Atamızın armağanı Cumhuriyetimizin 100. yılı kutlu olsun 🇹🇷
Erken saatte gelen bu bölüm de hediyeniz olsun.❤️
Ayrıca büyük sürprizi ve 3. kitabın çıkış tarihini açıklamama sadece 2 gün kaldı :') Benimlesiniz değil mi?
Evanescence~ Lithium
Thurisaz ~ Endless
Keyifle okuyun.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sonu yoktu; acının, hayal kırıklıklarınız ve gözyaşının…
Elim karnıma giderken, bunu daha iyi anlıyordum.
“Bu… Doğru değil.” Başım iki yana sallanmaktan çok titredi. Nefes almakta güçlük çektim. “Değil. Doğru olamaz.”
Kaşları, gözlerine doğru eğildi. Gözleri yüzümde bir şey arıyor gibi dikkatliydi. “Neden böyle söylüyorsun? Dahası…” Avuçlarını gökyüzüne çevirip iki yana açtı. “Neden böyle davranıyorsun? Rozelin, bana doğruyu söyle. Sana büyü mü yaptılar? Seni zorluyorlar mı?”
“Kes şunu Hualp!” Biran bağırdığımı fark ederek araçtan inmek için hamle yaptı. Onu elimi kaldırarak durdurdum. Sonraki seferde hiçbir şekilde durduramayacağımı biliyordum. Ellim hala havadayken, “Bana bunu kanıtla.” diye emrettim.
“Kanıt mı isti-”
“Belanı siktirtme de kanıtla şunu!” Sesimi güçlükle alçak tutmayı başarmıştım. Hualp ile aramızda geçen konuşmayı kimse duysun istemiyordum. Doğru olma ihtimalini düşünemiyordum bile. Tanrım! Çok utanç vericiydi…
“Tamam.” Dudaklarını ele geçiren gülümseme, bana bir darbe daha indirdi. Elinin pantolonunun arka cebine atarken, “Yanımdan hiç ayırmadım.” dedi. “Bir an bile…” Küçük, hasır bir cüzdan çıkardı. İçinden aldığı kağıdı ufak, sarımtırak kağıdı bana uzatırken, “Al.” dedi. “Madem kanıt istiyorsun, al ve kendi gözlerinle gör.”
Korkuyordum. Çok korkuyordum.
Hualp’e doğru bir adım atıp elindeki kağıdı aldığımda Biran’ın üzerimde olan gözlerinden utanıyordum. Hualp’in söylediği şeyin yalnızca ihtimali bile yıkıcıydı. Biran henüz bilmezken bile…
