10 jongens, 1 echte liefde

Deel 2

“Serieus, een datingproject?” De stem van mijn beste vriendin Senna barst van het ongeloof als we samen het geschiedenislokaal uit lopen. Wegens omstandigheden hebben we elkaar nog maar weinig gesproken vandaag en kunnen we nu, aan het eind van het vijfde uur, eindelijk bijkletsen. “Geloof je het zelf?”

Nee, niet echt. Ik snap ook niet waarom ik het eigenlijk doe. Hoe groot is de kans dat mijn moeder met een echt leuke jongen aan komt zetten?

Senna lacht. “Ik hoop voor je dat het wat wordt.”

Zij kent me. Ik heb niet voor niks nog nooit een vriendje gehad. Meestal ben ik veel te kieskeurig. Het is gewoon net alsof er hier in de buurt geen leuke jongens rondlopen. Niet binnen mijn gezichtsveld in ieder geval. En dat is nog niet eens het ergste. “Maar hoe ga ik in hemelsnaam tien leuke mannen voor mijn moeder vinden?”

“Misschien kun je wat leuke leraren strikken,” oppert Senna.

Ik kijk haar aan alsof ze gek is geworden. “Leuke leraren? Hier? Jij bent gek.” Ik heb nooit gesnapt hoe meisjes in boeken en films verliefd kunnen worden op leraren. Bij ons lopen er bijna alleen maar saaie grijze bromknorren rond. Of vrouwen, maar daar heeft mijn moeder niks aan.

Senna laat zich op de trap zakken. Inmiddels zijn de gangen uitgestorven. “Mijn zusje had het over een nieuwe gymleraar. Misschien is dat wat.”

“Die zoeken we dan morgen wel als we zelf gym hebben. Ik ga echt niet helemaal naar de gymzaal lopen.” Sport is sowieso niet mijn favoriete bezigheid. Ik hang liever op de bank met een leuke film of een stel goede videoclips.

“Hmm, verder weet ik het ook niet.” Senna schuif haar tas aan de kant zodat er ook een plaatsje voor mij vrijkomt op de trap. “Mijn tennisleraar misschien?”

Ik laat me naast haar zakken. “Die ken ik niet. Zou kunnen.”

“Ga dan met me mee naar de training vanmiddag, dan kun je hem zien,” stelt Senna voor.

Dat vind ik een goed idee. Ik moet die tien mannen tenslotte ergens vandaan halen. Ik haal een boterham uit mijn broodtrommeltje en bijt er een stuk af. Ondertussen probeer ik nog andere manieren te bedenken om leuke mannen voor mijn moeder te vinden.

“Ga je dit weekend trouwens naar je vader?,” wil Senna weten.

Ik slik de hap brood door. “Ja. Ik ben al een tijdje niet geweest, dus ik moet wel. Ze beginnen zich al af te vragen wanneer ik weer kom. Kan ik weer gezellig het hele weekend met Nora gaan spelen.” Mijn halfzusje is echt een schat van een kind, maar het feit dat ze er is staat me gewoon niet aan. Zonder haar waren mijn ouders nog bij elkaar geweest. Het leven is gewoon niet eerlijk.