Bu bölüm diğerleri kadar uzun olmadı ama imzadan önce paylaşmak istedim. Seveceğiniz detaylar var.
Lütfen satır arası yorumlarınızı unutmayın. Onlar benim emeğimin kıymetli karşılıkları.
Keyifle okuyun.
🖤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ruhumda sancıyan his isimsizdi.
Boşluktaydım. Sallanıyordum.
Ölümcül bir yavaşlıkla geçen zamanın keskin köşelerine saplanıyordum.
Canımın canımdan sıyrıldığını hissediyordum.
Kapalı gözlerimin ardında oradan oraya uçuşan parıltıları izliyordum. Gri, beyaz ve yaldızlı parıltılar… Sonra… Bedenim gevşemeye başladığında, o pırıltılardan birinin peşine takılarak gözlerimi açmaya gayret ettim.
“Şuna bakın…” dedi tanıdık bir ses.
“Gerçek bir mucize.” dedi, bir başka tanıdık ses.
Kirpiklerim yarımca aralanabildiğinde, onu gördüm. Amniyotik kesesinde uyuyan, küçük ve beyaz bir mucizeydi. Gördüğüm en güzel şeydi.
Dudaklarım kıpırdamadan, ona içten bir merhaba, dedim ve ruhumu çekiştiren karanlıkla yeniden buluştum.
*
Saçlarımın arasında gezinen parmakların sahibi, dudaklarını şakaklarıma misafir ediyordu. Onu göremiyordum. Onu kokusundan tanıyordum.
