10 jongens, 1 echte liefde

Deel 19

Mijn zaterdagmiddag besteed ik aan contact opnemen met één van mams slachtoffers voor volgende week: Simon, de man die me heeft aangereden. Ik fiets naar zijn huis. Was het nummer 21? Ja, ik herken de rode voordeur. Ik parkeer mijn fiets en bel aan.
Simon maakt de deur open. “Ruby! Wat kan ik voor je doen? O, het gaat zeker over je moeder of niet?”
Ik knik, blij dat ik hem verteld heb over de dates. Dat heb ik niet bij iedereen gedaan en ik zie er nu al tegenop om die mannen aan te spreken. “Heb je vrijdagavond tijd om met haar te daten?”
“Prima hoor meid,” lacht Simon. “Ik hoop dat je moeder een beetje leuk is. Wat is precies de bedoeling?”
“Nou, je bedenkt gewoon iets wat jullie gaan doen en dan spreek je een tijd en een plaats af met mijn moeder. En dan gaan jullie daten. Ze heeft twee dates in een weekend en per weekend moet ze de leukste man uitkiezen die doorgaat naar de volgende ronde.”
“Interessant,” vindt Simon. “Heb je een telefoonnummer voor me? Dan bel ik je moeder zo meteen even op om iets af te spreken.”
Ik noem het nummer van ons thuis en het mobiele nummer van mijn moeder op. “Ze heet Ellis Hoekstra, dus als je die eraan krijgt dan is het goed.”
“Mooi.” Simon noteert de nummers in zijn eigen telefoon. “Mijn zus zit altijd te zeuren dat ik weer eens aan de vrouw moet, weet je, en nu krijgt ze nog haar zin ook. Mijn vorige vrouw is een paar jaar geleden overleden en mijn zus vindt dat mijn zoon een moeder nodig heeft, ook al is hij praktisch volwassen.”
Ik knik maar wat en brei er dan een eind aan. Opgelucht fiets ik naar huis. Date drie is geregeld.

-

“Ruby, je date is er!,” roept mam als ’s avonds de bel gaat.
Ik maak de deur open en doe mijn best om niet meteen een oordeel te vellen over zijn uiterlijk. “Hallo.”
“Hallo, ik ben Armin.” De jongen geeft me een hand. Hij heeft een bril op. Blonde krulletjes omlijsten zijn hoofd en hij heeft een net wit overhemd aan. Type loser. Hopelijk een ander soort loser dan Thomas.
“Ik ben Ruby,” stel ik mezelf voor. “Wacht even, dan pak ik mijn fiets.” Ik haal mijn fiets uit de garage en dan gaan we samen op weg. Ik ben benieuwd waar we heen gaan. Hoe verder we fietsen, hoe een sterkere vermoedens ik krijg. En als we uiteindelijk stoppen voor de bowlingbaan worden die vermoedens alleen maar bevestigd. We zetten onze fietsen op slot en gaan naar binnen.
“Ik heb gereserveerd,” zegt Armin tegen de vrouw achter de balie. We krijgen schoenen en een baannummer en dan kunnen we beginnen.
Ik wil heel stoer bij mijn eerste worp met een zware bal gooien, maar die is toch iets te zwaar en belandt al meteen in de goot. Dat had ik kunnen weten. Zelfs als ik met de lichtere ballen gooi kan ik er niks van.
Als Armin aan de beurt is, gooit hij een strike. Uiteraard. Mijn date is een pro.
Ik ben jaloers. Ik heb in mijn hele leven nog nooit een strike gegooid en hij doet het meteen de eerste worp. Ik pak een fluorescerend groene kinderbal en werp die met al mijn kracht richting de kegels. Net voordat de bal bij de kegels komt, rolt hij de goot in. Zie je wel, ik kan het gewoon niet, met welke soort bal dan ook. Ik doe nog een poging, maar die mislukt al net zo ernstig.
Armin is weer aan de beurt. Hij gooit een spare. Natuurlijk.
Ik ben weer, maar ik heb er geen zin meer in. Hoe lang duurt deze date nog?
“Je moet het zo doen. Misschien lukt het dan wel.” Armin doet het voor.
Ik probeer het. Twee kegels om. Wauw, een record. Als het zo doorgaat heb ik aan het eind van de avond misschien tien punten.
“Zie je, het gaat al beter,” zegt Armin.
Ik gooi nog een keer. Drie! “Kijk maar uit, straks win ik nog van je.”
Tijdens Armins volgende worp bedenk ik me wat ik nou eigenlijk van hem vind en of ik hem leuker vind dan Thomas. Armin is een ontzettende nerd. Toevallig weet ik dat hij op vwo plus zit, want hij heeft in de brugklas bij Julie in de klas gezeten. Toch denk ik dat hij niet zo’n type is als Thomas die de hele tijd om me heen hangt en alles voor me wil doen. Ik kies dus voor Armin, dat staat vast.
Als ik de volgende keer aan de beurt ben, probeert hij me ook allemaal dingen uit te leggen over zwaartekracht en dergelijke. Daarvoor moet je niet bij mij zijn. Ik ben echt een ontzettende kluns in natuurkunde. Het mag al een wonder heten dat ik het met een voldoende af heb weten te sluiten.
Het gaat echt slecht. Ik heb gewoon geen talent voor bowlen. Armin stelt nog voor om de goot omhoog te laten zetten, maar dat wil ik niet. Ik ben geen kleuter meer. Als we na een uur van de baan af moeten, heeft Armin natuurlijk gewonnen. Hij brengt me naar huis, waar nog niemand is.
“Zie ik je nog een keer?,” vraagt Armin, die waarschijnlijk nog nooit van zijn leven een date heeft gehad. Ach ja, ik moet niks zeggen.
“Misschien,” antwoord ik. “Ik laat je wel weten of je in de volgende ronde zit.” Voor zover die er gaat komen.
“Oké.” Armin staat stuntelig naar de grond te kijken. “Nou ehh… misschien zie ik je nog wel op school of zo.”
“Ja, dat zou best kunnen. Nou, fijne avond nog.” Ik trek de deur dicht en leun er met een zucht tegenaan. Dat was nummer twee. Nog acht te gaan.  

