JASPER

02. Rüya

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gözlerimi açtığımda başımda dikilmiş ve saçlarımla oynayan luna ile karşılaştım. Luna benim tek kardeşimdi. Kendisi 5 yaşında olmasına rağmen bazen yetişkin bir insanın ruhunu taşıdığını düşünüyordum. Fazlaca hazır cevap ve zekiydi tabii biraz da yaramaz. Saate baktığımda daha sabahın 9'uydu .Bugün cumartesiydi ve ben erkenden uyanmıştım, "mükemmel".

  " Uyanman için biraz erken değil mi Luna" diye sordum.

Luna saçlarım ile oynamayı bırakmış ve aniden bana sarılmıştı. Bende ona karşılık verdiğimde bu sarılmanın normal bir sarılma olmadığını ıslanan kıyafetlerim ile anlamıştım. Sarılmayı bırakıp Lunayı kendimden uzaklaştırdım.ıslak gözlerine baktığımda ne olduğunu merak etmiştim.

" Luna ne oldu,neden ağlıyorsun?" diye sorduğumda hâlâ gözyaşları akıyordu.bu durumu beni yavaş yavaş korkutmaya başlamıştı.

"Ben çok korktum"

Korkmuş muydu? "Neyden korktun anlat hadi bana" dediğimde gözlerime bakmıştı.

" Bebekten"

"Hangi bebek?"

" Ondan,saçlarını yakan bebekten. Gece tuvaletim geldiği için yanına gelmiştim ama o burada saçlarını yakıyordu."Dediğinde rahatlamıştım. Luna sanırım rüya görmüştü ve bunu gerçek sanmıştı. Ona tekrardan sarılarak bunun bir rüya olduğunu söyledim. Göz yaşlarını sildiğimde gözündeki korkunun geçmediğini gördüm. Onun yaşına göre kötü bir rüyaydı ama Luna oyuncak bebekleri sevdiğinden bunu kolay unutacağını düşündüm. Onu da alarak yataktan çıktım. Sanırım hâlâ kahvaltı yapmamıştı ve ben bile çok acıkmıştım.

  Luna ile mutfağa girdiğimizde annemin çoktan kahvaltıyı hazırladığını gördüm.
Ona günaydın diyerek kucağımdaki Lunayı sandalyesine oturttum. Bende yerine oturduğumda kahvaltımızı yapmaya başlamıştık.

Son sorumu da çözüp sandalyemden  geriye doğru yaslanarak sırtımı esnettim . Birkaç saattir test çözüyordum ve masaya eğilmek bir süre sonra işkence gibi gelmeye başlıyordu. Tekrar doğrulduğumda gözüm çöp kovasına takıldı. Buruşmuş bileti elime aldığımda bunu kimin gönderdiğini düşünmeye başladım. Doğum günümde dalga geçmek için bunu gönderecek bir arkadaşım yoktu. Zarfın üzerinde isim de yazmıyordu. Daha fazla düşünmeyi bırakıp elimdeki bileti tekrardan çöpe attım. Bir işime yarıyacağını düşünmüyordum. Ayağa kalkarak adımlarımı Lunanın odasına çevirdim. Kahvaltıdan sonra onu görmemiştim. Kapıyı açtığımda yerde resim çizdiğini  gördüm. Yanına doğru giderken bir tarafta toplanmış oyuncak bebekleri dikkatimi çekmişti . Onları sanki bilerek oraya koymuş gibi hepsi üst üste duruyordu. Luna gibi bende yere oturduğumda ne çizdiğine bakmak için kafamı eğdim. Uzun kahverengi saçlı bir kız çizmişti. Kızın saçlarında küçük küçük çiçekler vardı. Üzerindeki beyaz elbise ile güzel bir kız olmuştu.

" Bu güzel kız kim bakalım" kafasını kaldırarak bana baktı. " Sensin ablacım, " gülerek saçlarını okşadım. Gözlerim tekrardan bebeklerine takıldığında " neden onları oraya koydun, normalde yanından ayırmazsın" diye sordum.
Kafasını kaldırıp benim gibi bebeklere baktı. " Artık onları sevmiyorum beni korkutuyorlar" dediğinde hâlâ rüyasını unutamadığını anladım. Sanırım fazlasıyla etkilenmişti. Onun için ne yapacağımı düşünürken aklıma çöp kutumdaki bilet gelmişti. İşte şimdi işime yarayabilirdi..