10 jongens, 1 echte liefde

Deel 22

Bedankt voor alle reacties en votes! Ik neem me altijd voor om iedereen te bedanken, maar dat vergeet ik steeds dus bij deze. Ik vind het echt superleuk dat jullie mijn verhaal volgen. Hier weer een nieuw deel. Veel leesplezier!

-

“Dit mooie meisje is zeker Ruby?”
Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van een wel erg knappe jongen. Hij is zongebruind en heeft zo te zien erg zijn best gedaan op zijn kapsel. “Ja, dat ben ik.”
Hij geeft me een hand. “Ik ben Dennis, je date voor vanavond. Ik weet dat dit niet de beste tent is, maar ik hoop dat je van pizza en shoarma houdt zodat je het me vergeeft.”
“Ja, lekker.” Ik kijk naar het “restaurant” waar we voor staan. Het wordt gerund door allerlei Turken en andere buitenlanders, maar het eten is er best lekker. Ik ben er met de kermis nog met Senna en Suzanne geweest.
“Sorry, maar ik wist niks anders en de bioscoop is ook zo cliché,” verontschuldigt Dennis zich. “Kom, dan gaan we naar binnen.”
Ik loop met hem mee naar binnen, blij dat we inderdaad niet naar de bioscoop zijn gegaan. Daar heb ik het wel mee gehad. Eten heb ik nog niet gedaan met een jongen. Zodra ik over de drempel stap, glijden mijn ogen de ruimte rond. Er zitten een paar mensen aan een tafeltje te eten, maar verder is het vrij rustig. Donkerhouten lambrisering geeft de zaak de uitstraling van een kroeg.
“Wat wil je?,” vraagt Dennis. “Ik betaal. Je mag alles hebben wat je wilt.”
Dat wil ik hem niet aandoen. Ik kan hier zeker wel voor veertig euro eten wegwerken en dan ben ik nog vrij zuinig. Dus ik besluit het bij een simpele gyrosschotel te houden.
“Een gyrosschotel en een pizza funghi,” bestelt Dennis bij de Chinees achter de kassa. Hij leidt me naar een tafeltje in de hoek bij het raam. “Vertel eens, wat maakt jou zo leuk?”
Ik moet lachen om zijn geslijm. Hij doet het tenminste op een leuke manier. “Ik weet het niet, en jou?”
Dennis lacht. “Ik ben alleen maar leuk als ik een mooi meisje bij me heb.”
“Nou mag je wel ophouden, hoor slijmbal,” zeg ik. Wat zal Dave ervan vinden als ik hem vertel wat deze jongen allemaal tegen me zegt?
“Oké,” reageert Dennis. “Vertel eens wat over jezelf. Hou je van voetbal? Want ik kan echt niet met iemand daten die niet van voetbal houdt. Het is maar dat je dat vast weet. Dus wat is je favoriete club?”
“Ajax, Real, Chelsea, Manchester, Olympique Marseille en Inter. In die volgorde.” Eens kijken wat hij daarop te zeggen heeft.
“Wow.” Dennis is duidelijk onder de indruk, net als de meeste jongens wanneer ik dat lijstje opdreun. Ze verwachten gewoon niet dat een meisje van voetbal houdt. “Qua buitenlandse clubs heb ik liever Liverpool, Barça en Bayern Munchen, maar over Ajax ben ik het helemaal met je eens. Wat zijn je favoriete spelers?”
Ik denk na. Over spelers heb ik niet zoveel verstand. Gelukkig heb ik een uitgebreide fantasie. “Ik vond Zidane altijd heel goed en als kind was ik helemaal weg van Zlatan Ibrahimovic. En de goals van Huntelaar zijn ook altijd mooi om te zien.”
Dennis schudt afkeurend zijn hoofd. “Thierry Henry en Lionel Messi zijn mijn helden. Ik heb altijd de droom gehad om ook ooit bij zo’n grote club te spelen, maar dat gaat helaas niet gebeuren.”
Een Turkse man zet onze bestelling op de tafel neer. “Smakelijk eten.”
“Dank je,” reageren Dennis en ik tegelijk.
We beginnen te eten en een tijdje is het stil, op het gekletter van ons bestek en het geroezemous van de overige gasten na.
“Maar voetbal is vast niet je grootste hobby,” merkt Dennis op. “Dus wat doe je nog meer in je vrije tijd?”
Ik twijfel even over wat ik zal antwoorden. Meteen mijn hele ziel en zaligheid open leggen aan een jongen die ik niet ken is helemaal niks voor mij. Aarzelend vertel ik hem toch de waarheid. “Ik vind schrijven wel leuk. Volgend jaar wil ik journalistiek gaan studeren. En als ik een paar dagen vrij heb, vind ik het ook wel leuk om mijn zusje in Amsterdam op te zoeken.” Mijn zusje wel, ja, de rest van de mensen daar niet.
