10 jongens, 1 echte liefde

Deel 5

Donderdagmorgen heb ik de eerste twee uur een blokuur tekenen. En dat ook nog eens zonder Senna, omdat die idioot wiskunde heeft gekozen. Ik verveel me dood. Vooral omdat ik eigenlijk helemaal niet kan tekenen. Ik heb het vak alleen maar gekozen omdat ik geen biologie wilde nemen.
Aan het eind van het eerste uur doe ik net of ik naar de wc ga, maar stiekem ren ik de trap op. Een paar seconden later loop ik de gang op de derde verdieping in.
Senna staat me al bij de wc’s op te wachten. “Ruby, eindelijk! Een blokuur wiskunde is echt totaal onverantwoord.”
“Een blokuur tekenen is pas erg,” zucht ik. Misschien had ik ook beter wiskunde kunnen kiezen. Nou ja, daar ben ik ook niet goed in.
Senna leunt tegen muur van lichtgrijze bakstenen aan. “Hoe is het met je moeder en jullie experiment?”
“Ik heb er al vier.” En ik vertel Senna het verhaal van de aanrijding en de supermarkt.
“Zie je wel. Als je er maar op let kom je genoeg leuke mannen tegen,” reageert Senna.
“Nu maar hopen dat mijn moeder ook een beetje leuke jongens voor mij heeft.” Daar heb ik nog altijd geen vertrouwen in. Als het aan mijn moeder ligt eindig ik nog net niet met een jongen die elke zondag naar de kerk gaat.
“O shit, ik moet terug. Zie je straks bij Engels.” Senna schiet er vandoor naar het wiskundelokaal, waarvan de deur al bijna weer dicht gaat.
In dat geval heb ik hier niks meer te zoeken, dus loop ik de trappen weer af naar de eerste verdieping. Helaas ben ik nogal lomp van mezelf en struikel ik over de laatste traptrede. Met een klap kom ik op de harde betonnen vloer terecht.
“Gaat het?,” klinkt een jongensstem.
“Ja hoor. Alleen mijn enkel doet een beetje pijn.” Ik krabbel overeind en zie dan het gezicht van de jongen. Hij heeft blond haar en supermooie blauwe ogen.
De jongen steekt een hand uit om me overeind te helpen. “En de volgende keer uitkijken, hè.”
“Ben je nieuw hier? Ik heb je nog nooit gezien.” Niet dat ik nou de hele school ken, maar die ogen hadden me dan toch al eerder moeten zijn opgevallen?
“Ja,” antwoordt de jongen. “Een paar weken geleden ben ik verhuisd. Jij zit niet toevallig ook in vwo vijf?”
“Nee, havo vijf.” Had ik nou maar iets beter mijn best gedaan in de brugklas, dan had ik nu bij Mister Blue Eyes in de klas kunnen zitten. Stomkop die ik ben. “In ieder geval leuk je te leren kennen.”
Hij lacht. “Mooi zo. Ik heet trouwens Dave, en jij?”
“Ruby. En ik moet nu echt terug naar tekenen, anders krijg ik Teunissen op m’n dak.” Ik kijk nog één keer naar Dave en zijn mooie blauwe ogen en loop dan het lokaal weer in. Terug naar de realiteit.

-

Tijdens ons tussenuur het zevende uur gaan Senna en ik de stad in. Tussen de winkels door proberen we nog wat mannen te zoeken voor mijn moeder, maar dat verloopt niet bepaald soepel.
“Misschien kun je in onze klas vragen wie er een single vader heeft,” oppert Senna terwijl we de H&M in lopen. Daar gaan we altijd automatisch naar binnen. Mannen zullen er helaas wel niet te vinden zijn, want onze H&M heeft alleen een vrouwenafdeling.
“Ik ga mezelf echt niet voor schut zetten, hoor. Of jij moet het willen vragen.” Ik zie al voor me hoe ik tijdens de les voor de klas sta om te vragen of er single vaders zijn. En dan zeker met één van mijn klasgenoten als nieuwe stiefbroer of –zus opgescheept zitten? Dacht het niet.
Senna gaat onvermoeibaar verder met het verzinnen van ideeën. “Mijn buurman misschien? Hij is al jaren gescheiden.”
“Hoe heet je buurman? En heb je een foto of zo van hem?” Ondertussen glijdt mijn hand langs de kledingstukken aan het rek. Als ik zijn naam maar weet en een idee heb van hoe hij eruitziet is het goed.
“Ruud van den Broeck. Hij is een paar jaar ouder dan je moeder,”vertelt Senna. “En ik heb nog wel ergens foto’s van het straatfeest van vorig jaar. Kom straks maar mee naar mijn huis.”
“Misschien moet ik inderdaad maar een advertentie ophangen in de supermarkt,” verzucht ik. “Maar daar komen vast alleen maar gekken op af. Ik bedoel, hallo, wie reageert er nou weer op zo’n advertentie? Dat wil ik mijn moeder niet aandoen, laat staan mezelf.” Ik moet toch maar iets anders verzinnen. Maar waar vind ik nou man nummer zes?

