AĞA [TAMAMLANDI]

elli iki │Yaban Gülü │

Ve geldim!

Bölüm ithafı biriciğim feyzafatma için ♥ Umarım beğenirsin meleğim ♥

İthaf isteyenler buraya satıriçi yorum olarak bıraksınlar, ilk yorum yapana ithaf ♥

Wattpad İnstagram Hesabı: dilanaladagg

Kişisel İnstagram Hesabı: dilanaladag_

Keyifli okumalar canlar♥ 

Bölüm şarkısı ile okumayı unutmayınız ♥

HAZAR KOÇMAN

| B Ö L Ü M 52 |

Bakışları donuk. Dudaklarına sirayet etmeye meyledememiş gülümsemeler havada asılı duruyordu. Kimsesizliği mesken edinmiş ruhu, etrafını sarmış olanlar ile kendisini rahatsız hissediyordu. Bunca şeye nasıl katlandığını sorgulayan aklına verebileceği tüm cevapları tüketmişti dili. Kimseyi görmek ve duymak istemiyordu. Gözleri yaşadıklarının ağırlığı ile etrafına baygın bakışlar atmaktaydı.

Olmuştu. Hep kaçtığı ve saklanmaya çalıştığı gerçek pat diye önüne konulmuştu. Başkalarının hatalarını telafi etmeliydi. Çünkü o telafiden kaçacak olsa ağabeyi ebediyete gidecekti.

Ebedi bir ölümün yerine ruhani ölümlerin tercih edildiği topraklarda doğmuştu Berfe. Şimdi ondan beklenildiği gibi ruhunu gömmüştü bir toprak parçasının en dibine. Oraya gömdükleriyle vedalaşmamıştı bile.

Çocuk olan ruhuna bir Fatiha dahi okunmayacaktı. Artık yalnızca yaşadığını bilecektiniz. O öyle ağabeyi ve yengesi gibi bir aşka tutulacağını hiç zannetmiyordu. Milyon da bir rastlanırdı ona. Böyle bir şeyi hayal etmek kendisine yapacağı en büyük haksızlık olacaktı.

Ömrünün sonuna kadar bir adama tutsak edilmişti. Ve bu ebedi tutsaklık onun sonu olacaktı.

Elleri titrerken birkaç kelam karalamak istedi kâğıda. Fakat gözlerine dolmuş yaşlarla terk etti masasını. İçinden yazmak dahi gelmiyordu. Benliği tüm acıları sahiplenmiş onları bir kâğıda bile dökmesine izin vermiyordu. Kendi kendini zehirleyen akrep misali, kendi içindeki zehirde boğulacağını hissetti.

O an anladı. Hayalleri gözlerinde kalmıştı yalnızca.

***

Deran ve Afran yatakta yan yana uzanmaktaydılar. Sessizlik aralarına girmiş en büyük günahtı sanki. İkisi de tek kelime edemez olmuşlardı. İkisi de bugünden sonra ne diyeceklerini bilemez olmuşlardı. Kim konuşsa bütün günah onun boynuna dolanacakmış gibi hissediyorlardı. Sussalar çok farklıymış gibi...