Formaliteden Aşk

25. bölüm - Havada Aşk Kokusu Var

Defne odasına gider gitmez yatağa oturdu ve telefonunu çıkarıp Ömer'i aradı.

Ö: Efendim canım.

Sesinin uzaktan geldiğini fark etti. Hala eve varmamıştı demek.

D: Babamla konuştum.

Ömer Defnenin üzgün sesini duyunca burnundan derin bir nefes alıp verdi. Fark etmeden parmakları direksiyonu sıkmaya başlamıştı.

Ö: Ne diyor yine? Üzmüş seni, belli.

D: Sizde olduğumu söyleyince kızmadı ama yarın kına hazırlıklarına başlayacağımızı söyledi. Söyledi yani haber verdi kendince.

Ö: Offff. Ben gerçekten yani...

D: Ya küçük bir ilgi bile gösterip en önemsiz şeyi sorsa bile ben kendimi değerli hissedeceğim zaten. Görmüyor mu artık pes ettiğimizi? Ya bana kızı gibi davransın istiyorum. Çok mu?

Ö: Tabii ki değil. Tabii ki çok değil. Sen bunları hak edecek en son kişisin. Okadar değerlisin ki... Biz babalarımızdan göremediğimiz değeri birbirimizde göreceğiz. Sana söz veriyorum. Belki onların her şeye karışmalarını engel olamayacağım. Düğünü onlar yapacak, biz değil. Ama söz düğünden sonra hiç kimse seni üzemeyecek. O zaman artık birbirimize ait olacağız ve birbirimizden başka hiç kimsenin üzerimizde hakkı olmayacak. Ben yaşadığım sürece tüm hayatımı senin mutluluğuna adamaya hazırım. Yeter ki sen beni sev. Yanımda dur.

D: Ben seni seviyorum. Hem de çok.

Sesi biraz boğuk gelmişti. Hafifçe burnunu çekince Ömer dişlerini sıktı. O adamı öldürmek gelmişti içinden.

Ö: Defne... Defnem.

Derin bir nefes aldı ve arabayı kenara çekip durduttu.

Ö: Lütfen ağlama. Kendimi çok kötü hissediyorum.

D: Bilerek yapmıyorum. İçimden geliyor öyle durduramıyorum kendimi.

Ö: Hadi sil o gözyaşlarını. Kendin için değilse de en azından benim için. Beni seviyorsan şimdi kalk ve yüzünü yıka. Sonra da güzel bir uyku çek.

D: Tamam. Ağlamayacağım. Birazdan yatıp uyumaya çalışacağım. Sen de üzme kendini lütfen. Biraz iyi tarafından bakalım. En azından şu saçma düğünden sonra kimse karışamayacak.

Ömer tebessüm etti.

Ö: Sen üzülmezsen ben de üzülmem. Defne... Orada kalmak zorunda değilsin biliyorsun değil mi? Biz eğer şimdi ilişkimizi açıklarsak kimse karışamayacak. Bak ne diyeceğim. Biz hemen yarın yeni bir ev bulalım kendimize. Sonra da herkese açıklayalım. Birbirimizi seviyoruz diyelim. Kimse seni benden alamaz inan bana. Bizi ayırmalarına izin vermem.

D: Bu söylediklerin kulağa çok hoş geliyor ama arkamızda bırakacağımız enkazları da düşünmemiz gerekiyor. Babam seni gerçekten sevdiğimi anlarsa bizi ayırmaya belki gücü yetmez ama babana yine düşman kesilecek. Birbirine girecekler.

Ö: Sevgilim onlar bizi düşünmezken sen niye onlar için endişeleniyorsun ki? Boş ver onları. Kendine bak. Bana bak. Ben senin için her şeyi arkamda bırakmaya hazırım.

D: Ben de hazırım Ömerim ama... Onların kalbi dayanamaz. Baban zaten hasta. Onların sebebi olmamızı istemiyorum. Sakin olalım bence. Şu düğünü atlatalım. Sonra...

Ömer yüzünü asmış bir şekilde dirseğini kapıya dayamış ve parmakların ucu ile şakağını ovuyordu. Defne susunca dikkatini telefona verdi.

D: Seni boşamayacağım Ömer İplikçi.

Ömer istemsizce güldü. Defnenin de güldüğüne emindi.