-

Uiteindelijk ontmoeten we hem in de bioscoop. Senna wil graag één of andere filmposter hebben voor op haar kamer. Ze is helemaal verslaafd aan films. Het verbaast me dan ook dat ze de man achter de bioscoopbalie nog niet bij zijn naam kent.
“Ik denk dat ik er nog wel eentje voor je heb. Ik zal even gaan kijken.” De man staat op en verdwijnt door een deur. Even later komt hij op ons af met een grote rol papier. Die geeft hij aan Senna. “Alsjeblieft meid. Kan ik verder nog iets voor jullie doen?”
“Heeft u een vriendin?,” vraagt Senna brutaal.
De man schiet in de lach. “Pardon?”
Nu moet Senna ook lachen. “Sorry, maar het is voor haar moeder.”
Ik voel al het bloed naar mijn hoofd stromen. Onbekende mensen en het middelpunt van de belangstelling is niet één van mijn favoriete combinaties.
“Mijn vriendin hier moet tien potentiële mannen voor haar moeder vinden en ze heeft er nog maar vijf. We weten niet meer zo goed waar we moeten zoeken, toch Ruby?”
Ik sta daar maar een beetje stom te knikken. Wat moet ik anders? De bioscoop uit rennen zou pas echt dom zijn.
“Oké, ik snap het. Zeg maar tegen je moeder dat ik geen vriendin heb. Wanneer hoor ik of ik de ware ben?”
“Dat ehh…. dat weet ik nog niet,” hakkel ik. “Binnenkort moet ze gaan daten. Wat is uw naam?”
“Alex.” Hij tovert zowaar een visitekaartje van de balie en geeft dat aan me. “Veel succes nog.”
Ik stop het kaartje in mijn rugzak. “Dank je. Dat zal ik nodig hebben. Tot ziens.” Dan trek ik Senna mee de bioscoop uit zodat het bloed in mijn gezicht weer weg kan stromen.
“Nu heb je wel mooi al zes mannen,” giechelt Senna terwijl we het plein oversteken. “Maar het is drie uur. We moeten terug naar school.”
Daar heeft ze gelijk in. We lopen naar onze fietsen en gaan terug naar school voor een uurtje geschiedenis.

-

Na geschiedenis ga ik met Senna mee naar huis. Als we binnenkomen, zit niet alleen haar moeder in de woonkamer maar ook een paar familieleden. Senna en ik begroeten ze met een vluchtig “hallo” en gaan dan naar Senna’s kamer.
Senna duikt meteen naar de onderste plank van haar boekenkast om daar een fotoalbum uit te halen. Ze bladert even. “Hier, kom eens kijken.”
“Nou ja, als hij aardig is hoeft het ook niet zo’n spetter te zijn hè?” De buurman van Senna is niet bepaald een droomhunk, maar hij staat wel met een lach op elke foto. Dat is ook belangrijk. In een stuk chagrijn bij ons thuis heb ik geen zin.
Senna knikt. “Precies. En mijn oom is anders ook best geschikt voor jouw moeder. Dat is die met die groene trui die langs mijn moeder op de bank zat net. Wat denk je daarvan?”
“Mij best, dan heb ik er tenminste weer eentje bij. En dan worden we nog familie ook.” Ik zie al voor me hoe we samen aan een kerstdiner zitten. Alleen al daarvoor zou ik het doen. Dat zijn dus al acht mannen. Nog twee te gaan. “Ik wist trouwens niet dat jij zoveel single mannen kende. Misschien moet je een datingbureau beginnen.”
“Ja, en dan hou ik alle leuke jongens voor mezelf,” grapt Senna. “Jij geeft me toch wel de afdankertjes van je dateproject he?”
“Wanneer ben jij zo’n slet geworden?” Ik duik meteen weg als Senna doet alsof ze me wil slaan. “Nee hoor, je mag ze hebben.” Stiekem dwalen mijn gedachten af naar Dave. Zijn azuurblauwe ogen staan nog scherp op mijn netvlies. Net als die leuke lach trouwens. Met hem zou ik het op zich niet erg vinden om te daten. Hoe groot is de kans dat hij bij de tien jongens zit die mijn moeder voor mij moet vinden? Vast heel klein, zeker omdat hij hier net woont. Jammer. Wacht even, dacht ik dat nou echt? Shit, straks ga ik hem nog leuk vinden. Dat kan nu echt niet.
Senna ruimt haar fotoalbum weer op. “Zin in een milkshake om je nieuwe aanwinsten te vieren? Mijn moeder is bij de Aldi geweest.”
Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Het is algemeen bekend dat Senna’s moeder bij de Aldi altijd voor een weeshuis aan milkshakes meeneemt. Daar profiteer ik graag van. We stormen dan ook gelijk de trap af om twee vanilleshakes te veroveren en gaan in de woonkamer gezellig mee zitten kletsen.