Ocean of Feathers

26 - USS Massachusetts 1941

The short story that will be posted here will be dedicated to Romenalyn Fabre. Thank you for helping me during the muting days!

Chapter 26

Today's our last day of vacation. Pero sinigurado namin ni Kien na sulit ang mga araw ng bakasyon namin.

We kissed, cuddled, teased and enjoyed each other's arms together, na parang walang bukas. Bakit hindi? Babalik na naman kami sa pag-aaral, isa pa hindi namin hinahayaan maging distraction ang relasyon namin sa pag-aaral.

School days are for books and knowledge, sa week ends na lang kami nagkikita o nag-uusap dahil nasa magkaibang school kami.

Kung sabagay, ilang taon na lang titiisin namin dahil malapit na rin kami mag-graduate.

"What is your plan, Romenalyn? After our graduation? Hindi ka naman siguro mag-iibang bansa hindi ba?"

"Of course not, mas gusto kong magtrabaho dito sa Pilipinas Kien." I rolled my eyes.

Hinalikan nito ang kamay ko habang nakahawak sa manibela ang isa pa nitong kamay.

"What about you? Anong plano mo Kien?"

"Mag-iipon at magpapakasal sa'yo." I blushed.

"Ako rin, mag-iipon."

"Para saan naman? I'll handle everything." Kumindat ito sa akin.

"Mag-iipon ako, baka kasi ma-short ka kapag taon-taon ako nanganak." By that he laughed at me.

"I love you," mahinang sabi nito at hinalikan niya ang kamay ko.

"I love you too, Kien."

I thought that vacation will be considered us our happiest, but I was wrong. Isang malaking ilaw at ingay mula sa rumaragasang truck ang sumalubong sa aming sasakyan.

Huling naramdaman ko na lamang ang mainit na yakap ni Kien hanggang sa tuluyan nang nilamon ng kadiliman ang buong pagkatao ko.

***

After fifteen years..

Nagising ako sa ilang taong pagkakatulog. Maraming nagbago sa paglipas ng labin-limang taon, pero ang pagmamahal ko Kien hinding-hindi man lang nabawasan kahit sa aking mahabang pagkakatulog.

Nagsimulang humakbang ang aking mga paa patungo sa altar na may luha sa aking mga mata habang nakatitig sa mga mata ng lalaking pinakamamahal ko.

Still looking handsome, still looking my loving boyfriend.

Fifteen years baby, fifteen years.

Tipid akong ngumiti at agad kong pinunasan ang aking mga luha habang malapit na ako sa altar. Habang papalapit ako sa kanya mas lalong bumibilis ang tibok ng puso ko na parang kahapon lang kami unang nagkita.

I love you, Kien. Mahal na mahal kita.

Tuluyan na akong tumigil sa harapan niya na may mga kamay na magkadaop malapit sa aking dibdib.

"Katawan ni kristo,"

"Amen," sagot ko kay father.

Sa lalaking una kong minahal.

--

VentreCanard