KIZIL GECE +18

33. BÖLÜM: "Kabuk Tutmayan Yaralar"

Selam.

Upuzuuun bir bölüm oldu. Satır arası yorumlarınızı ve oylarınızı bırakmayı unutmayın olur mu?

Interstellar ~Main Teheme

Mabel Matiz~ Sarışın

Keyifle okuyun.

🖤

Biran'dan...

Tüm gece sırtını izledim. Tüm gece bir türlü düzene girmeyen nefesini dinledim. Uyuyamıyordu, farkındaydım ve aynı farkındalığın onun işe yarar beyninde gerçekleştiğinin de farkındaydım. Hiç hareket etmemişti. Aklından geçenler şüphesiz yine şeytana pabucunu ters giydirecek cinstendi. Günün sonunda onu yine dizginlemem gerekecekti. Şimdi kalkıp bana dönse ve içinden geçenleri yüzüme haykırsa, karşısındaki varlığım bir maldan fazlası olmazdı. Gerçeği Nerin denen o kadından duyduğumda, uzaklaşmış ve kabullenmiştim. Parçalanmış ve şükretmiştim. Fakat aynı gerçekleri karşımdaki sarışından duymak o kadar kolay değildi. O noktada bir boklar dönüyordu. Elim kolum bağlanıyor, ülkenin en acınası adamı olup çıkıyordum.

Bebeğim yaşıyordu. Bebeğim, gördüğüm ilk an kabusu olmaya and içtiğim o kadının bedeninde yaşıyordu.

Bana ülkemi yaktıracak bu gerçek, Rozelin'i düşününce yalnızca şükür ve öldürücü bir intikam sebebi olup çıkmıştı.

Mecbur bırakıldıkları, onun gibi bir güçlü bir kadının bile kaldıramayacağı kadar aşağılık şeylerdi. Ona her baktığımda, taşıdığı bebeği değil önce bunu görüyordum. Bu durum, gerçeği öğrendikten sonra da değişmemişti. Bir de aklıma her geldiğinde kendime küfür etmeme sebep olanlar vardı; baştaki çırpınışları, kendini anlatma çabası, yıkılmaz duruşu ve o duruşu altındaki hikaye. O hikayenin bir ucunda olmaktan duyduğum utanç, ona karşı sergilediğim tavırdan duyduğum utanca benziyordu. Bunu ne sarışınla paylaşmamıştım.

Bilmesine lüzum yok. Çünkü ben, onulmaz herifin tekiydim.

Sabaha doğru arkadan incecik görünen bedeninin büzüldüğünü gördüm. Kulübenin düşen ısısının ancak farkına vararak ayaklandım, verebileceği tepkileri düşünmeden ona yaklaştım. Ayağının ucundaki örtüyü üzerine çekerken, kapalı gözlerinin sahtekarlığı dudaklarıma silik bir hareketlilik bıraktı.

Dışarıda biraz dolandım. Birkaç sigara yaktım. Uyanır uyanmaz bir şeyler yemek benlik değildi ama onun acıkmış olabileceğini düşündüm. Dün Mirel telsizden üç kez Rozelin'in nasıl olduğunu sormuştu. Dördüncü kez cızırdamasını önlemek için kapattığım telsizi açtım ve yiyecek bir şeyler getirmelerini emrettim. Kısa bir vakit sonra istediklerim bir tepsinin içinde elimdeydi. İçeri girdim, tahmin ettiğim gibi uyanıktı. Yüzüne fark edemeyeceği kadar kısa bir bakış attığımda, şiş gözlerinden az da olsa uyuduğunu anladım. Aç olduğunu da.