Formaliteden Aşk

119. bölüm - Olaylar Olaylar

Ömer Defneye çıkması gerektiğini nasıl söyleyeceğini bilemiyordu. Ondan hiçbir şey saklamayacağına dair söz vermişti.

Banyonun kapısına yaklaşınca su sesinin hala devam ettiğini duydu. Kapıyı yavaşça tıklattı.

Ö: Defnem?

D: Gelebilirsin kocacım.

Ömer gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Sonunda Defne izin vermişken bu Can nereye kaybolmuştu böyle?

Eğer Can kendi kendine kaçtıysa evden Ömer onu artık sünnet etme zamanı geldiğini düşünmüştü. Bukadar insanı ayağa kaldırmanın cezasını çekecekti.

Ö: Şey... Defnem benim çıkmam gerekiyor.

Su sesi aniden durmuştu.

Ö: Sevgilim?

Kapı açılınca Ömer bir adım geriye atmıştı. Defne bornozuna sarılmış bir şekilde çatık kaşları ile Ömere bakıyordu.

D: Anlamadım?!

Ö: Çıkmam gerekiyor.

D: Anlamadım?!

Ömer bunun gerçek bir soru olmadığını anlamıştı.

Ö: Şimdi söyleyeceğim ama hemen panik yapma tamam mı?

D: Birine bir şey mi oldu?

Ö: E ama ben daha söylemeden sen endişeleniyorsun. Yapma ama bitanem. Bebeğimizi düşün.

D: Ömer söyle artık! Ne oldu?

Ö: Tarık aradı şimdi. Can ortada yokmuş.

Defne eli ile ağızını kapattı.

D: Hiiiiii. Nasıl ortada yok? Nereye gitmiş?

Ö: Bilmiyorlar işte o da beni yardım için aramış. O yüzden çıkmam gerekiyor şimdi. Sen endişelenme, stres yapma. Yat uyu.

D: Saçmalama ben de gelicem. Gülşen kim bilir ne haldedir şimdi.

Ö: Defne... Bir kere sözümü dinle. Burada kal, dinlen. Ben seni en ufak gelişmeden haberdar edeceğim zaten. Tamam mı? Biraz hatırım varsa, beni birazcık seviyorsan karşı çıkma bu sefer. Söz arayacağım seni.

Defne derin bir nefes aldı.

D: Tamam. Sen aramazsan ben ararım zaten.

Ö: Tamam aşkım. Ben şimdi gidiyorum sen beni bekleme.

Defnenin yanağına bir öpücük kondurup çıkardığı ceketi tekrardan giyip ortadan kaybolmuştu.

***
Sinan Sudenin evinin önünde durdu. Bu kadar güzel bir gece bu kadar basit bitemezdi.

Sude saçından düşmek üzere olan tokasını eline alıp onu elinde çevirmeye başlamıştı. Sinan ise arabanın motorunu kapattı.

Su: Teşekkür ederim.

Sİ: Asıl ben teşekkür ederim.

Sinan Sudenin "ne için" diyen ifadesini görünce toparlandı.

Sİ: Yani... Genel olarak... Bütün gece için. Eğlenceliydi yani. Uzun zamandır arkadaşlarımızla bu şekilde eğlenmemiştik. O yüzden.

Su: Anladım... Ben de eğlendim. Güzeldi yani.

Sİ: Evet.

Rahatsız edici bir sessizlik vardı. İkisi de ne diyeceğini bilemiyordu. İkisi de şu anda ayrılmak istemiyordu.

Sİ: Eee? Yarın ne yapacaksın?

Su: Bilmem... Yarın olsun bakarım. Sen ne yapacaksın?

Sİ: Bilmem... Ben çalışırım muhtemelen. Yani şirkette olurum.