Chapter 137

7K 75 2
                                    

The short story is dedicated to Abegail G. Valdez. Thank you for helping me during muting days!

Chapter 137

"You sure he is your type, Abigail?" My friend asked.

We were in the canteen and the guy I liked just left. I'd say yes, he's not the typical crush of the girls. He wasn't a head-turner and he moved as if he was alone in the world.

Iyon siguro talaga ang mga type ko sa lalaki. Iyong mga walang pake sa paligid nila at focused lang sila sa kanilang life.

He wore took eyeglasses, he was tall and very thin. Hindi yata uso sa kanya talaga ang gym. Mas maaga siyang mag-lunch sa amin. He's thirty minutes earlier kaya saglit ko lang siya nakikita sa pantry.

"Oo naman. Why not?"

After niya kumain sa halip na sa phone ang atensyon niya ay may dala talaga siyang maliit na libro at doon nila inuubos ang lunch break niya.

Ngumiwi sa akin sa kaibigan ko. "Your eyes are really weird."

Dahil dakila lang malandi at hindi ako papayag na hindi niya ako pansinin, hinayaan ko ang mga friends ko na asarin akong kapag naroon siya. May isa pa akong kaibigan na makapal ang mukha at itinanong iyong IG account niya.

She just pointed at me. I smiled at him, and he gave me his IG. At least, hindi siya napangitan sa akin o ayaw niya lang ako ipahiya sa mga friends ko.

So, pag-uwi ko, I excitedly messaged him. Maiksi lang iyong mga reply niya, halatang kinakapa pa lang ako, but as I flirted with him every other day through chat, I managed to make him agree to have a date with me.

It was a museum date, and I enjoyed to be honest. Lalo na kapag mukhang nag-e-enjoy rin ang kasama mo at maraming alam.

"Abegail, why did you suddenly ask for a date?" Tanong niya.

"Hmm . . . hindi mo pa ba gets? I like you."

"What do you mean like?" Nalilitong sabi niya.

"James, I like you."

"Huh? Why? Why me? You're so beautiful—" natigilan siya sa sinabi niya. Nag-iwas siya ng tingin sa akin habang namumula ang tainga niya.

"Oh, come on, I am aware that I am very beautiful, but I never realized that you see me as beautiful too. Para ka kasing walang pake talaga."

Nahihiya pa siyang lumingon sa akin. "What? Everyone can see in just glance that you're pretty."

"So, ayaw mo ba ng girlfriend na maganda?"

Napatitig lang siya sa akin. "Is this one of your friends' games? Alam mo na nanahimik lang ako and I don't think I am your type."

Nanlaki ang mga mata ko. "What games? You are my type. Ano ba iyong mga binabasa mo? Romance? I am not a fan of waiting. Ang lahat ng gusto ko ginagawan ko ng paraan, that's why I confessed to you."

Napasinghap siya sa sinabi ko. "A-are you serious? I think there are lots of men who want to be your boyfriend."

"Sila ba ikaw? I like you and I want to get to know you more."

Hindi ko na pinigilan ang sarili ko at kinabig ko na ang batok niya. I quickly kissed him on his lips. "Now is it yes or a no? Come on, palay na lumalapit sa 'yo."

Saglit siyang nag-isip, humiwalay sa akin, sumadanl sa kanyang upuan at napahawak sa manibela. Hanggang sa ihilig niya ang pisngi niya roon habang nakatitig sa akin. "Is this real?"

"Of course. Saan mo gusto humawak para maniwala ka?" I asked with a grin.

"Then today's my first day to have a very pretty girlfriend."

Lumawak ang ngisi ko. "Yes, take care of me, love."

Ocean of FeathersTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon