[Part 32]

1.5K 95 1
                                    

ဒီနေ့က ကျွန်မအတွက်တော့ထူးခြားတဲ့နေ့တစ်နေ့။ ကျွန်မဘ၀ရဲ့ပျော်စရာကောင်းတဲ့အချိန်တစ်ခုမှာ ကျွန်မကိုချစ်တဲ့အမေရော အမေ့ကိုချစ်တဲ့လူတစ်ယောက်ရော ကျွန်မရဲ့နှလုံးသားဖြစ်တဲ့"မိုင်"ရော အားလုံးကျွန်မဘေးမှာရှိနေကြတယ်။ နှမြောဖို့ကောင်းတာက ကျွန်မသူငယ်ချင်းတွေတော့ ကျွန်မဘေးနားရှိမနေပေးနိုင်ဘူးပေါ့။ ဒါကိုလည်းအပြစ်ဆိုနေလို့မရဘူးလေ။ လူဆိုတာဘယ်လောက်ပဲရင်းနှီးရင်းနှီး အချိန်ကျလာရင် ခွဲခွာရတာမျိုးလည်းရှိတတ်တာပဲလေ။ ဒါမဲ့ တခါတလေစိတ်ကူးယဉ်ကြည့်ဖူးတယ်။ သိမ့်တို့သာ အနားမှာရှိရင်ကျွန်မဒီထက်ဆယ်ဆပိုပျော်မိလောက်တယ်လို့လေ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါလေ မနက်ဖြန်ဆို မြန်မာပြည်ပြန်ရမှာပဲကို။ အဲ့ကျရင် သိမ့်တို့နဲ့ကြိုက်သလောက်တွေ့လို့ရတာပဲဟာ။ အဲ့လိုပဲတွေးပြီး ဖြေသိမ့်လိုက်ရတာပေါ့လေ။

"သမီး ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ မပျော်ဘူးလား"

မိုး- မပျော်ဘဲနေမလား အမေရယ် ဘွဲ့ရတာကိုမပျော်တဲ့သူဘယ်သူရှိမှာလဲ

"မသိပါဘူးအေ သမီးမျက်နှာကသိပ်မကောင်းဘူးထင်ရလို့"

မိုး- သိမ့်တို့ကိုလွမ်းလို့ပါ အမေရယ် သူတို့သာရှိရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့တွေးမိလို့"

"သူတို့လဲသမီးလိုပဲလွမ်းနေကြမှာပါ ဘာမှတွေးမနေနဲ့ မနက်ဖြန်ဟိုပြန်ရောက်ရင် သွားတွေ့လို့ရတာပဲကို"

မိုး- ဟုတ်ကဲ့ပါ သမီးလဲ‌ ရောက်တာနဲ့သွားတွေ့မလို့စဉ်းစားထားပြီးသားပါ

"ဒါနဲ့ သမီး ဟိုကလေးမရဲ့မိဘတွေနဲ့သွားတွေ့မှာကလေ သမီးတစ်ယောက်ထဲဖြစ်ပါ့မလား အမေလိုက်ခဲ့ပေးလို့ရတယ်နော်"

မိုး- တစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ပါဘူး အမေရဲ့ မိုင်လည်းပါနေတာပဲဟာ

"ဒါတော့ဒါပေါ့ ဒါမဲ့သမီးကတစ်ရက်လည်းနေမှာမဟုတ် သူတို့သဘောတူတဲ့အထိအဲ့မှာနေမှာဆိုတော့ အမေကစိတ်ပူလို့ပါ"

မိုး- မပူပါနဲ့ အမေရယ် မိုင်ကသမီးကိုစောင့်ရှောက်ပေးမှာပါ မိုင့်မိသားစုကလည်း သဘောကောင်းမှာပါ သမီးအမေ့ကိုနေ့တိုင်းဖုန်းဆက်မှာပဲဟာ နော်

ဤမျှသာWhere stories live. Discover now