10 jongens, 1 echte liefde

Deel 18

De week kruipt langzaam voorbij. Dave en ik worden steeds closer, maar Jason blijft ook mijn aandacht vragen met sms’jes en berichten op Facebook. Maar goed dat Dave geen Facebook heeft. Op vrijdag word ik om half zeven bij de bioscoop verwacht. Voor één keer heb ik het kledingadvies van mijn moeder opgevolgd. Dat betekent dat ik in een oude spijkerbroek en een H&M-topje en met een vest om mijn middel gebonden bij de bioscoop sta. Als het echt een jongen is met gezond verstand, knapt hij waarschijnlijk nu al op me af. Laat het alsjeblieft zo zijn, dan hoef ik het moeilijke werk tenminste niet te doen.

Een idee komt bij me op. Ik kan me natuurlijk ook steeds als een vreselijke date gedragen. De jongen die dan nog met me verder wil, krijgt een award voor het meeste doorzettingsvermogen en daar moet hij het dan maar mee doen.

“Ben jij Ruby?”

Ik draai me om en kijk tegen een T-shirt aan. Ik moet mijn hoofd helemaal in mijn nek leggen om het gezicht van de jongen te kunnen zien. “Ja.”

“Hoi. Ik ben Thomas,” stelt de jongen zich voor. “Zullen we naar binnen gaan?”

We gaan naar binnen, waar Thomas kaartjes koopt voor één of andere film met Brad Pitt en George Clooney. Dan zoeken we een plekje in de zaal. Ik vind de date nu al niks. Ik bedoel, hállo, die gast is ongeveer drie meter langer dan ik en hij weet niet eens iets originelers te bedenken dan de bioscoop. Ik wil een creatieve, gekke jongen. Eentje die net als Dave in de draaimolen gaat en me wil zien tijdens een blokuur tekenen.

“Zal ik popcorn gaan halen?,” stelt Thomas voor.

“Nee, doe maar niet. Straks mis je het begin,” reageer ik.

Toch staat hij op en loopt weg.

Eén ding is zeker: als ik nog eens écht op zoek ben naar een jongen, kies ik die zelf wel uit. Ik ben pas bij date één en ik heb het al helemaal gehad met die dates. Nou is het ook nog eens een jongen die niet luistert. Als ik tegen Dave zou zeggen dat ik iets niet wilde, zou hij het nooit doen. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak om hem te sms’en. Ik vind die gast nu al drie keer niks en de date is pas een paar minuten bezig. Jij wint :)

De weinige lichten in de zaal gaan uit en het witte doek licht op. De film begint. Meteen knijp ik van angst de bekleding van mijn stoel fijn. Ik ben altijd bang dat er bij de voorfilmpjes ook stukjes van enge films zitten, maar tot nu toe is dat gelukkig nog nooit gebeurd. Ook dit keer gaan ze tot mijn grote opluchting alleen maar over kinderfilms en komedies.

Met veel kabaal komt iemand de zaal in. Het is Thomas met zijn popcorn. Hij heeft ook cola bij zich zo te zien. Hij komt weer naast me zitten en geeft me de popcorn en de cola. “Alsjeblieft.”

“Had niet gehoeven,” reageer ik en terwijl ik zogenaamd geïnteresseerd naar het scherm kijk, stop ik wat popcorn in mijn mond.

-

De film is saai, maar ik heb dan ook niet heel hoge verwachtingen van Brad Pitt en George Clooney. In de pauze wil Thomas allerlei snoep en zo voor me kopen, maar deze keer weet ik hem tegen te houden. Dus gaat hij maar naar de wc in plaats van mij lastig te vallen. Ik ben blij dat ik even van hem af ben. Hij is me een beetje te overbezorgd. Tijdens het eerste gedeelte van de film heeft hij al zeker drie keer gevraagd of ik wel lekker zat en of de popcorn goed was. Ik kan best wel voor mezelf zorgen, hoor, en ik wil een jongen die dat ook ziet.

“Je verveelt je toch niet, hè?,” vraagt Thomas terwijl hij weer in zijn stoel ploft.

“Nee, hoor,” reageer ik en forceer een glimlach. “Ik vermaak me prima.”

“Oké dan. Zal ik-“ Thomas wordt onderbroken door het beeldscherm dat weer aanspringt.

