Limited Edition✨ (completed)

Fifteen

Unicode

ချန်းယောလ် သူ့ဘေဘီလေးကြောင့်လေဆိပ်ကိုရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ဘေဘီက သူ့ကိုသားလိမ္မာလေးသိပ်ဖြစ်စေချင်နေပုံ။

အခုလိုဘေဘီ့စကားနားထောင်တာလည်း ကြောက်လို့မဟုတ်...။

စိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့...။

ချန်းယောလ်အဲ့လောက်တောင်ချစ်တတ်နေပြီဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပင်အံ့သြရသည်။

Luggageကိုလက်မှာဆွဲပြီးလမ်းလျှောက်လာသည့် ဒယ်ဒီ့ကိုချန်း‌ယောလ်လှမ်းမြင်နေပြီ။

ကနေဒါ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်ကနေ ဆိုးလ်လေဆိပ်အထိ ဆယ့်သုံးနာရီခန့်ကြာသည်။

ချန်းယောလ်အဖေက ချန်းယောလ်တားတာကိုပင်မရ။
မနက်စောစော flightနဲ့ထွက်ချလာတာဖြစ်သည်။

"မင်းလာမကြိုဘူးမှတ်နေတာ"

ချန်းယောလ်တို့ သားအဖသည်
အဲ့လိုပဲ စတွေ့ကတည်းကမတည့်။
ဘယ်တော့မှလည်း စကားလမ်းကြောင်းအဆင်မပြေပါ။

"အစကတော့လာမကြိုပဲနေမလို့!
ကောင်လေးကအတင်းကြိုခိုင်းနေလို့လေ"

"မင်း...!"

ချန်ယောလ်အဖေမျက်နှာက သိသိသာသာတင်းမာသွားသည်။

"ဒါနဲ့ ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ"

"ရှင်းစရာလေးတွေရှိလို့"

ချန်းယောလ်အဖေက သူ့ Luggageကိုဆွဲကာ
ချက်ချင်းကားပေါ်တက်သွားတာမို့
ချန်းယောလ်လည်းဘာမှထွေထွေထူးထူးမေးမနေတော့။

___________________

~ဘေဘီ...~

~ကိုယ့်ကိုလှည့် ကြည့်ဦးကွာ...~

~မျက်နှာလေး တွေ့ချင်တယ်...~

~အရမ်းလွမ်းတယ်...~

ဘတ်ဟျွန်း တဂွမ်ဂွမ်မြည်နေသောဖုန်းကြောင့်
အတန်းသားများကိုအားနာနာဖြင့်သာပြုံးပြလိုက်ရသည်။
ကျောင်းတွင်အရေးကြီး ပုဂ္ဂိုလ်လာသည်ဆိုသောကြောင့် ဆရာဂျွန်မြောင်ကမရှိ။

အကုန်လုံးတိတ်ဆိတ်နေရာမှ အတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည့်
ကိုယ်ကသာဆူညံမိသလိုဖြစ်သောကြောင့် မျက်နှာတွေ ပူချင်လာပြီဖြစ်သည်။