Bab 7

153 7 0
                                    



"Apa benda kau buat ni sial!" Aku terkejut dengar jeritan itu. Aku cari dari mana datangnya suara tersebut.

Buk!

Pintu bilikku terbuka. Ada seorang lelaki memakai kemeja hitam dan seluar slack hitam. Dia datang dekat kepadaku. Entah kenapa aku rasa ada yang tak kena. Tapi aku yakin itu ialah bos yang lelaki tadi katakan.

"Kau tak sepatutnya ada dekat sini?" Aik? dia yang culik aku. Dia pulak cakap macam tu.

"Mana lah saya tahu, saya kena culik bukan saya yang masuk tempat ni." Betul kan? Aku kena culik. Bukan aku yang datang tempat ni.

"Ya, aku tahu. Anak buah aku salah culik orang." Macam itu pun boleh? Entah kenapa aku rasa terhibur. Haha.

"Penculik pun salah culik orang ke? Disebabkan awak salah culik orang, saya rasa awak dah boleh lepaskan saya dari tempat ni."

"Aku tak akan senang-senang nak lepas kan kau macam tu. Nanti kau akan buat laporan polis." Bijak! Memang aku akan buat laporan polis kalau dia lepaskan aku.

"Eh, tak akan lah saya nak buat laporan polis. Malas lah, lagi pun awak tak buat apa-apa pun dekat saya. Melain kan culik." Aku masih cuba untuk pertahankan diriku

"Aku tak percaya."

"Suka hati awak lah. Saya nak tanya sikit, awak ke bos dekat sini?" Walaupun aku tahu dia memang bos, tapi tak salah tanya lagi.

"Ya. Kenapa, ada masalah ke?"

"Tak ada saja tanya. Tadi saya tunggu awak 3 jam lebih." Leher aku tunggu masa aje nak patah.

"Tunggu? Kenapa kau nak tunggu aku?"

"Saya nak suruh awak lepas kan ikatan ni, sakit lah. Lagipun saya bukan orang yang awak nak culik tu kan? Jadi tolong lah buka ikatan ni."

"Aku buka ikatan ni, tapi kau jangan cuba-cuba untuk lari kan diri ya. Kalau aku dapat tahu kau nak lari kan diri, apa-apa boleh jadi pada kau." Dia ugut aku!

"Okay."

Selesai dia buka ikatan aku, habis sakit seluruh tangan dan kakiku. Badan aku kebas duduk 3 jam lebih.

"Apa nama awak? Tak akan saya nak panggil awak bos aje."

"Adrean." Wah! nama dia cantik. Aku suka. Suka nama dia lah bukan orang dia.

"Cantik nama awak." Saja lah nak puji, mana tahu dia tergerak hati nak lepas kan aku dari tempat ni.

"Nama kau?"

"Alana. La Zèndra Alana."

"Nama kau pun tak nak kalah."

"Mestilah." Haha, nama aku memang unik. Ibu bapa aku yang berikan. Rindunya lah dekat ibu bapa aku.

____

Jam di tanganku menunjukkan sudah pukul 6:00 pagi. Aku tak makan apa-apa dari semalam. Perut aku dah keluarkan segala bunyi. Tiba-tiba ada orang memasuki bilikku.

"Hai Alana." Orang yang sama panggil aku cantik semalam. Aku masih tak tahu nama dia.

"Hai. Ada apa awak datang sini?" Pagi-pagi buta macam ni cari aku. Aku harap dia bawa makanan. Lapar lah dari semalam tak makan.

"Bos suruh saya bagi awak makan." Yeay! Aku dah tak sabar nak makan ni.

"Nama awak siapa ya? Boleh saya tahu?"

"Mesti lah boleh, nama saya Alex." Alex yang semalam nampak garang, tapi harini nampak macam seorang yang ceria.

"Umur awak berapa?"

"18 tahun. Muda lagi kan." Aku terkejut. Umur 18 tahun dah mula menculik orang.

"Wah! Muda dari saya. Boleh lah kalau kita nak berkawan!" Gembiranya aku bila dapat tahu ada orang yang muda dari aku.

"Boleh aje!" Nampak senyumannya terukir di bibir. Manis.

"Awak tak makan?" Aku cepat simpati dekat seseorang kalau aku makan depan dia tapi dia hanya melihat.

"Dah, saya dah makan tadi. Awak jangan risau." Aku tak cakap pun aku risau.

Sesudah makan, aku membersihkan tempat tersebut. Aku memasuki bilik mandi dan mencuci tangan dan muka.

Cinta Yang Tersakiti [Complete]Where stories live. Discover now