Formaliteden Aşk

102. bölüm - Aldatıyor Musun Beni?

Issız orman yolunda ilerliyorlardı. Etraftaki tek ışık arabanın farlarıydı. Sessizlik korkutucuydu. Birkaç kez kurtların uluması duyulmuştu sadece. 

Ömer arabayı kullanıyordu. Bu sefer Defne yanında uyumuyor aksine gözlerini kocaman açmış etrafa bakıyordu. Yol giderek daha da tehlikeli bir hal alıyordu. Virajlar keskindi. 

D: Doğru yolda olduğumuza emin misin? 

Ö: Eminim aşkım. Sana verdiğim sözü tutacağım. Kötü anılarımızı silip bir tek güzel anılarımız olacak bir yere gidiyoruz. 

D: Ben bu yolu hiç hatırlamıyorum ama. Nasıl kötü anılarımız olabilir ki burada?

Ö: Hatırlamaman normal. O zaman uyuyordun çünkü. 

Defne hala nereye gidebiliyor olabileceklerini tahmin edemiyordu. Ama Ömer orasının ikisine çok iyi geleceğini bliyordu. Her seyin bittiği yere gidiyorlardı. Yep yeni bir başlangıç yapmak için gidiyorlardı. 

Ömer elini uzatıp Defnenin karnını okşadı. 

Ö: Bazen üsütme bir sıkıntı çöküyor. Gelsin artık diyorum. Kollarıma alıp öpüp koklamak istiyorum. Sanki uzun süredir hayatımızda varmış ve şimdi birden bire kaybolmuş gibi özlem duyuyorum ona karşı. Onu özlemem normal bir şey mi? Daha kucağıma alıp kokusunu hissetmeden sanki hep hayatımda varmış gibi. Ona karşı olan sevgimi hiçbir şey ile kıyaslayamıyorum. Hiçbir şey onun önüne geçemiyor. 

D: Evlat sevgisi böyle bir şeymiş işte. Ben de gün geçtikçe daha da sabırsız oluyorum. Artık gelsin diyorum ama daha vaktimiz var. Hem daha...

Defne susmuş ver cümlenin sonunu getirmemişti. 

Ö: Daha ne? 

D: Daha... Bizim daha bir düzenimiz yok ki. Güneş doğduğunda ben bir evi, bir odası, düzenli bir hayatı olmasını istiyorum. 

Ömer derin bir nefes alıp verdi. 

Ö: Merak etme sevgilim. En hızlı şekilde bize göre bir ev bulacağım. Düzenimizi tekrar kuracağım. Sen sadece benim yanımda ol. 

D: Ben sonsuza kadar senin yanında olacağım zaten. Evimiz olsun olmasın, kurulu bir düzenimiz olsun olmasın... Ben hep yanında olacağım. Asla ama asla senden vazgeçmem. Çünkü ben seni evin, araban, gücün veya paran için sevmedim. Ben seni sen olduğun için sevdim. Ömer olduğun için. Benim iyi kalplim, Ömerim olduğun için sevdim. Benim şu anda bize ait bir evmizin olmaması umrumda değil. Biz seninle her türlü mutluyuz. Benim tek düşüncem kızımız. 

Ömer Defnenin elini birkaç kez öptü. 

Ö: Sen böyle beni sevdikçe, ben seni böyle sevdikçe gerisi teferrüat. Sana söz veriyorum sevgilim. Yarından itibaren hiçbir şey eskisi gibi olamayacak. Ömer İplikçi eski Ömeri herkese hatırlattı. Bundan sonra her şey bizim istediğimiz gibi olacak. Söz. Ev de alacağız, güvende de olacağız. Bundan sonra senin tek kafana takman gerek şey kızımız. Başka hiçbir şey. Gerisini bana bırak. 

Defne derin bir nefes aldı. 

D: Bunlar benim hoşuma gitmiyor... Ama kızımız bu şekilde güvende olacaksa yapacak bir şey yok. 

Ömer çarpık gülüşünü yaptı. 

Ö: Kabul ediyorsun yani? Bundan sonra bu konuda kavga yok? 

D: Ben öyle bir şey demedim. 

Ö: Anladım ben.

Dedi gülerek. 

D: Bukadar ıssız bir yerde ne kadar güvende oluruz sence?