“Studeert ze daar?,” vraagt Dennis geïnteresseerd.
“Nee.” Ik schiet in de lach. “Nora is pas acht. Mijn ouders zijn gescheiden en zij is het kind van mijn vader en zijn nieuwe vriendin."
“Heftig. Mijn ouders zijn volgend jaar vijfentwintig jaar getrouwd,” zegt Dennis. “Heb je verder nog broertjes of zusjes?”
“Nee, jij?” In gedachten zoek ik naar een ander onderwerp. Familie vind ik niet zo spectaculair, vooral niet die van mij.
Dennis knikt. “Ik heb een oudere broer en zus. Mijn broer is drieëntwintig en mijn zus is twintig. Ik ben achttien. En je zit dus in je examenjaar? Wat doe je?” Het klinkt bijna alsof hij al uitvoerig research naar me heeft gedaan.
“Havo vijf.” Ik neem nog een hap van mijn gyros. Het is echt lekker.
“Ik doe mbo bouwkunde niveau vier, het eerste jaar. Je hebt er toch geen probleem mee dat ik niet van havo of vwo kom? Ik bedoel, ik vind je leuk en ik wil niet de kans verpesten dat-“
“Wacht,” onderbreek ik hem. “Voordat je verder gaat met die zin, moet ik je iets bekennen. Ik vind jou ook heel leuk, maar het kan sowieso niks worden tussen ons, want hoewel mijn moeder en ik dit dategedoe aan het doen zijn, heb ik al een vriendje.” En buiten dat praat die Dennis mij een beetje teveel.
“Maar waarom ga je dan daten?!,” roept Dennis boos.
“Omdat mijn moeder het niet mag weten. Ze vindt hem een eikel,” antwoord ik. “Maar ik moet zeggen dat je mijn leukste date bent tot nu toe. Ik zou er bijna over denken om het uit te maken.” Ik hoop dat die laatste zin hem wat minder boos maakt, hoewel het natuurlijk gelogen is.
En het werkt, er verschijnt een lach op Dennis’ gezicht. Een ietwat gemene lach, maar het blijft een lach. “In dat geval ga ik graag de concurrentiestrijd aan. Ik zal dat vriendje van jou eens een poepie laten ruiken. Het is vast een ontzettend watje.”
Ik moet lachen. Is Dave een watje? Misschien zou Dennis hem zo noemen, ja. In dat geval hou ik wel van watjes. Van macho’s moet ik juist helemaal niks hebben.
“Hoeveel dates heb je al gehad?,” verandert Dennis van onderwerp.
“Dit is de derde,” antwoord ik. Nog zeven, tel ik in gedachten af.
“O, dus er is nog een heleboel kans dat je er met iemand anders vandoor gaat,” merkt Dennis op. “Jammer. Minder kans voor mij. Ik vind het echt jammer dat je dat over je vriendje vertelde, dat had ik helemaal niet willen weten. Kom, we gaan.” Dennis staat op en loopt naar de toonbank, waar hij ons eten betaalt. Dan gaan we naar buiten. Is dit het eind van de date?
“Nou Ruby, zie ik je ooit nog een keer?,” vraagt Dennis.
Ik moet lachen om de zielige uitdrukking op zijn gezicht, maar ben wel blij dat ik nu weer naar huis kan. “Er is op zich best wel een grote kans dat je in de volgende ronde zit. En ik moet dit spel toch helemaal uitspelen tot ik mijn moeder over mijn vriendje kan vertellen. Dus ja, ik denk dat het best mogelijk is dat wij elkaar nog een keer zien. En anders kunnen we vrienden worden.”
Dennis trekt een vies gezicht, maar lacht dan. “Oké, maar als het uit is dan weet je me te vinden. Zullen we nog een ijsje gaan eten als toetje?”
“Oké.” Voor een ijsje ben ik altijd in, zelfs met een jongen van wie ik verder toch niks wil. Dus we pakken onze fietsen en gaan naar de ijssalon, die een paar straten verderop zit.
“Nu betaal ik,” zeg ik als we binnen staan. Even mijn onafhankelijkheid tonen. Ik neem straciatella en witte chocola. Dennis gaat voor abrikoos en mango. Ik betaal en we gaan buiten op een bankje zitten.
“In allebei je bolletjes chocola. Een echte vrouw,” merkt Dennis op.
Dat vind ik altijd zo irritant, als iemand dat zegt. “Klopt. Chocola is lekker. En wat dacht jij dan? Dat ik stiekem een man was of zo?”
“Nee,” lacht Dennis. “Het viel me gewoon op. En ik hoop niet dat je stiekem een man bent, want ik date liever met meisjes.”
Dat zal ik dan maar als een compliment beschouwen. Kijkend naar de mensen op het plein voor me lik ik verder aan mijn ijsje. Deze date is in ieder geval beter dan die verschrikkingen van vorige week.

