10 jongens, 1 echte liefde

Deel 9

Na het eten ga ik naar mijn kamer, waar ik achter mijn strakke witte laptop (verjaardagscadeautje van pap) kruip. Nou, die Jason is wel enthousiast zeg. Hij heeft me nu al een bericht gestuurd op Facebook.

Jason Bosma

Hey Ruby,

Ik heb je gevonden! Niet dat het zo moeilijk was, want zoveel zestienjarige Ruby’s van Dijk uit Limburg zijn er niet. Ben je er morgen nog? Zin om misschien wat af te spreken? Ik hoop dat je dit nog op tijd leest.

Jason

Verzonden vandaag om 17.41

Hoewel ik dus niet verliefd op hem ben, voel ik toch een kriebel in mijn buik als ik het berichtje van Jason lees. Nooit gebeurde er iets en nu zijn er zelfs twee jongens in beeld. Dat is wel een enorme boost voor mijn zelfvertrouwen, ook al komt het totaal niet gelegen vanwege dat dateproject. Ik zet er meteen een reactie onder.

Ruby van Dijk

Heey,

Ja, ik zag het. Goed zo. En ik ben er morgen nog, ja. Wat was je van plan?

Ruby

Verzonden vandaag om 18.21

Ik surf wat rond op internet en check het laatste nieuws uit showbizzland. Madonna is van de trap gevallen en heeft haar grote teen gebroken. En Jay-Z heeft een bekeuring gekregen voor te hard rijden terwijl hij aan het bellen was. Nou ja, er zijn ergere dingen op de wereld. Terwijl ik op een meidensite een artikel over een nieuwe chicklit lees, krijg ik een melding op Facebook. Jason heeft weer gereageerd.

Jason Bosma

Twaalf uur bij de oostingang van het Vondelpark?

Verzonden vandaag om 18.26

Ruby van Dijk

Oké. Je gaat me toch niet ontvoeren of zo?

Verzonden vandaag om 18.27

Jason Bosma

Jawel. Naar Dromenland.

Verzonden vandaag om 18.27

Slijmbal. Ik klik Facebook weg. Eigenlijk wel raar dat ik al zo lang in Amsterdam kom, maar hier nog geen vrienden heb. Je hoort vaak over mensen die elk jaar naar dezelfde camping gaan dat ze op een gegeven moment een vaste vriendengroep hebben daar. Nou ben ik niet zo vreselijk sociaal aangelegd, maar hier helemaal geen vrienden hebben is ook wel weer het andere uiterste. Dat is echt stom, want nu verveel ik me hier constant dood. Ik besluit te gaan douchen en ondertussen na te denken over hoe ik een Amsterdamse vriendin kan krijgen. Ik kan sowieso het beste nadenken onder de douche.

-

Even later laat ik in de badkamer het gloeiend hete water over mijn lichaam stromen en op de bodem van het bad kletteren. Ik probeer te bedenken hoe ik aan mijn vriendinnen thuis ben gekomen, maar die heb ik al zo lang dat ik me er amper iets van kan herinneren. Senna ken ik doordat onze moeders elkaar kennen en mijn andere vriendinnen ken ik ook al sinds groep één van de basisschool. Behalve eentje, maar dat is een vriendin van Senna’s basisschool dus dat telt niet echt. Dit schiet ook niet echt op, want ik zit hier natuurlijk niet op school. Ik doe hier eigenlijk niks. Als ik in Amsterdam ben, speel ik vooral met Nora en hang ik de rest van de dag voor de televisie. Ik ben hier dan ook echt alleen maar omdat mijn vader er recht op heeft om mij te zien. Misschien moet ik eens iets gaan doen, maar wat?

-

Na het douchen ga ik naar de woonkamer, waar pap en Sophie op de bank televisie zitten te kijken. Ik ga op de andere bank zitten. Er zijn nog geen geniale ideeën uit de lucht komen vallen, dus dit wordt weer zo’n verschrikkelijke avond thuis zitten.

De telefoon gaat. Sophie staat op en neemt op. “Hallo, met Sophie Visser…. O ja, ik snap het…nee, ik regel wel wat anders… kan gebeuren… nee, is goed…oké, doei.” Ze hangt op. “Dat was Michelle. Ze kan niet oppassen donderdag.”

“Wie is Michelle?,” vraag ik nieuwsgierig. Oké, Nora’s oppas blijkbaar, maar dat zegt me niet genoeg.

“De stiefdochter van een vriendin van me,” antwoordt Sophie. “Ze is net zo oud als jij en ze past af en toe op Nora als wij niet thuis zijn.”

Ik weet genoeg. Zonder nog iets te zeggen loop ik naar boven en pak daar de telefoon die op de slaapkamer van pap en Sophie staat. Ik zoek het nummer van Michelle, oftewel het laatste nummer dat gebeld heeft. Aan het kengetal te zien is het gewoon een Amsterdams nummer en geen mobiel nummer. Ik doe mijn best om het nummer te onthouden en ga weer achter mijn computer zitten. Ik vul het nummer in op een site waar je op die manier achter iemands adres kunt komen. Het adres interesseert me nu echter niet, het gaat me om de achternaam. Het nummer staat op naam van ene P.M.A. Hordijk. Ik typ Michelle Hordijk in op Facebook en even later zit ik op het profiel van een blondharig meisje uit Amsterdam. Ze weet het misschien nog niet, maar wij gaan vrienden worden. En anders ontvoer ik Nora gewoon lekker naar Limburg zodat ze niemand meer heeft om op te passen.

Ruby van Dijk

Hoi,

Ik kwam er toevallig achter dat je de oppas van mijn zusje bent. De vriendin van mijn vader schijnt een vriendin te zijn van jouw stiefmoeder. Het lijkt me leuk om je een keer te ontmoeten. Nora heeft het altijd over je en dat zijn alleen maar leuke verhalen. Zullen we een keer wat afspreken?

Verzonden vandaag om 19.02

Hopelijk is het wel een beetje een leuk persoon. Het concept van vrienden is tenslotte dat je het goed met elkaar kunt vinden omdat je dingen met elkaar gemeen hebt en zo. Nou ja, dat zien we dan wel weer. Eerst contact maken en hopen dat mijn bericht niet te debiel overkomt.