Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dayanma gücümün tüm katrelerinitükettiğim en son noktaydı.
Bir an da her şey; tüm sesler, tüm görüntüler ve tüm evren silikleşerek, puslu bir camın ardında kalmıştı.
Kalbim gibi dizlerim de artık görevini yerine getirmek istemiyordu.
Sallanmaya başladığımı fark ettiğim an çok geçti. Ellerim pervazdan kayıp giderken, bedenim ağır darbe almış bir lobut gibi devrilmeye hazırlanıyordu. Sertçe yerle buluşan kalçamla aynı akıbeti paylaşmak üzere olan başım son anda birinin kolları tarafından yakalanmıştı Aynı kollar bedenimin yerle temasını keserken, gözlerim kapanmadan önce gördüğüm sima tanıdıktı..
*
Başımın üzerindeki tavan yabancıydı. Yattığım yatak, içinde bulunduğum oda yabancıydı.
Pencere aralığından içeri sızmaya çalışan hava yabancıydı.
Başımda baskın bir ağrı; içimde, içinde bulunduğum durumdan derhal kurtulmamı söyleyen bir his vardı.
Avucumu alnıma kapatarak doğrulmaya çalıştım. Niyetim kapıya ulaşmaktı ama daha ayaklarımı yataktan sarkıtmadan ağrı gözümü açık tutmakta zorlanacağım kadar yoğunlaşmıştı.
"Kimse var mı?" Sesim kafamın içinde dönerken, yatağın dört topuz başlığından birine tutunarak kalktım. Hava aydınlık değildi. Dolayısıyla Lenoran da değildim. Bu iyiydi.
Ancak hava kızıl da değildi. İşte bu son derece kötüydü.
Sarsak adımlarla kapıya ulaştım. Kulpu indirirken kapının kilitli olmasından korkuyordum ancak açılan kapı korkumu öteledi. Nefesimi dışarı verdim, kapıyı itmek üzereyken, dışarıda her kim varsa bunu benden önce yaptı.
"Siz..."
HualpKoran genç görüntüsü ve kısacık saçlarıyla karşımda duruyordu. Evinde olduğumu anlamam uzun sürmedi. Burası büyücüler eyaleti Mentro'ydu.
"Merhaba hanımefendi." İçeri girdi ve yatağı işaret etti. "Yatağa geri dönmelisiniz."
Niyetini bakışlarından anlamaya çalıştım ama mümkün olmadı. "Neden buradayım?"
