Epilogue

19.5K 473 252
                                    

Pumikit ako habang nakangiting dinadama ang maalat na hangin ng Batanes.

Fudge, this is life.

I giggle as I opened my eyes. I steady my gaze to the cerulean color of the sea as the sunlight reflected on it. Mukha itong kumikinang sa ilalim ng araw. Napakaganda.

This is indeed life.

I live for this view.

I will never leave this place.

I smile as I continue to admire the flawless view.

Akalain mo nga naman? It's been ten years already.

It was ten years of surreal and golden memories.

It was indeed a hell of a roller coaster ride and it was worth a priceless smile.

Right after that night, when I rejected Hue's marriage proposal, hindi na niya ako tinigilan. He was a great player against the game of winning my heart.

He knew how to get me.

True to his words, he will never be Sullyvan Huego Barameda for nothing.

He will never give up without giving an unbeatable fight.

Araw-araw niya akong kinukulit sa aking apartment para bigyan ng bulaklak at chocolate. Halos magka-diabetes na nga ako, eh. Hindi lang kasi 'yung chocolate ang sweet-- siya rin. Pinagluluto niya ako, kahit na lagi ko iyong binabalik sa kanya, araw-araw niya pa rin akong dinadalhan. May mga oras pa nga na siya ang naglilinis ng apartment ko kapag umaalis ako. Hindi ko alam kung paano siya nakakapasok doon.

Kahit na ipagtabuyan ko pa siya, hindi pa rin talaga siya tumigil. Hindi niya ako sinukuan. Hindi siya napagod. He is a boomerang. Iyong kahit na itapon mo at sabihan ng masakit nang paulit-ulit, babalik at babalik pa rin talaga sa 'yo.

He has this power of insisting. The power of making you be under her spell up until you realized that you are already on his point of no return.

Para siyang Doctor, kaso ang pinagaling niya sa akin ay ang puso kong puno ng negative thoughts. Those days, he was the surgeon who eluded all of my doubts and fear inside my heart. Pero ang kapalit noon, hindi niya ako binigyan ng space.

He made me realize that sometimes,  we don't need space. Sometimes, what we need is that someone who will fill the space that we want with their unconditional love. Sometimes, splitting up is not the only choice. Most of the time, letting yourself be in love with someone whom you genuinely love might be the only path to mend your broken soul.

There was this moment na ako na lang ang napagod at nagsawa sa kaka-reject sa kanya. That time, para akong nasa isang building at nakatayo sa edge ng rooftop, siya naman ay nag-aabang sa akin sa ibaba para mahulog ako sa kanya. Kahit ano naman kasing gawin ko, mahuhulog at mahuhulog pa rin namang muli ang loob ko sa kanya kaya wala na akong choice, tinalon ko na siya.

Naging kami uli and that was the greatest decision that I've ever made.

"Mommy!" Napalingon ako nang marinig ko si Luna. She is running towards me.

"Watch your fucking steps, baka madapa ka!"

I scowl at Hue who is carrying Luno on his arms. He just shrug at me as if cussing infront of our children is nothing.

Yes, nagkaanak kami. Kambal sila. We named them Luno and Luna. Today is their 5th birthday.

Nakuha ni Luna ang pagiging adventurous ni Hue. Napakakulit niyang bata. Si Luno naman, nakuha niya ang pagiging introvert ko. Pero malala iyong kanya, sobra siyang mahiyain. Baliktad na baliktad sila ng kanyang kambal.

Kismet's Perfect FiascoWhere stories live. Discover now