Badboy's Kid [Part 1]

- 47 -

POV Emily

Hij draait zich naar me om en barst dan in tranen uit. Even sta ik verstijfd toe te kijken naar de badboy die voor mijn neus staat te huilen als een kind waarvan het ijsje net op de grond gevallen is.

Zodra ik besef wat er gebeurd, ren ik naar hem toe en sla mijn armen om me heen. "Ze was hier echt Emily." Zijn betraande ogen staren me aan. "Je moet me geloven." Ik zie een soort angst in zijn ogen. Alsof hij binnen enkele seconden helemaal verwilderd is.

"Ik geloof je, Jason." Ik druk zijn hoofd tegen mijn borst aan en leun met mijn kin op zijn hoofd terwijl ik hem probeer te troosten.

"Het komt goed. Ik ben hier." Dan zakt hij op de grond en ik kan niets anders doen dan ook op de grond zakken en hem troosten.

Ik zie ondertussen de mensen uit de zaal vertrekken. Ze lopen vlak langs ons en sommige tonen hun medeleven door te vragen of alles goed gaat. "Ja hoor, bedankt." Anderen staan een moment stil en lopen dan snel verder.

"Papa mama." Ook Luke komt op ons afgerend en knuffelt ons. "Hey mannetje." Zegt Jason terwijl hij zijn tranen droogt. Monika en Lars staan in de deuropening naar de rechtszaal.

"Zullen we naar huis gaan, Jason?" Vraagt zijn moeder zachtjes.

Jason staat op en veegt zijn tranen weg. "Huis ja!" Gilt het kleine jongetje uit.

Ik pak Jason's bovenarm vast, maar hij schudt me van hem af. "Nu even niet, Emily."

In de auto is het enorm stil, niemand weet iets te zeggen. Tegen Jason aanleunen durf ik niet, ik ben bang voor de afwijzing. Bang dat hij zegt dat hij niet wilt dat ik tegen hem aan lig.

Mijn hoofd leg ik dus maar tegen het raam aan en ik staar naar buiten. Wat heeft die Cindy in godsnaam met Jason gedaan?

Ik weet dat ze zelfmoord gepleegd heeft, maar hoe kon ze dan daar staan? Ze was daar echt, ik heb haar gezien. Ik sluit mijn ogen voor een moment. Dit had een mooie dag moeten zijn, maar het is heel anders gelopen.

Thuis loopt Jason dan ook meteen naar boven. Hij lijkt verslagen en kapot gemaakt. Ik wil hem volgen, maar iets in me zegt dat hij even wat tijd nodig heeft.

In de keuken zet ik een kop thee. "Ze was daar," zeg ik als ik voetstappen achter me hoor, "waarom zeggen jullie dat ze dood is als ze dat niet is?"

De vader van Jason schraapt zijn keel. "Omdat we niet willen dat hij weer terugvalt."