The Lady in the Chronicles (OU:LNMEH #1)

Chapter 39: Long Time No See

Sa isang iglap napunta si Minikki sa kwarto niya. Hindi sa Dreamer's lodging house kundi sa kwarto niya sa labas. Nasa ibabaw siya ng kaniyang kama. Nakaupo habang patuloy na umiiyak. Hindi niya maatim ang kaniyang nasaksihan kanina. Naglaho ang roommate niya sa kaniyang harapan at hindi niya alam kung buhay pa ba ito pagkatapos ng nangyari.

Lalong sumakit ang puso niya nang maalala ang kaniyang sitwasyon. Ang dahilan kung bakit pinalalayo ni Professor Gener si Minikki kay Haylan. Tila ba alam niyang ganoon din ang kahahantungan niya kung sakaling lumalim ang pagtingin niya sa lalaki at ayaw niyang mangyari iyon sa kaniya. Ayaw niyang piliin ang taong hindi siya pipiliin sa huli.

Ilang minuto pa siyang humagulgol sa pag-iyak hanggang sa napagod na ang kaniyang mga mata na maglabas ng mga luha.

Unti-unti niyang napansin na wala siya sa Occoii University. Napabalikwas siya nang makitang nasa kanilang bahay siya. Muli niyang binalikan kung anong nangyari kanina sa Grand Office upang alamin kung paano siya napunta rito ngunit hindi niya iyon masyadong maalala pagkat masyado siyang nakatuon sa pag-iyak.

Tumayo siya at nagmadaling hanapin ang kaniyang ina. Tinawag niya ito ngunit walang sumasagot. Lumabas siya upang tingnan ang kabilang kwarto kung naroon ba ang kaniyang ina ngunit wala ito.

Napahawak siya sa kaniyang bibig nang bumungad sa kaniya ang magulong kwarto at ang mga patak ng dugo sa sahig.

Kaba ang bumalot sa dibdib ni Minikki habang naglalakad papalapit sa mga dugong iyon. "Bago pa," wika ni Minikki habang pinipigilan ang paghikbi. Hindi niya maiwasang makapag-isip nang masama.

Inikot niya ang kanilang buong bahay ngunit wala ni anino ng kaniyang ina ang tanging naiwan lang sa kama ng kaniyang ina ay ang isang litrato. Luma na at halos mabura na ang mukha ng lalaking naroon. Hindi nagdalawang-isip si Minikki na kunin iyon bago muling lumikha ng liwanag upang maging lagusan papunta sa bahay ng kaniyang Lola Alyana at Lolo Julian ngunit maging sa bahay na iyon ay walang tao. Lalong namuo ang takot sa kaniyang dibdib.

"N-nasa'n na sila ina? Kinuha na ba sila ng PNG?" wika ni Minikki sa kaniyang sarili habang hawak-hawak ang dibdib, hinahabol ang hininga. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya. At lalong nakakagulo sa kaniyang isipin na maaaring tama siya—na kinuha na ng persona non grata ang pamilya niya ngayon pang alam na ng mga ito ang kaniyang pagkatao, na siya ang babaeng nasa cronica.

Minikki can't hide the fact that she can feel the anger deep inside her. Now that her family is nowhere to be found. The fact that she doesn't know where to start to find them somewhat makes her crazy even more.

She can't stop asking herself why all of a sudden, people close to her vanished in an instant. She felt so frustrated about it but all she can do is cry.

Kahit anong pilit niyang pakalmahin ang sarili ay hindi niya magawa. She even tried summoning light and portal to get her into different places but all she found was herself alone.

Lumipas ang ilang minuto nang magdesisyon na lamang siyang bumalik sa Occoii University para puntahan si Professor Gener at sabihin ang tungkol dito. Wala siyang ibang paraan kung hindi ang humingi ng tulong sa loob.

"Kailangan kong makabalik agad," wika niya bago muling lumikha ng lagusan ngunit walang lumabas na puting liwanag mula sa kamay niya. Napapikit siya sa inis. Dahil sa bugso ng damdamin kanina, hindi niya namalayang nagamit niya na pala ang lakas niya. Ngayon lang din nagiging malinaw sa kaniyang nanghihina na ang kaniyang katawan.

Minikki heaved a sigh when she noticed where she is. Kung hindi lang siguro siya umalis sa bahay ng kaniyang lolo at lola, magagamit niya ang Dark Tunnel para makabalik.

"Minikki?"

Doon napagtanto ni Minikki kung nasaan siya—nasa Samiana High. At ang tumawag sa kaniya ay ang matagal niya nang hindi nakikita na si Jeremiah Nicolei.