Badboy's Kid [Part 1]

- 3 -

POV Jason

De volgende ochtend word ik wakker. Niet van mijn wekker, maar van het gehuil van het kleine, blonde jongetje naast me in het bed. Godverdomme, het was geen droom.

"He, stil maar, stil maar." Zeg ik in paniek, mijn vader gaat me vermoorden. Ik zie een koekje op mijn bureau liggen en geef die zo snel mogelijk aan het jongetje in een poging om hem stil te krijgen. Wat heb ik gisteravond in hemelsnaam gedaan?

Ik ijsbeer door mijn kamer en app mijn vrienden dat ze zo snel mogelijk naar mijn huis moeten komen. Dan vallen mijn ogen op een brief op mijn bureau.

Ik lees de brief zorgvuldig door en aan het einde staat mijn handtekening. Ik heb serieus een kind geadopteerd? What the fuck?

"Jason, is alles goed?" Vraagt mijn moeder als ze op mijn deur klopt. Gelukkig heb ik de deur vannacht op slot gedraaid. "Ja, alles gaat helemaal goed hier." Ik kijk naar het jongetje dat van een koekje aan het genieten is, het gaat hier totaal niet goed.

"Was je nou aan het huilen?" Ik verslik mezelf bijna om haar vraag. "Nee, what the fuck, mam. Ik huil niet."

"Oké." Dan hoor ik haar voetstappen langzamerhand verdwijnen. Mijn moeder is altijd heel bezorgd, maar soms is ze net iets te bezorgd. Ik ben een man van twintig en ik kan gerust voor mezelf zorgen.

Het jongetje kruimelt op mijn bed, maar dat is nu wel mijn minst grote probleem.

Het duurde een half uurtje voordat mijn drie beste vrienden hier waren. "Jongens, ik heb een groot probleem." Zeg ik als ik mijn kamerdeur voor ze open.

"Een klein probleem met blond haar zal je bedoelen." Zegt Jordy knikkend in de richting van het jongetje.