-

Als ik mijn ijsje op heb, neem ik afscheid van Dennis en ga ik naar huis. Zoals gewoonlijk moet ik nog een hele tijd op mam wachten. Eindelijk wordt ze door Simon op onze oprit afgezet. Stralend komt ze binnen.
“Moet ik dat opvatten als een leuke date?,” vraag ik. Dat zou ik in ieder geval niet erg vinden. Simon lijkt me heel aardig.
“Ja, het was fantastisch! En hoe was jouw date?” Mam gooit haar handtas op de tafel.
“Voor de verandering ook een keer leuk,” vertel ik. “We gingen naar de shoarmatent, maar daar had ik verder geen problemen mee, en daarna gingen we nog een ijsje eten. Dennis is heel aardig en op zich ook best knap.” De woorden ‘heel lekker’ zouden meer van toepassing zijn, maar dat ga ik dus echt niet tegen mijn moeder zeggen.
Mam ploft op de bank en trekt haar schoenen uit. “O natuurlijk, een jongen geeft jou eten en je vindt hem meteen aardig. Dat zal ik tegen je dates van de komende weken zeggen.”
Ik moet lachen. “Dat was puur toeval. Maar ik ben best om te kopen met gyrosschotels, ja. Wat heb jij gedaan?”
“We gingen naar de schouwburg, naar één of andere voorstelling. Uiteindelijk zijn we er in de pauze tussenuit gesneakt en hebben we een heel eind gewandeld.” Mam kijkt alsof ze de man van haar dromen heeft ontmoet. “Simon is echt een man om een goed gesprek mee te voeren. Dat vind ik denk ik wel noodzakelijk in een man. Je hebt een goede uitgekozen, hoor. Laat die volgende ronde maar komen.”
Ik staar voor me uit. De volgende ronde hoeft van mij niet zo nodig, maar ik wil dat mijn moeder gelukkig is. Ik moet dit voor haar volhouden.