. Lauren keek hem nog altijd aan, Jamie bloosde en ze glimlachte om zijn verschijning. Het was het meest onvoorspelbare en hartverwarmende wat ze ooit had gezien. Jamie, zo stoer en hard, aan het blozen omdat zij hier was. Ze haalde diep adem en beet op haar lip. Geen van beide zei iets. De spanning leek een stem te krijgen in het zachte gezoem van de oven, het enige geluid wat te horen was naast hen eigen ademhaling. Jamie zei niks en schrok van haar hand die ze op de zijne legde. Ze glimlachte speels en keek hem aan.

Hij wilde zoveel zeggen, dit kon niet, het idee van liefde geven en krijgen vooral was te eng. Nooit zal hij zich thuis voelen in het concept wat men liefde noemde en al helemaal niet in zijn eigen huis. Was dit aldoor haar plan geweest, of had ze hem vriendschappelijk willen helpen. Had ze het al die tijd geweten? Misschien had hij wel de eerste stap gezet om haar mee te nemen naar de mooiste plek ter wereld. Man, zo had hij het niet bedoeld maar zodra hij daar zat en verdronk in haar aanwezigheid leek dat zeker de bedoeling te zijn geweest.

En nu, nu ze hier voor hem stond en toegaf aan de aantrekkingskracht wat er al die tijd wel degelijk was geweest, leek zij de enigste te zijn die wist hoe ze moest handelen. Ze pakte ook zijn andere hand en hij haalde diep adem. Zijn hart bonkte, deze keer op een gezonde manier, hoewel het misschien niet de tijd was om zich zo op te laten. Rust, daar zal hij zijn best voor doen en dat lukte zo zeker niet.

Voor hij het wist drukte ze haar lippen op de zijne. Het was niet wat hij had verwacht, als man had hij de eerste stap moeten maken. Even stond hij als verstijfd en hij wist dat Lauren moest glimlachen om zijn ongemakkelijke reactie.

Alles wat hem vertelde hoe hij moest handelen op situaties als deze, leken hem ineens in hun greep te houden. Hij sloeg zijn armen om haar heen en liet zijn handen omlaag glijden. Over haar schouders naar haar onderrug, als water dat over haar huid stroomde. Hij tilde haar op en draaide hen allebei om. Zijn handen lagen net onder haar billen en hij zette haar op het aanrecht.

Lauren grinnikte en deed heel even haar ogen open. Om te kijken of ze niet in gemorst beslag was gaan zitten. Ze beet zacht op zijn lip en streelde met haar handen in zijn hals, waar zijn bruine lokken overheen vielen en kriebelden op haar huid. Ze had haar benen om hem heen geslagen en wou dat hij voor altijd zo dicht bij haar kon blijven.

Het piepen van de oven klonk door het huis en verstoorde het moment. Lauren grinnikte en Jamie zette een paar stappen achteruit. Hij wierp een blik in de oven en glimlachte.

'Klaar,' zei hij en opende de oven. De warmte van de oven had de walnoten geroosterd en het chocolade doen smelten. De warmte ontsnapte door de opening en Lauren werd overvallen door de warme luchtstroom die gepaard ging met de overheerlijke geur. Jamie haalde de taart uit de oven met behulp van twee enorme ovenhandschoenen en zette hem op het aanrecht. Samen keken ze er tevreden naar.

'Zullen we het gelijk proeven?' vroeg Lauren, Jamie knikte instemmend.

Ze zaten op het trappetje van de veranda. De donkere nacht was als een deken over het landschap gevallen en ze keken naar de sterren. Lauren vertelde over de paar sterrenbeelden die ze wist te vinden, Jamie snapte er niks van maar dat maakte niet uit. Ze smulden van de taart en toen die op was, bleven ze tevreden nog zitten terwijl ze naar de sterrenhemel staarden die zich uitlegde boven hun. Flikkerende sterren die duizenden lichtjaren van hen verwijderd waren, als een droom die nooit de aarde zal bereiken. Ongrijpbaar. Met een tevreden zucht legde Lauren haar hoofd op Jamies schouder. Jamie keek haar even aan, glimlachte en liet zijn hoofd tegen de hare rustten.