Soulbound Secrets

Chapter 32 - Janus

“Time is what we want most
but what we use worst.”
– William Penn.

Pa'no ako napunta dito sa gitna nang Tokyo at ako lang magisa?!

Putangina nilang lahat, anong kasalanan ko para iwan nila ako dito at hindi manlang hinintay mga peste sila. Gusto ko na maiyak dahil sa wala akong maintindihan sa paligid ko.

Nasaan ba ang phone ko?!

Tangina naman, bakit ko nga ba pinahawak kay Vero yon? Bakit kasi tamad aki magdala nang bag?! Mababaliw na ako dito tapos napakalamig pa dahil winter jusmeyo naman.

Dumating kami kahapon dito bandang hapon at napagdesisyon namin na mamahinga muna at kinabukasan na gumala na sinangayunan naman ni Ate dahil 3 days and 2 naman kami dito para sa bagong taon eh makauwi pa kami dahil uuwi raw sa araw nayon ang magulang namin. Kaninang umaga ay humiwalay si Ate saamin dahil im-meet na n'ya ang kaibigan na ikakasal dito ngayon hinandaan n'ya kami nang isang tour guide na pilipino at dalawang guard na magsisilbing driver at proteksyon namin dito.

Nagsuggest kasi sila Tosh ma gusto raw nila kumain at tumikim ng pagkain dito kaya pinunta kami nung tour guide sa Shibuya kung saan may food market. Pagtapos eh nagroad trip kami paikot-ikot sa Tokyo at nakita ni Sai ang Tokyo Skytree at pumunta agad kami do'n.

At dito na nagsimula ang dilemma ko, sa sobrang daming tao ang dumadagsa sa baba at tumatawid eh nahiwalay ako. Kahit gusto ko makapasok ay hindi ko naman maintindihan ang sinasabi nung babae sa front desk ang alam ko lang may ticket na binili di tour guid namin para makaakyat pero wala saakin yung ticket ko?!

Flashback

"Kain tayo takoyaki oh."

"Wow mukang masarap."

Parang kanina pa kami kain ng kain pero bakit hindi nabubusog tong mga to, ilang hayop ba mga nasa tiyan nila at lahat ng makita eh gusto bilhin.

"Bato-bato pick ulit tayo kung sino matalo s'ya bibili nang takoyaki."

Tinuruan kasi kami kanina nung tour guide namin na si Ate Lety kung anong dapat sabihin kung may gusto kaming bilhin kaya para matry eh eto ang naisipan nila Tosh, at si Vero, Hera at Zach ang mga na-try na. Buti nalang dahil matitino yung nakauna. So pag nakatry na eh hindi na kasali sa susunod.

"BATO! BATO! PICK!"

Bobo Tosh.

Lahat kami nagpapel at s'ya lang ang nagbato, hindi naman halatang pinagkaisahan namin s'ya. Hehehe...

"Hoy order na, napakabagal."

Asar ni Zach dito, ginanito kasi s'ya ni Tosh kanina kaya ngayon eh bumabawi.

"Ehem ehem," Tinaas ni Tosh ang pera sa harap nung nagtitinda. "Annyeonghaseyo Toshi-imnida." putangina juskopo

"HAHAHAHAHAH tangina mo Toto!"

"Gago nasa Japan tayo hindi korea."

"Japanese pa naman tatay mo tapos gan'yan, kupal ka! HAHAHAHAH."

Juskopo.

"Sabi bumili hindi magpakilala."

End of Flashback

Putangina. Naalala ko nanaman yung kagaguhan ni Tosh. Napatawa ako nang wala sa oras. Think positive muna kahit hindi ko na alam gagawin ko sa mga oras na to.

Akala koba bakasyon, bakit parang huling araw kona to?

Ayoko na! Pagod na ako kakalakad, naghahanap ako nang pilipino dito para makitawah dahil kahit papaano ay alam ko ang number ni Vero at ni Ate pero magkakamuka ang tao dito.