The Lady in the Chronicles (OU:LNMEH #1)

Chapter 49: Traitor in Disguise

Minikki was occupied by a lot of thoughts. Now that Miss Evergreen mentioned her father, she began to think about where would his father be, what he looked like, and if her father knew about where her mother would be.

"Minikki, maaari ka nang magpahinga. Halika na," pagyaya ni Miss Evergreen sa kaniya. Sumulyap naman ng tingin si Minikki kay Darwin na ngayon ay wala pa ring malay ngunit bumalik na ang balat sa dati nitong kulay.

"He'll be fine. Hopefully tomorrow, magising na siya. Bahala na ang defenders na magbantay sa kaniya rito. Lumabas na tayo."

Gusto mang hintayin ni Minikki ang paggising ng kanilang presidente ay mas pinili niyang sundin na lamang ang guro. Lumabas sila sa healing ground at doon lamang niya napansing gabi na. Wala na rin ang mga guro at ang miyembro ng Alpha Team.

Sabay na bumalik sa Dreamers Lodging House si Minikki at si Miss Evergreen. Napabuntong-hininga siya nang wala siyang madatnan sa kwarto. Tama. Mag-isa na nga lang pala siya. Wala na ang kaniyang ate Alondra. Wala nang sasalubong sa kaniya sa pag-uwi at magyayayang kumain.

Unti-unti na namang nakaramdam si Minikki ng lungkot at alam niyang hindi siya makakatulog kung kaya't napagdesisyunan niyang lumabas muli. Hinayaan niya ang kaniyang mga paa na tahakin ang Blue Graveyard kung saan naroon nakalibing ang roommate niya.

Pero hindi pa man siya nakakalapit nang makita niya ang isang lalaking nakaupo sa lupa habang hawak-hawak ang lapida ni Alondra. Si Theo.

"Kuya Theo," pagtawag ni Minikki sa lalaki nang tuluyan niya na itong nilapitan. Agad na pinunasan ni Theo ang kaniyang pisngi at tumayo para harapin ang dalaga.

"Minikki, ikaw pala," bati nito habang inaayos ang kaniyang sarili. Tumikhim pa ito na para bang hindi ipinapahalata na lumuluha siya kanina.

"Kumusta ka, kuya Theo?" tanong ng dalaga kahit na kita niya namang hindi maayos ang kalagayan nito. Gusto niya lang makasiguro sa nararamdaman ni Theo.

Pilit na ngumiti ang lalaki tsaka tumingin kay Minikki. "Surviving." Ibinaling niyang muli ang atensyon sa lupa. "But I think I won't take long."

Napalunok si Minikki bago ipinunta ang mga mata sa kawalan. "Bakit? Nagsisisi ka ba na hindi mo siya pinili?"

"A part of me, yes, but the majority is regretting pushing through our relationship. I shouldn't have talked to her in the first place. This wouldn't happen if I suppressed myself," pag-amin nito.

Minikki exhaled trying to release the tension inside her chest but it became heavier now that they were talking about this thing. Naaawa rin siya sa lalaki ngunit hindi niya maialis sa kaniyang kalooban na sinisisi niya ito sa nangyari. Kung pinili lang sana ni Theo si Alondra, baka naiwasan nila ang pagkamatay nito.

"And I don't know what to do now to appease the guilt inside me. I should man up but I have no strength to move forward. I want to punish myself but I don't know if it would be enough."

"Hindi magiging masaya si ate Alondra kung parurusahan mo ang sarili mo. Kailangan mong magpakatatag, kuya Theo. Hahanapin pa natin ang pumatay sa kaniya."

Minikki bit her lip and tried to stop her tears. Mapait. Sa bawat pikit ay naaalala niya ang mukha ni Alondra at ang mga araw na pinagsamahan nila. Kung siya ay labis labis na nasasaktan paano pa kaya ang ginoong nasa harap niya. Gusto niyang intindihin ito dahil wala na rin naman siyang magagawa para maibalik ang dati. Ang nangyari ay nangyari na. Sa pagkakakilala niya kay Alondra, sigurado siyang hindi rin nito gustong mahirapan pa si Theo. At hindi rin nito nanaising sumama ang loob ni Minikki sa kaniyang nobyo. Mas mabuting ituon na lamang nila ang kanilang atensyon sa paghahanap sa may sala sa pagkamatay nito.