10 jongens, 1 echte liefde

Deel 30

Vlinders springen op en neer in mijn buik als ik dinsdagmorgen op school aankom. De week is voorbij. Vandaag gaat het weer helemaal goed komen tussen Dave en mij, dat moet gewoon. Ik loop eerst langs mijn eigen kluisje en ga dan bij het zijne op wacht staan. De seconden kruipen voorbij, maar als de zoemer gaat is hij nog steeds niet geweest. Was hij hier dan al eerder dan ik?

Verward loop ik naar mijn eerste les. Wil hij me soms niet meer zien? Spontaan krijg ik buikpijn. Dat zal wel niet toch? Wij horen bij elkaar, dat weet ik zeker.

Tijdens de economieles tel ik de minuten af. Als ik daarna naar Frans loop, kom ik een vriend van Dave tegen in de gang. Ik spreek hem aan. “Weet jij of Dave vandaag op school is?”

“Nee, die is ziek,” antwoordt de vriend, een jongen waarvan ik niet eens de naam ken.

Shit, net vandaag natuurlijk. Nou ja, dat wil tenminste nog niet zeggen dat hij me nooit meer wil zien. Er is nog hoop. Het komt misschien niet zo lekker uit dat Dave net vandaag ziek is, maar dat betekent niks. Ik heb gewoon een beetje geduld nodig.

-

Veel geduld, blijkt als Dave woensdag weer nergens te bekennen is. Donderdag en vrijdag gaan hetzelfde. Of hij is zwaar ziek, of hij ontloopt me echt. Dit is te toevallig. De rest van de vrijdag ben ik dan ook zo pissig als wat. Als Dave maandag weer op school is dan zal ik eens een stevig woordje met hem spreken.

Vrijdagavond aan het avondeten ben ik dan ook bepaald niet in een best humeur. Dat we saaie gehaktballen en van die gore rode kool eten, helpt niet echt mee.

“Misschien vrolijkt het je op als ik zeg dat ik vanavond met Simon heb afgesproken,” zegt mam tijdens het eten. In fase drie van het project moeten mam en ik samen bij de mannen thuis op bezoek. De jongens die ik uitgekozen heb laten we even links liggen gezien de situatie. Eerder deze week heeft mam me al de keus gelaten met wie ze het eerst zou afspreken. Ik heb Simon gekozen omdat ik die tot nu toe zelf het leukste vindt. Hij is aardig en grappig. Dat kan ik nu wel gebruiken.

Ik knik lusteloos ten teken dat ik het gehoord heb en eet dan zwijgend mijn bord leeg. Eens kijken wat vanavond ons brengt. Als ik dan toch moet wachten op Dave kan ik in ieder geval proberen mijn gedachten te verzetten door mee naar Simon te gaan.

-

Een uur later parkeert mam haar auto bij Simon in de straat. Het doet me denken aan die keer dat hij me aanreed. Ik ben blij dat hij dat gedaan heeft, anders had mijn moeder niet zo’n leuke date aan hem overgehouden. Achter mam aan loop ik naar de voordeur, waar zij op de bel drukt.

Simon maakt de deur open. “Ellis, Ruby, kom binnen. Wat leuk jullie weer te zien.” Hij geeft eerst mam drie kussen en daarna geeft hij mij een hand ter begroeting. Mam en ik lopen achter hem aan naar de woonkamer, waar we gaan zitten terwijl Simon voor iets te drinken zorgt. Daarna komt hij bij ons zitten.

“Ik dacht dat ik vandaag je zoon zou ontmoeten,” merkt mam op. “Is hij niet thuis?”

“Jawel, maar hij voelt zich niet zo lekker,” antwoordt Simon. “Ik denk dat hij in bed ligt. Misschien komt hij straks nog en anders ontmoet je hem een andere keer wel. Ik weet zeker dat jij het ook goed met hem zult kunnen vinden, Ruby.”

“Ik ben niet geïnteresseerd in jongens.” Misschien moet ik maar het klooster ingaan. “Ik wil alleen mijn vriendje terug.”

“Ik dacht dat jullie juist gingen daten omdat je geen vriendje had?,” reageert Simon verbaasd.

Niet nu. “Ik wil er niet over praten. Laten we zeggen dat ik een jongen leuk vind, maar dat ik het zelf verpest heb door een jongen uit Amsterdam te laten denken dat ik ook iets met hem had.”

