အပုဒ်သစ်ခွဲရင်...အာရုံသိပ်မရတော့လို့
တစ်ဆက်တည်းပုံစံလေးနဲ့ပဲ S-2လေးကို ရေးသွားပါ့မယ်နော်....
(Uni)
လူကအလောတကြီးနှင့်အိမ်အပြင်ကိုပြေးထွက်လာရပြီး မြင်ရသေးသောအရိပ်ကလေးကြောင့် ရင်အေးသွားရ၏
သားကအိမ်အပြင်ကိုခပ်တည်တည်နဲ့ထွက်သွားတာရယ်...တံခါးသာပိတ်မထားရင်သူကထွက်သွားတော့မည်လားမသိ
"သား...."
"ပါး.....ဟင့်...ပါပါး..."
"ဗ်ာ...ဗ်ာ....သားဘာဖြစ်တာလဲ သားဘာဖြစ်လို့လဲပြော...
ဘယ္ကိုလဲ ဘယ်သွားမို့လဲ"
"လည်လည်....အပြင်သွားမို့"
"အဟက်...မနက်ကမှအပြင်ထွက်ထားတာကို ထပ်သွားချင်နေပြီ လူလည်လေး"
"နောက်ထပ်...ဟင့်...
သားသားပျင်း ပါပါး"
"ဒါန်းလေးနဲ့သွားဆော့လေ သားရဲ့
ဘာလို့ပျင်းတာလဲ...ကစားဖော်လည်းရှိနေတာကို"
"ဟင့်...အပြင်....
လမ်းလျှောက်သွားချင်...ဟင့်...."
"အဟွန်း...သား ဂေဟာကိုသွားချင်နေတာလား ဟုတ္လား"
ဂေဟာဆိုသည့်စကားပါလာတာနဲ့ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တာများ ခေါင်းကလေးကိုပြုတ်မတတ်...
အညိုရောင်ပွစုတ်စုတ်ခေါင်းကလေးက တလှုပ်စိစိမို့သားကိုအသည်းယားကာ ပြုံးလိုက်ရယ်လိုက်ဖြစ်နေရသည်...
"ညေနက် ဒယ်ဒယ်ရောက်မှာလေ သားရဲ့
သားကအပြင်မသွားချင်နဲ့
နောက်နေ့မှ ဒယ်ဒယ်နဲ့အတူထပ်သွားမယ်...ဟုတ်ပြီလား"
"ဟင့်အင်...ဒယ်ဒယ်နဲ့ သပ်သပ်"
"သပ်သပ်မရဘူး....အတူတူဘဲရမယ်...
ဒီနေ့အပြင်ထပ်မထွက်ရဘူး"
"ဟင့်...ပါပါးကောင်းဘူး...ဒယ်ဒယ့်ကိုကြောမယ်"
"ပြောပြော...စိတ်မဝင်စားဘူးနော် သိလား
မင်းတို့သားအဖကို"
"အီဟွန့်.....ပါး ကောင်းဝူး"
"အဟက်...သိရင်ပြီးတာပဲကွာ
လာ...အိမ်ထဲဝင်တော့"
"ဝင်ဘူး....ဂ်ကား...နားထောင်ဝူး...ဟင့်
အင့်ဟင့်....ဒယ်ဒယ်..."
သူဖြစ်ချင်တာမဖြစ်ရ၍ သူ့Daddyကိုတပြီး မိမိနောက်ကနေ စိတ်ကောက်ပြီးလိုက်ပါလာလေသူ
နောက်ကမလိုက်ဘူးတာဆိုသည်...ခေါင်းအမော့သားနှင့်စိတ်တိုပြီးရှေ့ကတတုတ်တုတ်ဝင်သွားသည့်သားကြောင့် လူကရယ်စရာဖြစ်နေတော့သည်
