Badboy's Kid [Part 1]

- 53 -

POV Emily

"Dat is niet iets wat jij zomaar kan bepalen, Jason." Boos stap ik het bed uit en trek de eerste beste joggingsbroek aan die ik zie. "Oké, ik had het niet zo moeten brengen."

"Ik wil met jou voor dit kindje zorgen." Zegt hij als hij zijn hand op mijn buik legt. "Ik weet het niet hoor, Jason. We zitten net met Luke," ik stop even om mijn tranen in bedwang te houden, "en dit is niet wat mijn ouders wouden."

Jason pakt mijn hand vast en wrijft eroverheen. "Ze zijn trots op je, Emily. Dat weet ik honderd procent zeker." Die woorden braken me. Ze braken me in meer dan een triljard stukjes. "Wat als ze dat nou niet zijn?" Zeg ik huilend.

"Ik weet het zeker en anders ben ik er nog die je kan vertellen hoe trots ik op je ben." Zegt hij met een glimlach. "Ik ben zo fucking trots op jou, Emily." Zijn hand ligt nu op mijn wang en hij veegt een traan weg.

Mijn lippen druk ik op die van hem. Ik wil hem wel geloven, maar ik kan het niet. Mijn ouders wouden dat ik zou gaan studeren, een goede baan zou vinden en daarna zou trouwen met een eerlijke, goede man. Ik zou een mooi huis hebben, daar zouden onze kinderen dan rondspelen. Wat is dat een ongelofelijk stom idee.

Het is Jason met wie ik samen wil zijn.

Mijn hand glijdt onder zijn shirt en ik voel zijn buikspieren. "Emily." Ik trek zijn shirt over zijn hoofd en leg mijn vinger op zijn lippen. "Niet nu."

Ook ik trek mijn shirt uit en ga dicht tegen hem aanstaan als ik mijn lippen weer op die van hem druk. Ik bijt op zijn onderlip wat hem laat glimlachen. "Oh hou op hoor." Lach ik terug.

Ik duw hem op het bed en ga bovenop hem zitten met mijn benen allebei aan een andere kant. Mijn hand leg ik op zijn borst en mijn haar gooi ik over mijn schouder. "Ik weet dat je me wilt."

"Je bent leuk als je zelfverzekerd ben." Zegt hij met een grijs. Zijn lippen omvangen binnen enkele seconden mijn tepels en een zachte kreun kan ik niet onderdrukken.