Sorry to disappoint pero hindi ito bagong update LOL. Kung sa tv, this is just a commercial. P'wede niyong i-skip kung gusto niyo.
Early August n'ong huli akong mag-update. Sabi ko sa author's note, I'll spend the month of August and September updating the back stories, tapos October ko ipo-post ang Epilogue. November na ngayon at walang natupad sa mga plano ko just like always LOL
For the record though, I tried. Kahit hindi halata, parati ko namang tina-try na tumupad sa mga sinasabi ko sa author's notes ko, pero for some reason, mas madalas kong hindi natutupad haha. Kaya ang labas tuloy parang nanto-troll na lang ako. Hindi na rin ako nagtataka na pag nagsabi ako ng specific date, wala nang naniniwala T^T AHAHA. Pero really, I always try. Kaso moody kasi ako. At the time of writing my author's notes, I always feel motivated. Kaso after doing adulting and going to work, and living my life outside of Wattpad, most of the time, I almost always find myself drained. Pagod. Sobra. I'm kind of like a sponge. Mabilis akong makaabsorb ng energy sa paligid ko. Kaya sobrang dali rin magpalit-palit ng moods ko.
First, let me tell you about the back stories. Tinangka ko talagang bumalik sa back stories, I had some scenes in mind, pero after days of careful consideration, I decided na mas okay kung didiretso ako ng post ng Epilogue, tapos ipo-post ko na lang ang back stories bilang 'lost pages' o kung sa tagalog, literal na mga pahina ng libro na nawawala. Nasa height na kasi ng feels at climax yung previous chapter which is chapter 83. To my reader self, it's kind of off putting na bigla akong pupunta sa slow-paced and kalmadong back stories. Hence, the decision to go straight to the Epilogue kahit ang dami pang dapat i-discuss about back stories.
Buong October, I've been suffering. Suffering sa pagda-draft ng Epilogue HAHA #SKL. Ako yung tipo ng writer na gusto na yung ending yung pinaka na chapter ng buong libro. Gusto ko sobrang angat siya sa lahat ng chapters that came before it. Gusto ko siya yung pinaka 'great' pinaka 'memorable'. Gusto ko, pagkatapos siyang basahin, pagkatapos ko siyang isulat, all of us somehow come out changed. Gano'n kasi mga tipo ng libro na mahal ko. Life changing. Life altering. Gusto ko yung tipo ng endings that leave marks. O kung hindi man marka, at least kahit an aftertaste. I want endings that linger. Tipong hindi ka agad makaka move on sa panibagong storya at characters once natapos mo na...
Mataas ang standards ko pagdating sa endings. I want to tick kung hindi man lahat, at least majority of my requirements for what I consider a 'great' ending. So I want you to understand why it takes time. Epilogue na ito e. Kung per chapter nga nitong WLI inaabot ako ng weeks sa pagda-draft, ano pa itong ending? Ano pa itong pinaka importanteng chapter ng libro for me? You can already imagine. Parati kong binibigay ang lahat ko sa bawat chapter, pero mas pa do'n ang gusto kong ibigay sa ending. I want to outdo myself. I plan to. I'm trying to. That's what I am currently doing.
I get that most of you are excited. And I understand that it's normal for you to ask for an update. Pero to tell you honestly, wala pang nagcomment ng 'update na po!' dito sa WLI na nakatulong sa akin to update nang mas mabilis. The only thing it does is make my poker face even more poker LOL. I appreciate that people are waiting, that they are excited to know what's next, pero mas naappreciate ko yung 'feels' dump kaysa sa notification na may naghihintay. Na may naghihintay pa. Na may mga hindi na makapaghintay.
I... find that I am more motivated and more fiery upon receiving long comments tungkol doon sa chapter na pinost ko. I love long comments. I love knowing about your thoughts tungkol doon sa chapter. I read all of them just so you know.
