Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kızıl ve kasvetli ülkenin ruhumu sömürüşünü puslu bir camın ardından izliyordum.
İki bölgenin acımasız, kötü ruhlu liderleri tüm uzuvlarıma asılıyordu. Ancak benim için en bitirici darbeyi içimde gizlediğimi artık kendime itiraf etmekten çekinmiyordum.
Görkemli Lavangos şatosunun penceresinden birer karınca kadar küçük görünen insanları izlerken, bunu dün geceden sonra bir kez daha kabul etmiştim.
Dün gece, yabancının üzerine kustuktan hemen sonra...
Müzik susup insanlar etrafımıza toplandığında, yabancının göğsüne isabet eden kusmuk çizmelerinin üzerine damlıyordu. Beni kollarından yavaşça indirmiş ve hiçbir şey olmamış gibi sakin kalmaya devam etmişti. Kimliğini açık etmemek için derhal salonu terk etmesi gerekiyordu ama o beklemediğim bir şekilde yakınındaki görevliye dönerek, "Ona ısırgan çayı götürün, içine bir parça da papatya sapı koyun." diye emretmişti. Ardından da kalabalığın arasına karışarak gözden kaybolmuştu.
Etrafımdakilerin yoğun ilgisiyle birlikte şatonun geniş ve konforlu odalarından birine çıkarılmıştım. Üzerine kustuğum adamın bir lider olduğu kimse tarafından bilinmiyordu. Herkes ülkelerine yeni bir can kazandıracak olan kadının sağlığı için endişelenmişti. Lord Steven ve Leydi Diana'nın ısrarları sonucu geceyi şatoda geçirirken, yatmadan evvel getirilen ısırgan çayına uzunca bir süre dokunmamıştım. Hiç kuşkusuz içeriğini biliyor olmak beni uzak tutmaya yetmişti ama bir noktadan sonra artık mide bulantım had safhaya ulaştığında, papatya kokan çaydan iki yudum alabilmiştim. Kısa süre içerisinde mide bulantım tamamıyla dinmişti.
Deliksiz uyuduğum uykunun ardından şimdi pencerenin dibinde, uzun süredir yaptığım gibi bir çıkış arıyordum. Lenoran ve Kimpras da bulamadığım çıkış Lavongos eyaletinde olabilirdi. Benim durumumda biri için bu ihtimale tutunmak kaçınılmazdı.
"Günaydın Rozelin."
İsmim seslenilene kadar içeri birini girdiğini fark edememiştim. Kapıya döndüğümde, leydi Diana'nın zarif varlığının odayı doldurduğunu gördüm. Gülümseyerek yaklaştı. Ufak tefek ve sevimli görünüyordu.
"Sana böyle hitap edebilirim, değil mi?"
Gülümsemesine karşılık vermeye çalıştım ama ne kadar başarılı olabildiğimi anlayamadım. "Evet. Günaydın."
