The Lady in the Chronicles (OU:LNMEH #1)

Chapter 10: Buried Emporium

Ilang sandali pa ay bumaba na sila sa lugar na sunod nilang destinasyon. Tahimik. Tanging buga lang ng malamig na hangin ang naririnig ni Minikki. Maging ang mga pagaspas ng mga dahon mula sa puno. Saglit pa ay napagtanto na ni Minikki kung nasaan sila. Sa sementeryo.

Agad na nagsitayuan ang mga balahibo ni Minikki. "Ina, bakit tayo narito?" tanong niya. Puno man ng pagtataka ay sinundan niya ang kaniyang ina papasok dito. Ramdam ni Minikki ang kaba dahil naglalakad sila sa pagitan ng mga lapida.

"Tulungan mo ako," sambit ni Kireina. "Itulak mo 'yong lapida." Napatingin si Minikki sa mataas na pader na animo'y isang apartamento ng mga patay.

"H-ha? Ina, seryoso ka?" apela ni Minikki. "Bakit itutulak?"

Lalong lumakas ang kabog sa dibdib ni Minikki dahil hindi niya gustong hawakan ang lapida na nasa harapan niya ngayon. Napatingin siya sa nakasulat sa lapidang nasa harap niya. Mas lalo siyang nakaramdam ng takot nang makita ang nakaukit na pangalan dito maging sa katapat na lapida ng kaniyang ina. Nandoon ang kaniyang pangalan.

"I-ina! Bakit ganito? Bakit may pangalan natin? Hindi pa naman tayo patay!"

Ngunit imbes na pansinin si Minikki ay nagsalita ito. "Pagkabilang ko ng tatlo, itulak mo ang iyo," utos ni Kireina.

Napapikit si Minikki. Nakatuon na ang kaniyang mga palad sa ibabaw ng lapida. "Isa...Dalawa...Tatlo!"

Buong lakas na itinulak ni Minikki ang kaniyang lapida at tila ba parang may nag-click doon.

"Atras."

Nagpapagpag ng kamay si Minikki at pilit na kinakalimutan ang nangyari. Nagulat siya nang biglang lumubog ang mataas na pader kung nasaan ang mga lapida nila. Kasunod no'n ay bumukas ang lupa na kaninang kinatatayuan nila. May hagdan pababa. Doon siya hinila papunta ng kaniyang ina.

"Ina, wala bang mabilis na paraan para makarating sa Buried Emporium?" bakas ang takot sa tono ng pananalita ni Minikki. Tila ba gusto niya nang umatras sa nakakapanindik na pangyayari na kanina niyang nasaksihan.

Naramdaman niya ang butil ng malamig na pawis sa pisngi at leeg niya. Para siyang hihimatayin.

Nakita niyang ngumiti ang kaniyang ina at patuloy itong naglalakad. Agad na natanggal ang kaba ni Minikki nang makita niya ang nasa ilalim ng sementeryo.

"Nandito na tayo sa Buried Emporium," bulalas ng ina ni Minikki.

Minikki's jaw dropped in amazement. There are no words to express what she feels inside. The overflowing joy was striking on her face as she saw a bunch of people in the emporium. Some are wearing the university uniform lurking around the market. Some younger students were playing around. There were also teenagers who were talking with each other while laughing.

Hindi maiwasan ni Minikki na mapaluha sa saya at makaramdam na napakaswerte niya dahil nabigyan siya ng pagkakataong makapunta sa ganitong lugar. Akala niya'y puro pasakit na lang ang mararanasan niya sa buong buhay niya.

"Ano pang hinihintay natin? Mahaba pa ang listahan ng kailangan nating bilhin," sambit ni Kireina bago isinakbit sa kaniyang braso ang kamay ng anak.

Halos mangawit ang leeg ni Minikki sa pagmamasid. Inililibot niya ang kaniyang mga mata sa mga matataas na building na may iba-ibang disenyo.

Pumasok sila sa isang shop. Napangiti si Minikki nang makita niya ang mga naka-display na uniforms.

"Welcome to Regalia!" pagbati sa kanila ng isang lalaki. "First year?" tanong pa nito.

"First year," sagot ng ina ni Minikki.

"K-kireina?" Lumabas ang lalaki mula sa estante at niyakap ang ina ni Minikki habang nakangiti. "It's been a long time! How come you're back?"