Formaliteden Aşk

12. bölüm - Gerçek Psikopat

Bütün gece orada kaldıktan sonra sabah Ahmetin kontrollerini bitmesini dışarıda beklemişti Ömer. Gram uyku uyuyamıştı.

Tüm gece Defneyi düşündü. Ondan hoşlandığına emindi. Ama ya beyni ona oyun oynuyorsa? Ya sadece bir hevesse? Belkide kızın utangaç halleri ondan hoşlanmasına neden olmuştu. Üstelik kız onu uyarmıştı, ona yaklaşan ilk erkek olduğunu söylemişti.

Onu üzmek istemiyordu. Kendinden korkuyordu aslında. O şimdiye kadar Defne gibi bir kadınla karşılaşmamıştı. Hem güçlü hem utangaç ve kırılgan.

Dudakların sıcaklığını düşününce tekrar onu öpmek istediğini fark etti. Onu istiyordu bundan emindi. Ama ya hevesi kaçarsa? Bunu Defneye yapamazdı. Vicdanı izin vermezdi. Kaldı ki vicdanı izin verse sonrasında çıkacak savaşı düşünmek bile istemiyordu.

Ö: Kendine gel Ömer. Şimdiye kadar yoktu böyle bir şüphen nereden çıktı şimdi?!

Yüzünü sıvazladı ve etrafa bakındı. Ne kadar kaçmak istese de düşünceler peşini bırakmıyordu. İçeriden hemşire çıkınca o da ayağa kalktı.

Hemşire: Geçmiş olsun Ömer bey. Ahmet beyin kontrolü bitti. İstediğiniz zaman çıkabilirsiniz.

Ömer teşekkür edip babasının yanına gitti.

Ö: Hazır mısın baba?

A: Evet evet çıkabiliriz. Sana da yazık oldu be oğlum keşke eve gitseydin.

Ö: Sorun yok baba alışığım ben uykusuzluğa bir şey olmaz.

Hastaneden çıkınca iki adamın onları beklediğini gördüler. Kapılarını açıp binmelerini beklediler. Ömer arabanın içine girmeden önce kapıyı açan adama baktı.

Ö: Hazır mı?

X: Hazır abi Selma abla halletti her şeyi.

Ömer adamın omuzuna dokunup o da arabanın içindeki yerini aldı.

***
Defne odasına kulaklıkları ile müzik dinleyip bir yandan da kitap okuyordu. Kapının çalmasını duymamıştı ve birden açılınca yerinden sıçramıştı.

D: Abi yavaş girsene noluyor?

Ser: Ben de onu sormaya geldim. Noluyor Defne?

D: Noluyormuş abi sen söyleyeceksin ne bu gerginlik? Bu ne sinir bu ne celal? Bir kendine gelip öyle gel. Allah Allah ya. Adama bak durup dururken hesap sormaya gelmiş. Neyin hesabı-

Ser: DEFNE!

Diye bağırınca Defne susmuştu.

D: Ay ne var? Orada öküz gibi duracağına söylense!

O da sesini yükselmişti. Serdar kapıyı kapatıp Defneye yaklaştı.

Ser: Ömer diyorum Defne! Siz Ömerle hayırdır?

D: Biz Ömerle diye bir şey yok. Nerenden uyduruyorsun?

Ser: Defne dediklerine dikkat et. Dün geceki haliniz neydi öyle? Adamın arkasından gitmeler, hastanede sakinleştirmeler. Dokunmalar falan.

Son söylediği ile yüzünü buruşturdu. Defne daha da kızıp o da ayağa kalktı ve abisinin karşısına dikildi.

D: Asil sen dediklerine dikkat et. Ne demek dokunmak falan sen beni ne sanıyorsun?

Ser: Defneee!

D: Ne Defne Defne? İnsanlık da mı kalmadı sende? Tabii ki adamın arkasından gidip onu sakinleştirmeye çalışacağım. Senin yapman gerekirken ben gittim. Böyle zor zamandan kim olursa olsun yardım edeceğimi biliyorsun. Ben senin gibi herkesten nefret etmiyorum.