Badboy's Kid [Part 1]

- 49 -

POV Emily

Lieve Jason,

Sorry, dat je er zo achter moet komen, dat is alles wat ik op dit moment tegen je kan zeggen. Het spijt mij, terwijl jij het probleem bent.

Jij bent degene die mij altijd zo gelukkig maakte, Jason. Je leuke koppie en je geweldige lach. De zoon van de mogelijke toekomstige burgemeester, zo onschuldig.
Degene die me liet lachen door een flauwe mop te vertellen als ik verdrietig was.
Degene die me elke ochtend een sms stuurde om me goedemorgen te wensen en zelfs voor het slapengaan kreeg ik een sms'je. Maar waar waren die sms'jes de afgelopen tijd? Je egoïsme kostte me mijn leven.

Vijf maanden lang weet ik nu dat ik zwanger ben, zwanger was. Als snel kreeg ik een dikke buik en werd het overduidelijk dat ik, een minderjarige, zwanger was van Jason Bennett: de concurrent. Dat kon gewoon niet.

Ik was niet van plan het kind te houden, nee absoluut niet zelfs. Mijn ouders hebben me maanden lang naar een boerderij in de Veluwe gestuurd zodat ik daar mijn kind kon krijgen. Het was al te laat voor een abortus en adoptie zou de enige optie voor mij zijn. Want welke man wordt nou burgemeester als zijn bloedeigen dochter van zeventien een kind zou krijgen?

Ik had een plan: ik zou bevallen, mijn kind meteen afgeven aan het weeshuis van ons dorp en daarna naar mijn ouderlijk huis gaan om een einde aan mijn leven te maken. Maar het liep net iets anders: ik besloot deze brief nog voor jou te schrijven. Waarom weet ik ook niet, misschien omdat ik vind dat je het verdiend? Geen idee.

Mijn ouders schrijf ik er geen. Geen idee hoezo, misschien omdat ik hun hart niet wil breken. Ik wil ze niet laten weten hoe ik me de afgelopen tijd echt voelde. Dat kan ik ze niet aandoen.

Maar ja, de vijf maanden gingen snel voorbij als je afgezonderd bent van de buitenwereld. Ik had geen enkel contact meer met mensen, alleen met mijn ouders en de mensen van de boerderij. Maar mijn vader vertelde me dat jij, JA UITGEREKEND JIJ JASON BENNETT, me had laten vallen. Toen hij je vertelde over de baby heb je mij in de steek gelaten. En dat ga ik nu ook doen.

Je had me kunnen opzoeken, maar dat deed je niet. Want wat moet een achttienjarige jongen nou met een baby? Precies.

Waarom ben je zo'n egoïstische klootzak, Jason Bennett? Kon je niet één keer aan anderen denken in plaats van jezelf? Ik zou je moeten haten, maar ik kan het niet. Ik wil je alleen nog maar bedanken, bedankt voor het verwoesten van mijn leven, Jason.

Love you xx Cindy