Yeni bölümü her hafta yayınlamaya çalışacağım ama lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.
Biran bu bölüm bizimle..
Nina Simone~ Feeling Good
Jeremmy Jay~ Slow Dance
Keyifle okuyun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
Zamanın her devinimi yeni bir gizemi doğururken, önce rüyalarımda, sonra da avuçlarımda kızıl bir küre belirmişti.
Orada, toprağın altında, belki de binlerce yıldır beni beklemişti. Akıbetimi en dibe çekmek için mi yoksa suyun yüzeyine çıkarmak için mi beni seçtiğini bilmiyordum ama çaresizliğim tutunacak bir dal arıyordu ve elimdeki tek şey de onunla ne yapacağımı bilmediğim bu küreydi.
“Keşke Büyücü Dora burada olsaydı.” dedi Perla. “O bize bu küreyle ne yapacağımızı söylerdi.”
Sabah annem ve babam çıktıktan sonra mutfak masasına koyduğumuz kürenin etrafında toplanmıştık. Çok düşünmüştük, çok kafa yormuştuk ama kürenin ne işimize yarayacağını hala bulamamıştık.
“Ama Dora yok.” dedi yine Perla. “Küreyi iyi saklamalıyız. Evde çok çocuk var. Oyuncak sanabilirler. Ama nereye saklayacağız ki? Her yer el altında.”
Açık bir gerçek vardı ki artık bu eve sığamıyorduk. Mestan’ın gelmesiyle salon da dolmuştu ve ne yazık ki bu karmaşanın sebebi bizdik.
“Bugün ufak bir ev bakacağım bizim için.”
Mestan “Yeteri kadar kağıdın var mı?” diye sorunca ona anlamayan gözlerle baktım. “Kağıt işte.” dedi eliyle bir şeyler göstererek. “Hani bir şey almak için karşılığında veriyorsunuz ya.”
“Mestan…” Hiç gülecek durumda değildim ama güldüm. “Para, adı. Pa-ra.”
“Çok garip.” dedi Perla. “Yani… Her şey için o kağıtlardan veriyorsunuz. O kağıtlar ne işlerine yarıyor ki?”
“Herkes istediklerini o kağıtlarla alıyor. Yani parayla.”
“Anladım.” dedi Perla. “Mestan, O gittiğin yeri sevdin mi? Neydi adı? Hah! Hindistan.”
Mestan abartılı bir şekilde başını iki yana salladı. “Asla. Biraz su için saatlerce yük taşıdığımı biliyorum.”
“Maalesef.” dedim üzüntüyle. “Bu dünya herkes için iyi değil. Mestan da iyi olmayan kısmına düşmüş.”