-

“En hoe was het?,” vraag ik als mam thuiskomt, hopend dat zij wel allemaal leuke dates heeft met mannen die ze daarna nog een keer wil zien.
“Hmm.” Mam trekt haar jas uit. “Ik heb er niet echt woorden voor. We gingen naar de jaarlijkse barbecue van de voetbalvereniging. Die Ruud is best aardig, maar hállo, de barbecue van de voetbalvereniging? Dan kun je nog beter naar de snackbar gaan. Dat is toch geen plaats voor een date? Ik heb niks tegen bier en hamburgers, maar ik denk niet dat hij mijn type is. En hoe was Armin?”
“Ik denk ook niet dat hij mijn type is,” zeg ik. Altijd een goed excuus. “Hij is geobsedeerd door natuurkunde en scheikunde en jij weet net zo goed als ik dat dat ongeveer het tegenovergestelde is van wat ik ben.”
“Dat klopt,” is mam het met me eens. “Maar hij is wel aardig toch?”
Ik knik. “Dat wel. We gingen bowlen, maar ik kon er helemaal niks van en toen probeerde hij me te helpen. Door zijn hulp heb ik tenminste nog een paar punten gescoord, maar hij won natuurlijk. Hij is wel een ontzettende nerd, maar voor deze ene keer ben ik denk ik wel bereid om daar doorheen te kijken. Alles beter dan nog een date met Thomas.”
Mam lacht. “Hopelijk zijn de jongens van volgende week meer jouw type. En het maakt toch niet uit als er geen jongen bij zit die jij leuk vindt? Dan is het project gewoon mislukt en zoek je zelf maar een vriendje. Als je maar niet met zo’n lomperik thuiskomt als laatst.”
Lomperik? Dat was Dave! Maar dat zeg ik natuurlijk niet tegen mam. Zij denkt dat hij een klootzak is die onschuldige meisjes zijn bed in praat met slappe versierzinnen en weet ik veel wat ze nog meer over hem heeft gezegd. Moet ik nou blij zijn dat ik van haar ook zelf een vriendje mag uitzoeken of niet omdat ze een hekel heeft aan Dave? Nou ja, mijn lieve creatieve vriendje weet vast wel een manier om dit op te lossen.