Melez ϟ Kampı

vii » hallucination

7. BÖLÜM (SANRI ~)

"Bugün için izinlisin Hyejeong. Seni doktora götürüyorum."

"D-doktor mu? Ne doktoru?"

"Ruh ve sinir hastalıkları doktoru."

"N-ne? Beni deli doktoruna mı götürüyorsun?"

"Evet oldu işte. Babam artık beni deli zannediyor" diye düşündü Hyejeong.

"Kızım nerden çıkarttın onu ne deli doktoru... Psikiyatrist işte yani."

"Baba... Gerek yok."

"Hyejeong babanı dinlesen iyi olur." dedi müdür araya girerek.

Hyejeong müdürün odasında olduklarını unutmuştu. "Peki." dedi sessizce ve müdürün odasından çıktılar.

"Baba gerçekten gerekli değildi bu... Ben iyiyim. Gerçekten."

"O yüzden mi geceleri gözüne uyku girmiyor? Bunun sebebini öğrenmemiz bir çözüm bulmamız gerek."

Hyejeong oflayıp mecburen babasının isteğini kabul etti ve beraber psikiyatristin yolunu tuttular.

♧♧♧

"Bu kabuslar tam olarak ne zaman başladı?"

"İki haftadır böyle."

"Seni çok etkileyen bir olay mı oldu?"

"Hayır bir şey olmadı."

"Beyefendi izin verin kızınız konuşsun."

Hyejeong sessiz kaldığı için babası onun yerine sorulara atlıyordu.

"Ah... Özür dilerim."

"Evet Hyejeong?" diye sordu doktor.

Hyejeong başını hayır manasında sallayıp "Bir şey olmadı." dedi.

"İnsanlar kabus görebilir, bu normal bir durumdur. Ancak bu durum günlerce sürmez. Eğer sürüyorsa psikolojik bir sorun var demektir. Seni çok etkileyen, seni üzmüş ve ya korkutmuş bir olay yaşamış olmalısın. İnsanlar yaşadıklarından ister istemez etkilenir ve bu durum rüyalarına yansır. Hatta bazen... Rüyada olmasalar bile bazı şeyler görürler. Biz psikolojide bu duruma sanrı diyoruz."

"Sanrı mı? A-ama neden ki? Hyejeong'un başına ne gelmiş olabilir ki?" diye sordu babası.

"Bilemiyorum. Kızınızla özel konuşmam en iyisi. Anlaşılan böyle konuşmaya niyeti yok."

Babası "Peki." diyerek onayladıktan sonra odadan çıktı.

"Evet söyle bakalım Hyejeong nedir seni bu kadar geren durum?"

"Hiç."

"Anlatmaktan çekiniyor musun?"

Hyejeong başını hayır manasında salladı. "Anlatsam beni tımarhaneye kapatırsınız." diye geçirdi içinden.

Doktor uzun bir süre uğraş vermiş olsa da Hyejeong ona hiçbir şey anlatmadı. 

"Sana bu ilaçları yazıyorum. Çok fazla bir etkisi olmaz ama en azından biraz uyumana yardımcı olur. Sana esas yardımcı olacak şey derdini anlatmak... Ama sen bunu istemediğin için bu haplarla yetineceksin artık. Eğer fikrini değiştirip biriyle konuşmak istersen ben buradayım. "

"Peki teşekkürler." dedi Hyejeong ve odadan çıktı. 

Babasıyla beraber eve dönerlerken "Bunu sana sormayacağım demiştim ama... Gerçekten bir sıkıntın var. Eve gelmediğin gün ne oldu?" diye sordu babası.