De film gaat verder. Gelukkig. Drie kwartier lang concentreer ik me weer op wat er zich op het witte doek afspeelt. Het lukt me aardig. Vergeleken met mijn date zijn de twee acteurs op het scherm ineens superinteressant. Alles is beter dan die irritante en veel te lange Thomas.

-

Ik ben nog nooit zo blij geweest dat een film afgelopen was als nu. Zo snel als mogelijk is, sta ik buiten de bioscoop.

“En, vond je het leuk?,” vraagt Thomas.

“Super,” glimlach ik liefjes. “Ik laat je wel horen of je bent uitgekozen, oké?” Dat kan hij vergeten, hoe vreselijk de date van morgen misschien ook zal zijn.

“Ja, is goed. Wil je mijn nummer dan hebben?,” reageert Thomas.

Alsjeblieft niet. “Heb je Facebook? Want dan vind ik je wel.”

“O. Oké. Tot ziens dan maar,” zegt Thomas. Hij draait zich om en loopt naar zijn fiets.

Ik pak mijn eigen fiets en race weg. Met wat voor date zal ik morgen opgescheept zitten? Hopelijk toch met een leuker iemand dan Thomas. Misschien is hij trouwens wel een leuk vriendje voor Julie. Hmm, daar moet ik het maandag eens met haar over hebben.

Als ik door het centrum sjees, staat Dave ineens voor mijn fiets. “Hey.”

“Hey.” Ik stap af.

Dave geeft me een kus. “Hoe was je date?”

“Verschrikkelijk,” zucht ik. “Die jongen was groter dan het Empire State Building en hij bleef de hele tijd maar vragen of ik nog iets nodig had en of ik wel lekker zat en of ik misschien nog popcorn wilde. Wat een slijmbal, zeg.”

Dave lacht. “Dus je gaat nog altijd voor mij?”

“Al moet ik met honderd jongens daten, ik kies altijd voor jou,” zeg ik.

“Goed zo.” Dave zoent me. “Maandag valt economie uit.”

“Het vierde uur?,” vraag ik. Er vliegen al vlinders in mijn buik rond bij de gedachte.

Dave knikt. “Ja, dus dan hebben we weer even tijd voor ons. Kunnen we lekker over je dates gaan roddelen.”

Ik schiet in de lach. “Mafkees. Ik weet zeker dat die date van morgen ook niet leuk is. Niemand is zo leuk als jij.”

“Dat wil ik horen,” zegt Dave. “Ik kijk wel of ik maandag voor iets lekkers kan zorgen dan kunnen we op school picknicken.”

“Is goed. Dan ga ik nu naar huis, kijken of mijn moeder er al is.” Voordat ik weer op mijn fiets stap, zoen ik Dave nog een keer.

Hij laat zijn hand door mijn haren glijden. “Ik zie je maandag, mijn lieve mooie Ruby.”

Met een lach op mijn gezicht zet ik mijn voeten weer op de trappers en dan fiets ik naar huis. Het huis is nog donker als ik er aan kom. Dat betekent dus dat mam nog niet thuis is. Ik zet mijn fiets in de garage en ga naar binnen. Met een glas cola en een zak chips ga ik op de bank voor de televisie liggen zappen tot ik iets vind wat leuk is.

-

Om half elf zie ik de straat verlicht worden door een stel koplampen. Even later hoor ik een sleutel in de voordeur. Mam komt binnen.“Was jouw date leuker dan de mijne?,” vraag ik.

“Ja.” Mam heeft een grote lach op haar gezicht. “Ik vind Chris heel aardig. We zijn naar een proefles voor een thai chi cursus geweest. Het was heel interessant. Misschien ga ik ooit nog wel wat aan thai chi doen. Maar was jouw date niet leuk dan?”

“Nee.” Ik trek een vies gezicht. Niet alleen vanwege mijn date, maar ook omdat ik mijn moeder en tai chi dus echt géén combinatie vind.  “Het was een ontzettende slijmbal. En lang dat die gast was! Hij kwam kilometers boven mij uit! Hoe zou ik daar in godsnaam ooit mee moeten zoenen? Dan moet ik constant een trap meeslepen.”

Mam schiet in de lach. “Nou ja, je hebt nog negen dates. Misschien vind je die leuker.”

“Ik hoop het,” lieg ik. “Want dit vond ik echt niks.” Nog negen vreselijke dates tot ik haar kan vertellen dat Dave mijn vriendje is.