Sevgililer gününüzü yeni sezonun ilk bölümüylekutlamaya geldim 🖤
Kitabımız ve şarkımıziçin geri sayım başladı. Çok yakında sizlerle olacağız.
Yeni bölüm bolca oy ve yorumdan sonra sizlerle olacaktır. Lütfeneş geçmeyelim, olur mu?
Thurisaz~ Endless Thurisaz~ Years Of Silence
Keyif okuyun.
🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GİRİŞ
K
albimdeki sarsıntı arttı. Zihnimdeki zelzele dost görünümlü bir düşman gibi çuvallamamı istiyordu. Avuçlarımı boyamış kana bakıp, hızlı bir karar vermem gerektiğini kendime hatırlattım. Bir yol bulmalıydım; bir çözüm, bi çıkış… Nasıl olduğunu bir önemi yoktu. Önemli olan, olması gerektiğiydi.
“Ö-öldü mü?” diye ağladı Perla. Kanlı elbiseleriyle kendini büronun bir köşesine atmıştı. Başına tutunan elleri titriyordu. “Ne olur onlara yardım et. Ne olur devam et!”
Birbiri üzerine koyduğum ellerimi yeniden önümdeki kanlı göğsü yerleştirim. Dakikalarca kalp masayı yapmıştım ama onu getirmeye yetememiştim. Yeniden denedim. Oysa biliyordum. Artık bırakmak zorundaydım. Biliyordum.
Bir. İki. Üç. Dört. Beş…
Nefes. Nefes. Daha çok nefes.
Kollarım hissizleşinceye kadar devam ettim. Sonunda yeniden kalçamın üzerine düştüğümde ağzımdan ölümü ağırlayan kesik nefesler çıkıyordu.
“Öldü mü!” diye sordu Perla yeniden. Gözlerini odanın içinde gezdirdikten sonra sıkıca kapattı. “Öldüler mi!”
Mirel, “Kes artık ağlamayı!” diye bağırdı. Kan aktığı andan itibaren olduğu yerde donup kalmıştı. Nefes alışverişini bile duymamıştım. Baskın bir şok halinin zarını yırtarak aniden yerinden ayrıldı. Delirmiş gibi koştu, çekmeceden bir kıyafet bulup Cihan’ın yanına gitti ve kıyafeti onun karnına bastırdı. Kurşun dakikalardır bedenindeydi. Bilinci dakikalardır kapalıydı. Dakikalardır kimse onunla ilgilenmeye cesaret edememişti! Bu yüzden Mirel’in eli Cihan’ın boynuna giderken titriyordu.
“Nabzı zayıf ama hala var!” dedi titreyen sesi, acı bir umutla umutla. “Lütfen yardım çağır.” diye haykırdı. Gözyaşları yanaklarını ıslatırken, Gupse’nin ölü bedenine baktı. “Ben sebep oldum. Ben yaptım! Kortum! Çok korktum… Ben, sadece Perla’nın kendini korumasını istemiştim.” Çıldırmış gibi başını iki yana salladı. “Onun ölümünden Perla değil, ben sorumluyum.” Sonra aniden sustu ve ciddiyetle yüzüme baktı. “Ben olacaklara razıyım. Lütfen… Çağır şu yardımı.” Elinin altındaki Cihan’a baktı. Çok kan kaybetmişti. “Daha fazla ölüm olmasın.”
