10 jongens, 1 echte liefde

Deel 20

Zondagmiddag zit ik met Jason te chatten op Facebook.
Jason zegt: heey, hoe is het met het project van jou en je moeder?
O, heb ik hem daar in mijn aangeschoten bui vrijdagavond ook over verteld? Ik krijg ineens een geniaal plan om Jason te “dumpen”. Gewoon zeggen dat ik verliefd ben geworden op een jongen van het project.
Ruby zegt: al 2 dates gehad, maar volgens mij zitten er geen leuke jongens bij
Nu vertel ik nog even de waarheid om later geloofwaardig over te komen. Het valt op als ik meteen hoteldebotel ben.
Jason zegt: mooi zo
Ruby zegt: ik had dit weekend een lange, overbezorgde freak en een aardige natuurkundenerd
Jason zegt: en daar val je niet op?
Ruby zegt: nee!
Jason zegt: weet je al wanneer je weer naar A’dam komt?
Ruby zegt: helaas niet. Ik weet wel dat mijn zusje hierheen komt in de herfstvakantie
Jason zegt: mag ik ook komen?
Ruby zegt: lijkt me niet zo’n goed idee
Jason zegt: waarom niet?
Ruby zegt: vanwege dat daten. Je maakt me in de war. Ik wil me daarop kunnen concentreren
Jason zegt: je was toch niet echt van plan om er met de eerste de beste Limburger vandoor te gaan he?
Ehh… is Gelderland ook goed?
Ruby zegt: Jason, we hebben dan misschien een paar keer gezoend maar er is niks officieel tussen ons. Je kunt me niet verbieden verder te kijken dan mijn neus lang is
Zo, dat is eruit.
Jason zegt: oke, ik hoor het wel als je meer weet over wanneer je komt of zo. Ik kijk er in ieder geval naar uit om je weer te zien en ik hoop dat je niet voor de jongens daar valt. Echt jammer dat je zo ver weg woont.
Ruby zegt: ja
Jason zegt: ik moet gaan. We gaan naar mijn oma toe en blijven daar eten.
Ruby zegt: smakelijk
Jason zegt: dank je
Ruby zegt: geef Nora een knuffel van me als je haar ziet
Jason zegt: en ik dan?
Ruby zegt: ik zal het beeldscherm een kus voor jou geven
Jason zegt: mooi, dan doe ik dat ook voor jou. Doei lieve Ruby
Ruby zegt: doei.
Jason is offline.
Ik sta op. Ik denk er nog niet over om mijn beeldscherm te kussen. Ik pak mijn telefoon en stuur Dave een sms’je.
Al iets lekkers geregeld voor onze picknick? Date 2 was ook niet geweldig. X Ruby

-

“Lekker romantisch,” zeg ik terwijl ik de deur van de friettent openduw. “Mijn moeder had het er zaterdag nog over dat een snackbar niet echt een plek is voor een date.”
“Ja, maar ik laat jou niet in de regen picknicken,” reageert Dave. “En trouwens, ik hoef helemaal geen indruk meer op jou te maken.” 
“Dat is waar,” ben ik het met hem eens. Hij heeft al genoeg indruk op me gemaakt. “En bij jou is alles leuk.”
“Als er een meer romantische plek dicht bij school had gelegen dan had ik je daar wel mee naartoe genomen.” Dave buigt zich naar me toe om me te kussen. 
Ik snap hem. Als je een steentje door de ramen van de aula zou gooien dan zou je de snackbar raken, zo dicht bij school ligt die. Dat is dan ook meteen de enige openbare gelegenheid die op minder dan tien minuten lopen van de school af ligt.
“Wat wil jij?,” vraagt Dave dan. Hij werpt een blik op de borden boven de frituurinstallatie.
Ik weet al precies wat daar te lezen valt na al mijn bezoekjes aan deze snackbar in voorgaande schooljaren. Ik richt me tot de medewerkster achter de toonbank. “Een grote friet met en een frikandel, alsjeblieft.”
“En voor mij een frietje met curry en een viandel. En een blikje cola,” voegt Dave toe.
We gaan aan een tafeltje aan het raam zitten en kijken naar de voorbijrijdende auto’s. Het is behoorlijk druk op de weg voor een gewone maandag.
Dave schiet een achtergebleven stukje ui van de vorige klant weg. “Nog iets leuks gebeurd vandaag?”
Ik schud mijn hoofd. “Neuh. Bij jou?”
“Bij Frans hadden we een uur lang een discussie over onverwachte overhoringen,” vertelt Dave. “Was best grappig.”
“O, jij hebt zeker Stoffels voor Frans?” Bij sommige leraren gaat het ook altijd hetzelfde. Vooral bij deze, die gekenmerkt wordt door zijn rare voorkeuren qua humor.
“Ja.”
“Die heb ik in de derde gehad. Ik vind hem een beetje eng. Hij kijkt als een bulldog en ik heb het al niet zo op honden.”
Dave lacht. “O ja, en daarom vind je hem niet leuk? Maakt niet uit hoor, ik vind hem ook niet zo geweldig. En hij is inderdaad ook wel een beetje eng met die rare films die hij altijd laat zien en die grappen over pedofielen. Ik kan me voorstellen dat je je daar niet prettig bij voelt.”
De medewerkster zet een rood plastic dienblad met onze bestelling op het tafeltje. We vallen meteen aan alsof we in geen jaren iets gegeten hebben.
“Weet je al wie je dates voor dit weekend zijn?,” vraagt Dave.
Ik schud mijn hoofd. “Nog niet. Ik moet ook nog een date voor mijn moeder regelen. Met de nieuwe gymleraar.”
“Wil je serieus een gymleraar als stiefvader?” Dave lacht.
“Ik moet ze toch ergens vandaan halen?” Het was al zo moeilijk om er acht bij elkaar te krijgen. Als ik ook nog op beroep moest gaan letten, waren we nu helemaal nergens.
“Dat is waar,” vindt Dave. Hij doopt nog een frietje in de curry. “Maar ik heb het niet zo op gymleraren.”
“Zolang hij geen hond heeft, vind ik het prima,” reageer ik en dan schieten we allebei in de lach.