“O?” Simon trekt een wenkbrauw op. “Mijn zoon vertelde me vorige week nog dat hij een meisje leuk vond dat vreemd was gegaan. Ik wist niet dat dat op die leeftijd ook al zo vaak voorkwam. Maar goed, laten we het over iets leuks hebben. Hebben jullie al plannen voor de herfstvakantie?”

Mam schudt haar hoofd. “We hebben voorlopig nog niks gepland.”

Voetstappen klinken vanuit de gang op de trap. Even later gaat de deur open. Een blond jongenshoofd kijkt de kamer rond en knippert ongelovig met zijn ogen als hij mij ziet. O mijn God. Dave. Woont hij hier?

Ineens vallen een aantal puzzelstukjes op zijn plaats. Simon die vertelt dat zijn zoon bedrogen is door een meisje, zijn vrouw die een paar jaar geleden overleden is, Dave die vertelt dat hij dichtbij school woont… Ik heb gewoon zijn vader uitgekozen als mogelijke vriend voor mijn moeder.

“Ah Dave, goed dat je er bent. Dit zijn Ellis en haar dochter Ruby,” stelt Simon ons aan hem voor.

“Ja, die kende ik al,” mompelt Dave. “Lang verhaal.”

“Nou, dit is dus mijn zoon Dave. Geen idee hoe jullie elkaar kennen, maar de wereld is zo klein tegenwoordig.”

“Zeg dat wel.” Dave werpt een blik op mij. “Ruby, kan ik even met je praten? Onder vier ogen.”

“Natuurlijk.” Ik sta op en loop met hem mee naar zijn kamer.

Daar aangekomen maakt Dave de deur achter ons dicht en kijkt me aan. “Ik heb besloten dat ik je nog wel een tweede kans wil geven.”

Een zucht van opluchting ontsnapt uit mijn mond. Hier zat ik al de hele tijd op te wachten. Eindelijk komt het weer goed.

“Je hebt me echt ontzettend veel pijn gedaan, Ruby. Maar later besefte ik dat het juist zoveel pijn deed, omdat ik je zo leuk vind. Ik wil je niet kwijt. Maar flik me nog eens zoiets en het is voorgoed over.”

“Ik wil jou ook niet kwijt. Voortaan ben ik echt een modelvriendinnetje. Ik zal nooit meer zoiets stoms doen.” Terwijl de tranen alweer over mijn wangen stromen, geef ik Dave een knuffel. En daarna kunnen we eindelijk weer zoenen. Nog steeds lopen er druppels uit mijn ooghoeken.

“Dus zo zit het.”

Als in slow motion draaien Dave en ik ons naar de deur. Die staat open en vanaf de gang kijkt Simon de kamer in.

Hij lacht. “Ik had al zo’n vermoeden. Wat leuk. Komen jullie weer naar beneden? Het is tenslotte de regel van vanavond dat jullie er ook bij zijn.”

Ik kijk Dave aan en kan alleen maar lachen. “We komen eraan.”

“Pap, ik denk dat het weer aan is,” voegt Dave eraan toe zonder mijn ogen los te laten met zijn blik.

Gelukkiger had hij me niet kunnen maken. Ik stort me weer in zijn armen. Na die knuffel lopen we terug naar de woonkamer, waar Simon mijn moeder aan het bijpraten is over de hele situatie. 

Mam kijkt vanaf haar plek naast Simon op de bank van Dave naar mij en weer terug. “Dus jullie zijn weer een stel? Gaat het dit keer dan wel goed?”

“Dit keer wel, ja.” Ik kruip lekker dicht tegen mijn vriendje aan. Het kan me niet schelen dat mijn moeder en zijn vader erbij zitten. Dit heb ik al te lang niet gedaan. “Ik zal nooit meer met andere jongens zoenen en Dave zal nooit mijn hart breken.” Inmiddels zal mam wel inzien dat Dave niet zo fout is als zij denkt. Dan kunnen we straks verder als één happy family. “Laten we dat hele dateproject maar gewoon stopzetten. Jullie twee samen, Dave en ik samen en alles is perfect.”

Mam en Simon kijken elkaar aan en lachen. Dan kijkt mam naar mij. “Klinkt verleidelijk, maar ik ga dit afmaken.” Toch zie ik in haar ogen dat ze Simon erg leuk vindt. Ze weet het dan misschien nog niet, maar dit is de man waarmee ze gaat eindigen. Daar zorg ik wel voor.