Formaliteden Aşk

24. bölüm - Benim Ömerim

Ömer şaşkınlığını atıp kollarını Defnenin beline doladı ve karşılık vermeye başladı. Defnenin tecrübesiz öpücükleri onu daha da istekli hale getirirken Defne yavaşça avuçlarını Ömer'in yanaklarına koyup ondan uzaklaştı.

Alnını alnına dayayıp nefeslerini düzene sokmaya çalıştı. Deli cesaretin nereden geldiğini bilmese de kendini iyi hissetmesine neden olmuştu.

Ömer gözlerini açıp Defneninkilere bakınca hala kapalı olduklarını gördü. Dudaklarını okşayan nefesi hissedince gülümsedi.

Defnenin kızarmış yanaklarını avuçlayıp son bir öpücük bıraktı dudaklarına ve onu kendine çekerek sarıldı.

Defne hala derin nefesler alıp sakinleşmeye çalışıyordu. Ömer onun saçını okşamaya başlayınca ona daha da sıkı sarıldı.

D: Ömer.

Diye fısıldadı.

Ö: Efendim sevgilim.

Sevgilim...

D: Çok utanıyorum.

Ömer kahkaha atmıştı.

Ö: Görüyorum.

D: Dalga geçmeyeceksin değil mi?

Ömer onu kendine ayırıp gözlerinin içine baktı.

Ö: Geçmem. Bana nasıl hissettirdiğini bir bilsen... Senin şu utangaçlığın var ya... Beni benden alıyor.

Defne gülümseyip tekrar sarıldı.

Ö: Evim evin olsun mu?

Diye sordu gülerek. Cevabı biliyordu ama Defnenin tepeksini merak ediyordu.

D: Siz o şansınızı kaybettiniz Ömer bey. Hadi beni eve bırakalım.

Ondan ayrılıp uzaklaştı.

Ö: Hmm o zaman şöyle yapalım... Ben seni yine öpeyim.

Deyip ona yaklaştı.

Ö: Sen karşılık verme. Sonra teklif senden gelsin ha? Zamanı geri sarmış gibi.

D: Maalesef böyle bir icat daha bulunamadı. O yüzden kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Ömer'in bakışları Defnenin kızaran dudaklarına indi.

Ö: Olur.

Dudaklarına doğru tekrar eğilince Defne başını geriye çekti.

D: Çıkıyor muyuz?

Ömer gülerek sırtını koltuğa yasladı.

Ö: Çıkalım.

Defne yerinden kalkıp çantasını aldı ve kapıya yöneldi. Ömer de arkasından kalkmıştı. Anahtarlarını alınca ikisi dışarı çıktı. Birden bire karşılarına Ahmetin çıkması ile Defne korkup bir iki adım geri gitti.

A: Ooo gelin kızımız gelmiş. Niye haber vermiyorsun oğlum?

D: İyi akşamlar Ahmet bey.

Sakinleşen yanakları yine kızarmaya başlayınca Ömer gülümsemesini saklayamamıştı.

A: Aaa olmaz ki ama kızım böyle. Hani bey yoktu artık? Bana baba diyebilirsin istersen.

Defne Ömere baktı. O da kaşlarını kaldırıp 'ben bilemem' cevabını vermişti gözleriyle.

A: Alıştınız galiba birbirinize ha?

D: Ne münasebet efendim niye alışacakmışım ben ona? Biz buraya sizin yeni kararlarınızı konuşmak için geldik. Ayrıca daha az önce abimler gitti yalnız değildik yani. Sude, Sinan da vardı.