-

“En heb je romantisch friet gegeten met Dave?,” vraagt Senna als ik naast haar kom zitten bij Nederlands het vijfde uur.
“Ja, het was heel gezellig,” antwoord ik. “Dave is echt zó leuk. Ik wou dat ik hem vaker kon zien, maar ja, mijn moeder mag het nog niet weten. Soms heb ik gewoon zin om het haar te vertellen, zodat ik er vanaf ben. Maar ik moet wachten tot na al die dates.”
Senna haalt haar boeken uit haar tas. “Heb je het al met Julie over die ene jongen van vrijdag gehad?”
Ik schud mijn hoofd. “Wanneer had ik dat moeten doen? Ik vertel het haar in de grote pauze wel. Misschien dat we haar kunnen koppelen. Ik zal eens kijken of er ook nog een leuke jongen voor jou bij zit.”
“Als dat allemaal van zo’n jongens zijn als dit weekend, denk ik niet dat daar veel kans op is,” lacht Senna. Blijkbaar heb ik haar afgeschrikt met mijn verhalen over het afgelopen weekend.
“We zien wel wat er komend weekend allemaal voorbij komt. Ik heb in ieder geval drie dates, dus ik heb het druk,” reageer ik.
“Dames, letten jullie ook even op?,” vraagt de lerares. “Vandaag gaan we beginnen met een betoog te schrijven.”
Mijn aandacht is meteen getrokken. De betogen zijn volgens mij het leukste wat we dit jaar bij Nederlands gaan doen. Niet dat een betoog nou zo geweldig is, maar dat geeft wel aan hoe erg de rest is. Ik moet dit dus gebruiken om mijn gemiddelde op peil te houden zodat ik in mei slaag voor mijn examens.

-

Chantal lacht ons samenzweerderig toe als mam en ik ’s avonds haar spreekkamer in komen. Ze kan natuurlijk niet wachten om alle sappige dateverhalen te horen. Waarschijnlijk is de relatie met haar eigen man al jaren zo saai dat ze maar op andermans avonturen teelt. “Hoe waren jullie eerste dates?”
“Heel leuk,” antwoordt mam.
Ik laat me in een zwarte leren stoel vallen. “Vreselijk.”
Er verschijnt een verbaasde uitdrukking op Chantals gezicht. “Dat zijn twee heel verschillende antwoorden.”
Dit zijn de momenten waarop ik een hekel aan haar heb; die waarop ze tegen me praat zoals mijn moeder nog niet eens deed toen ik vier was. Alsof ik zelf niet door heb dat mijn antwoord heel anders is dan dat van mam.
Chantal vouwt haar handen in elkaar en buigt iets voorover. “Laten we met jou beginnen, Ruby. Waarom waren je dates vreselijk?”
Omdat ik al een vriendje heb? “Omdat ik die jongens gewoon niet leuk vind. Ik denk dat als er echt een leuke jongen rondloopt hier, dat ik die ook wel zelf kan ontdekken. Ik vind het een leuk bedacht project, maar ik denk niet dat het voor mij gaat werken. Maar dat hoeft ook niet, want het was in eerste instantie opgezet om mam aan de man te helpen.”
“Dat klopt,” is Chantal het met me eens. “Jij bent pas zestien, je hebt nog tijd zat om een vriendje te krijgen. Maar Ellis, jij denkt dus wel dat het werkt?”
“Ja,” zegt mam. Het lijkt zelfs even of ze begint te stralen. “Ik vind het een leuke manier om mannen te ontmoeten die ik nog niet kende en ik kom ook op plaatsen waar ik normaal niet zou komen, zoals bij die tai chi les van vrijdagavond. Of de ware erbij zit kan ik natuurlijk nog niet zeggen na week één, maar ik ben zeker van plan om hiermee door te gaan.”
Chantal richt zich weer tot mij. “En jij, Ruby? Wil jij er ook mee doorgaan?”
“Nou…” Ik twijfel om alles eerlijk te vertellen.
“Weet je wat? Je gaat gewoon met alle tien de jongens op date. Misschien zijn de andere acht wél leuk. Als het je na al die dates nog steeds niet bevalt kun je nog altijd stoppen. Oké?”
Ik knik. Dat moet dan maar. Op naar nog meer van die verschrikkelijke weekenden.